هفته گذشته وزارت دفاع روسیه اعلان کرد که نیروهای نظامی خود را تا سال ۲۰۱۴ در مناطق مرزی افغانستان با کشورهای آسیای میانه مستقر می‌کند.
بر بنیاد گزارش‌ها، روسیه دلیلِ این کارش را به نگرانی از امنیت افغانستان پس از ۲۰۱۴ نسبت می‌دهد.
به باور وزارت دفاع روسیه، خروج نظامیان خارجی از افغانستان در سال ۲۰۱۴، یک اشتباه و تصمیمِ عجولانه است.
اگرچه وزارت دفاع روسیه، یکی از دلایلِ این نگرانی را خودکفا نشدنِ نیروهای امنیتی افغان و عدم تواناییِ این نیروها در مبارزه با شورشیان خوانده است؛ اما گمان می‌رود که روسیه از حرکت‌های پشت صحنه برنامه خروج در افغانستان بیم‌ناک است. از این‌روست که معاون وزیر دفاع روسیه، خروج نظامیان خارجی از افغانستان را در سال ۲۰۱۴ خطرناک دانسته و گفته است که این خروج، امنیت منطقه را تهدید می‌کند و پیش‌بینی کرده که این خروج باعث ناامنی و بی‌ثباتیِ برخی مناطق آسیای میانه می‌شود.
نگرانی از تهدید امنیتِ منطقه از ناحیه خروج نیروهای خارجی از افغانستان، تنها نگرانی روسیه نیست، بلکه بسیاری از کشورهای منطقه از جمله هند و ایران نیز این نگرانی را دارند اما آن‌ها هیچ‌گاه به اندازه روسیه نگرانی‌شان را مطرح نکرده‌اند.
این چندمین بار است که روسیه نگرانی‌اش را از خروج نیروهای بین‌المللی از افغانستان به‌شدت مطرح می‌کند؛ چنان‌که چندی پیش نیز سرگی شایگو وزیر دفاع روسیه در یک کنفرانس مطبوعاتی، نگرانی شدیدِ خود را از وضعیت کنونی و آینده افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ اعلان کرده بود.
با این اوصاف، پرسش اساسی این است که چرا روسیه نگران اوضاع امنیتی افغانستان در بعد از سال ۲۰۱۴ است و به عبارتی، چرا این کشور از خروج نیروهای جامعه جهانی هراس دارد؟
شاید ساده‌ترین دلیلِ این نگرانی که همه کشورهای منطقه را درنوردیده، این باشد که سال ۲۰۱۴ برای خروج نیروهای خارجی از افغانستان زود است و باید زمان خروج به تعویق انداخته شود. حتا کشورهایی که برای خروج کاملِ نیروهای خارجی از افغانستان لحظه‌شماری می‌کنند، این نگرانی را دارند که در فردای بعد از خروج، چه اتفاقی خواهد افتاد و افغانستان دست‌خوش چه تحولی خواهد شد.
بنابراین به نظر می‌رسد که امریکایی‌ها سیاست نظامی و حضورشان در افغانستان را به گونه‌یی مدیریت کرده‌اند که سرانجام قدرت‌های منطقه‌یی را ناچار بسازند تا خواهانِ حضور آنان در افغانستان برای چند صباح دیگر شوند. به عبارتی دیگر، قدرت‌های منطقه به‌ویژه همسایه‌های ما از امریکا می‌پرسند که در صورت خروج، چه تضمینی برای حفظ ثبات نیم‌بندِ افغانستان و دوباره فرو نرفتنش به کام تروریسم برای جهان دارد. زیرا تا کنون نشانه‌هایی که کشورهای منطقه و همسایه را قانع سازد که نیروهای نظامی افغانستان روی پای خویش ایستاده‌اند، وجود ندارد و این نگرانی پابرجاست که سربازان سیاه استخباراتی پاکستان به نام طالب، پا جای پای نیروهای خارجی بگذارند و این‌گونه در یک معامله سیاسی، امریکا افغانستان را به مدیریت پاکستان بسپارد.
زیرا بحث باز شدن دفتر امارت طالبان در قطر زیر ریش امریکا، این نگرانی را به‌وجود آورده که شاید وضعیت سیاسی کشور یک‌شبه تغییر کند و هیچ تضمینی هم برای سلامت وضعیت موجود، وجود نداشته باشد. از این‌رو بسیار مهم است که امریکا به عنوان بازیگر اساسی در افغانستان، کشورهای منطقه و همسایه را اطمینان بدهد که در پی خروج نیروهای خارجی از افغانستان، هیچ برگشتی برای تروریسم و پاکستان در افغانستان ممکن نیست. زیرا این نگرانی وجود دارد که بازگشت تروریسم به افغانستان، این بار کشورهای آسیای میانه را نیز در بر بگیرد و هنوزهم برخی قدرت‌های منطقه‌یی، طالبان را پروژه‌یی از جانب امریکا می‌دانند که برای پیاده کردن اهداف این کشور در منطقه ایجاد شده‌اند و به نظر می‌رسد که روسیه هنوز هم متأثر از این دیدگاه است و بر صداقتِ امریکا در روند مبارزه با تروریسم شک دارد و فکر می‌کند که امریکا پس از خروج قصد دارد این کشور را در بحران و آشوب غرق سازد. از این منظر، روسیه از هم‌اکنون تلاش دارد که با استقرار نظامیانش در مرز کشورهای آسیای میانه با افغانستان، راه صدور تروریسم به آسیای میانه را ببندد.