در حالی که یک روز به آغاز رسمی‌ ثبت نامِ نامزدان انتخابات مانده، هنوز نشانه‌های تضمین برگزاریِ یک انتخابات شفاف و سالم از سوی حکومت ارایه نشده است. این نشانه‌ها ـ که بارها از سوی منتقدان بر آن تأکید شده ـ شامل یک سری تضمین‌هایی‌ست که حکومت باید پیش از برگزاری انتخابات، آن را به مردم نشان دهد تا در پی آن، عدم دخالتش در این پروسه نمایان گردد و یا فضای امنِ برگزاری آن ایجاد شود.
آگاهان به این باور اند که حکومت باید قبل از فرا رسیدنِ ثبت نام نامزدان انتخابات؛ در زمینه‌های توزیع کارت‌های رای‌دهی، گزینش اعضای کمیسیون انتخابات، تأمین امنیت و… شفاف عمل می‌کرد، اما سوگ‌مندانه که این توقعات برعکس جامۀ عمل پوشید، به گونه‌یی که نامنظم‌ترین شیوۀ توزیع کارت‌های رای‌دهی این بار تجربه شد. جدای از آن، سرنوشت کارت‌های تقلبی دورۀ قبل روشن نشد و نیز روند توزیع کارت‌های رای‌دهی در ولسوالی‌های ناامن که با چالش مواجه شده بود، پی‌گیری نگردید. هم‌چنان حکومت به‌جای گماشتن افراد قابل اعتماد و با تجربه در کمیسیون انتخابات، کسانی را در آن کمیسیون مقرر کرد که گفته می‌شود از نزدیکانِ خودش است. با تقرر رییس و اعضای کمیسیون انتخابات، سروصداهایی بالا گرفت که آقای کرزی برای دست‌یابی به نتایج دل‌خواه، افراد مورد اعتماد خودش را گماشته است؛ اما حکومت خم به ابرو نیاورد و این اعتراضات را جدی نگرفت.
ناامنی نیز یکی از این چالش‌هاست که زدودنِ آن می‌تواند یکی از ضمانت‌های انتخابات شفاف و سالم باشد. با آن‌که روشن است عمدۀ ناامنی‌ها به وضعیت کلی ناامنی در افغانستان و منطقه برمی‌گردد و نمی‌توان آن را در یک مدت کوتاه از میان برداشت، اما با آن‌هم اگر نیتی در این زمینه وجود می‌داشت، دست‌کم‌تلاش‌هایی باید در این زمینه صورت می‌گرفت. اما نه تنها که چنین نشده، حتا برعکس سعی شده است که مهره‌های هم‌سو و هم‌فکر بر پست‌های حساس گماشته شود. چنان که در این اواخر آقای عمر داوودزی که یکی از نزدیکان جناب کرزی شمرده می‌شود، به سمت سرپرست وزارت داخله مقرر شده است. باورها بر آن است که جناب داوودزی از مهره‌های هم‌سو با آقای کرزی است و تردیدی نیست که ادامۀ کارِ او در ایام انتخابات، در دست‌کاری و مهندسی این پروسۀ مهم، بی‌تأثیر نخواهد بود.
نکات بالا بیان‌گرِ آن است که برعلاوۀ آن‌که سعی بر ارایۀ تضمین‌های یک انتخابات شفاف صورت نگرفته، بل با چنین رفتارهایی، اندیشۀ مهندسی انتخابات نیز تقویت یافته است.
یکی از مسایل دیگر که جا دارد این‌جا بیان شود، عدم دخالت صریحِ رییس جمهور در انتخابات است. تا این‌جا دخالت رییس جمهور در انتخابات، بر مبنای گمانه‌ها و تحلیل‌ها بود و صراحتی در آن وجود نداشته؛ اما با نزدیک شدن انتخابات، کم‌کم به نظر می‌رسد که دخالت صریح نیز نمایان می‌شود؛ به گونه‌یی که جدیداً جناب رییس جمهور از نامزد مورد نظرش نیز سخن گفته است. آقای کرزی در نشست شانگهای صراحتاً از انتخابات و تلویحاً از نامزدی آقای زلمی‌ رسول ـ که از نامزدان مورد حمایت شخصِ اوست ـ سخن گفته و این حرکت نوعی لابی‌گری برای زلمی ‌رسول است که اینک با جناب کرزی در قرغیزستان به‌سر می‌برد.
در کل آن‌چه گفته آمد، بسیار نگران‌کننده است و می‌طلبد که گروه‌های منتقد و مخالفِ آقای کرزی آن را از یاد نبرند و برای این‌که برنامه‌های حکومت را خنثا سازند، فشرده‌تر و برنامه‌ریزی‌شده‌تر حرکت کنند. ورنه، خواب‌هایی که آقای رییس جمهور برای انتخابات دیده است، به‌حتم به حقیقت خواهد پیوست.