جا بجایی‌ها در پست‌های حکومتی در آستانۀ برگزاری انتخابات ریاست جمهوری می‌تواند به گمانه زنی‌های مختلفی دامن زند و از جملۀ این که چرا رییس جمهوری در چنین مقطعی تلاش می‌کند که این تغییرات صورت گیرد. نامه‌یی که به رسانه‌ها در این خصوص رسیده بر «فقرۀ ۱۱ ماده ۶۴ قانون اساسی و به منظورتنظیم بهتر امور امنیتی» تأکید شده است. در چند روز اخیر آقای کرزی انجینر رحمت الله نبیل معاون شورای امنیت را به عنوان سرپرست ریاست عمومی امنیت ملی، عمر داوود زی سفیر افغانستان در پاکستان را به عنوان نامزد و سرپرست وزارت داخله و ایوب سالنگی فرمانده پولیس کابل را به عنوان معاون ارشد امنیتی وزارت داخله معرفی کرده است. 

این جا بجایی‌ها در حالی صورت می‌گیرند که تا همین چندی پیش آقای کرزی تصمیم آن چنانی برای چنین تغییراتی نداشت و عمدتاً تلاش می‌کرد که افراد سابق را در سمت‌های شان نگهدارد.
اسدالله خالد با آن که از یک حمله انتحاری جان به سلامت برد ولی با وجود باز نیافتن سلامت کامل خود پس از برگشت از امریکا هم‌چنان به عنوان رییس امنیت ملی باقی ماند، هر چند که او از نظر جسمی توانایی کاری گذشته را نداشت و عملاً معاون ریاست امنیت ملی وظایف او را انجام می‌داد. مجتبا پتنگ وزیر داخله که به نوعی دیگر مجروح شده بود ولی بازهم به دلیل اصرار آقای کرزی در موقف خود نگهداشته شد. آقای پتنگ به دلیل ضعف در امور امنیتی از سوی مجلس نماینده گان سلب صلاحیت شده بود. این تغییرات بدون شک آن گونه که در اعلامیه ریاست جمهوری بازتاب یافته تنها به هدف « تنظیم بهتر امور امنیتی» صورت نگرفته است. اگر چنین می‌بود آقای کرزی باید همان زمانی که آقای پتنگ از سوی مجلس نماینده گان سلب صلاحیت شده بود به رأی و نظر نماینده گان احترام می‌گذاشت و بدون آن که خود را با مجلس مواجه کند، فرد دیگری را به جای آقای پتنگ به وزارت امور داخله معرفی می‌کرد. آقای کرزی حتا برای این که نشان دهد سلب صلاحیت آقای پتنگ از سوی مجلس غیرقانونی بوده پای دادگاه عالی را نیز وارد معرکه کرد و از این نهاد خواست که در مورد سلب صلاحیت آقای پتنگ ابراز نظر کند. البته در آن زمان آقای کرزی می‌خواست که با ابطال تصمیم مجلس نماینده گان آقای پتنگ را در وزارت داخله نگه دارد. آیا در مدتی که آقای پتنگ دوباره از سوی رییس جمهوری به عنوان سرپرست وزارت داخله معرفی شد، به بی کفایتی‌اش پی برد؟ به نظر می‌رسد که چنین نبوده و تصمیم آقای کرزی برای جا بجایی این پست‌ها دلایل دیگری دارد. در مورد این جا بجایی ها به چند مورد باید اشاره صورت گیرد:
۱) برخی آگاهان به گونه‌یی این تغییرات را با سفر اخیر آقای کرزی به پاکستان مرتبط ارزیابی می‌کنند و به این نظر اند که آقای کرزی در پشت درهای بسته با مقام‌های پاکستانی برای وارد کردن برخی تغییرات در پست‌های کلیدی و آن هم پست‌های که پاکستانی‌ها به نحوی نسبت به آن‌ها از گذشته حساسیت داشته اند به توافق‌های رسیده باشد.
۲) در ماه‌های اخیر این شایعه بر سر زبان‌ها بود که احتمالاً آقای داوود زی در انتخابات آینده ریاست جمهوری خود را نامزد کند. این موضوع از حد شایعه نیز گذشته بود و در چند مجلس و محفل خصوصی و غیر خصوصی به گونه‌های آقای داوودزی از تصمیمِ خود برای رفتن به انتخابات سخن گفته بود و برخی افراد و جناح‌ها نیز اُمید های را به او بسته بودند.
در ضمن فراموش نکنیم که آقای داوود زی یک زمانی از کاندیدای مورد حمایت آقای کرزی به شمار می‌رفت و دقیقاً بر اساس سخنان یک تن از مقام‌های کشور که نمی‌خواهم نامی از او ببرم، در حدود چهار سال آقای کرزی برای آماده شدن آقای داوود زی به عنوان نامزد انتخاباتی کارهای را انجام داده بود ولی پس از گذشت چند سال آقای کرزی متوجه شد که در وجود آقای داوودزی نمی‌تواند فرد معتمدی را سراغ کند و به همین دلیل در ماه‌های اخیر نظر او نسبت به حمایت از نامزدی آقای داووزی تغییر کرد.
۳) این احتمال نیز بعید به نظر نمی‌رسد که آقای کرزی تلاش کرده با آوردن آقای داوود زی به عنوان وزیر داخله به اصطلاح با یک تیر دو نشان را هدف قرار دهد: نخست از نامزدی آقای داوود زی در انتخابات پیش رو جلوگیری کند و دوم از او به عنوان مهره اصلی در حمایت از نامزد مشخص سود ببرد. چون به هر صورت از هر کس دیگری آقای داوودزی در پست وزارت داخله بهتر می‌تواند در پیش برد هدف‌های آقای کرزی ممد واقع شود.
۴) اسدالله خالد در زمانی که به عنوان رییس امنیت ملی کشور کار کرده بود به عنوان مهرۀ ضدِ پاکستانی شناخته می‌شد و هم‌چنان از صلاحیت و اعتبار کم نظیری در میان جامعه برخوردار بود. البته این سخنان نباید این گونه تلقی شود که آقای نبیل با سیاست‌های پاکستان نزدیکی دارد ولی او بیش از هر کس دیگری به آقای کرزی نزدیک است و با توجه به گذشته کاری در ریاست امنیت ملی می‌تواند، بهتر از عهده وظایف بیرون شود. به هر حال باید این نکته را به یاد داشت که پاکستانی حساسیتی را که نسبت به اسدالله خالد داشتند، کمتر با افراد بدیل او خواهند داشت.
۵) موضوع انتخابات نیز می‌تواند در گزینش‌های جدید نقش داشته باشد. آقای کرزی خلاف ادعا های خود مبنی بر این که در انتخابات آینده دخالت نخواهد کرد، چنین نیست و او به هرحال منافع خود را به ساده گی نمی خواهد از دست بدهد.