از نزدهمین سالگشت شهادت شاعر عشق و آزادی، عبدالقهار عاصی در کابل گرامی‌داشت به عمل آمد.

این برنامه که از طرف شورای خبره‌گان ناحیۀ هفده‌هم شهر کابل برگزار شده بود، در آن شمار زیادی از شعرا، نویسنده‌گان و بسته‌گان عبدالقهار عاصی حضور داشتند.
حاجی شریف مجاهد رییس شورای خبره‌گان ضمن خوش آمدید گویی به مهمانان گفت، این شورا از مدت زمان کوتاهی شروع به فعالیت کرده است و در این مدت برنامه‌هایی برای پاس‌داری از شهدای افغانستان داشته است.
رییس شورای خبره‌گان همچنان گفت، این شورا وظیفۀ خود می‌داند تا از رادمردان، حماسه‌آفرینانِ تاریخ جهاد و مقاومت برحق مردم افغانستان و شعرا و نویسنده‌گان کشور گرامی‌دشت و پاس‌داری کند و برگزاری برنامۀ سوگوارۀ گُل‌سوری یکی از برنامه‌های این شورا بود که در پیوند به سالروز شهادت شاعر حماسه‎آفرین و نام آشنای کشور شهید عبدالقهار عاصی برگزار گردیده بود.
سحر گلبهاری یکی از برگزارکننده‌گان این برنامه گفت که آن‌ها در نظر دارند تا در کنار فعالیت‌های دیگر شورای خبره‌گان ماه یکبار نشست‌های ادبی نیز داشته باشند.
سهیل سامانی، رامین مظهر، عبدالمالک عطش، سمیع دره‌یی، نجیب بارور، عبدالله دانش، شاهد وفا و بانو حماسه و تعداد دیگری از شاعران در این محفل به خوانش شعرهای خود پرداخته و پیرامون شخصیت و کارهای شهید عبدالقهار عاصی صحبت کردند
عبدالقهار عاصی شاعر نام‌دار سرزمین ما پنجاه و هفت سال پیش از امروز در دهکدۀ ملیمه از توابع ولایت پنجشیر به دنیا آمد. او آموزش‌های آغازین و واپسین خود را در زادگاهش و شهر کابل پی گرفت تا سر انجام از دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه کابل فارغ گردید.
عبدالقهار عاصی را هم‌روزگارانش شاعر عشق و شاعر آزادی لقب داده اند، زیرا عاصی همیشه با مردمش بود و در لابلای نوشته‌هایش از مردمش و سرزمینش، سخن گفته است.
بسیاری از منتقدین، عاصی را یکی از شاعران پُر تلاش و ظریف روزگارش می‌گویند. آنان بدین باور هستند که در سر تاسر وجودِ عاصی درد مردم و ملتش نفس می‌کشید.
بنا بر نوشتۀ خود عبدالقهار عاصی، تلخی‌ها، زخم‌ها و بیدادها شاعرش کرده بود؛ او درد مردمش را در چارچوب الفاظ پُرمعنی و سحر آمیز که خواننده را به جنون وامیدارد بیان می‌کرد. عاصی به سبب روحیه‌یی که از اوضاع نابسامان زمان و اطرافش بر او تأثیر گذارده بود در سال‌های حاکمیت رژیم کمونیستی در افغانستان، گاه در لفافه و کنایات و گاه با صراحتی شاعرانه‌، شعرهایی در تعارض با حاکمیت می‌سرود و این روحیه او را به حماسه‌سرای انقلاب مبدل نموده بود.
از عبدالقهار عاصی تا حال مجموعه‌های شعری مقامۀ گل سوری، لالای برای ملیمه، دیوان عاشقانۀ باغ، غزل من و غم من، تنها ولی همیشه، از آتش از بریشم، سال خون، سال شهادت، شمشادهای سرخ خیابانی، از باغچه‌های تاریک، سال خون سال جدایی، تا خانقاه خون و شهادت، پاییز خونین، دهکدۀ طاعونزده»داستان»، در باشگاه شوم شیاطین، سفرنامۀ منظوم، کاشکی عشق نبود، از دره تا دروغ و آغاز یک پایان مجموعۀ از خاطرات و یاد داشت‌هایعاصی که بعد که از شهادتش در ایران به نشر رسید، به چاپ رسیده است.
عاصی در هفتم میزان سال ۱۳۷۳خورشیدی به اثر اصابت خمپاره‌های در شهر کابل به شهادت رسید.
از سال شهادتش به بعد از شهید عبدالقهار عاصی همه‌ساله در داخل و بیرون از کشور گرامی‌داشت می‌شود و قرار است در چند روز آینده نیز کابل شاهد برگزاری محفل دیگری برای عاصی نیز باشد.