دیروز ضرب‌الاجل ثبت نام نامزدان انتخابات ریاست‌جمهوری از سوی کمیسیون مستقل انتخابات به پایان رسید. با به پایان رسیدن این مهلت، حدود هژده نفر نامزد در این کمیسیون رسماً ثبت نام کردند. در این میانه تنها ۹ نفر از نامزدان که از افراد تقریباً ناشناخته به شمار می‌روند، بقیه همه افراد سرشناس و سیاست‌مدارانِ به‌نامِ این کشور اند. داکتر عبدالله عبدالله، دکتر زلمی‌ رسول، استاد سیاف، دکتر اشرف‌غنی، انورالحق احدی، گل‌آقا شیرزی، قیوم کرزی، قطب‌الدین هلال و سیداسحاق گیلانی از جمله افرادی‌اند که به اندازه‌های متفاوتی صاحب نام و نشانی در این مملکت استند.
این چهره‌ها، اکثراً رهبران جهادی و سیاست‌گران متنفذی‌اند که گمان می‌رود هر کدام متناسب به نفوذ خویش، بانک‌های رای خود را ایجاد ‌کند. از طرف دیگر، ترکیب معاون‌های این نامزدان نیز علی‌القاعده چهره‌های متنفذ و رهبرانی قومی‌اند که نفوذشان در این زمینه کمتر از نامزدان اصلی نیست. بنابراین، از همین اکنون می‌توان سرنوشت انتخابات را تا اندازه زیادی پیـش‌بینی کرد.
گمان زیادی وجود دارد که این چهره‌ها با توجه به ترکیب معاونان و نفوذشان از مجراهای قومی ‌و حزبی بر مردم، می‌توانند فضای رقابت را تنگ‌تر بسازند. در یک نظر می‌توان دریافت که به جز یکی دو چهره ـ که نسبتاً از دیگران متنفذتر اند ـ رای بقیه نامزدان مساوی خواهد بود. بنابراین، این تقسیم‌بندی می‌تواند سرنوشت انتخابات را مختوم به دور دوم سازد، مگر این‌که شماری از این نامزدان با هم‌دیگر ایتلاف کنند که آن‌هم چندان سرنوشت‌ساز نیست. زیرا چنین ایتلاف‌ کردن‌ها نمی‌تواند یک‌طرفه باشد و وزنه به سود یک طرف تمام شود.
گفته می‌شود که تیم ریاست جمهوری از همین اکنون از حدود پنج نامزد حمایت می‌کند و احتمالاً در پایان کار، این نامزدان در یک جبهه قرار خواهند گرفت.
بی‌گمان که چانه‌زنی‌ها بر سر یک‌جا شدن نامزدانِ انتخابات بیشتر خواهد بود، اما این‌که کدام یک از طرف‌ها می‌تواند وزنه را سنگین سازد، گذر زمان آن را نشان خواهد داد.
نقش کشورهای همسایه و جامعۀ جهـانی را در این انتخابات نمی‌توان نادیده گرفت. بی‌گمان آن‌ها نیز به نوبۀ خود از یک نامزد معین حمایت‌ خواهند کرد و این خود می‌تواند تعیین‌کننده تمام گردد.
و نکتۀ آخر این‌که تقلب در انتخابات، مسالۀ دیگری است که می‌تواند روی سرنوشت انتخابات تأثیر بگذارد. زیرا پیش‌بینی‌ها بر آن است که تقلب در این دوره بیشتر از انتخابات سال ۱۳۸۸ خواهد بود. تا کنون هیچ یک از نگرانی‌های موجود از ناحیۀ تقلب در انتخابات رفع نشده است که بتوان نقش آن را نادیده گرفت.
با توجه به تمام این نکات، می‌توان از همین اکنون پیش‌بینی کرد که انتخابات امسال به دور دوم خواهد کشـید که این خود کار را سخت‌تر می‌سازد. این بار شرایط طوری نیست که جامعۀ جهانی از عدم مشروعیت حکومت، مثل انتخابات ۸۸ چشم بپوشد. هم‌چنین نفوذ طالبان و وضعیت امنیتی با آن سال‌ها فرق کرده است و این خود می‌تواند منجر به بی‌نظمی گسترده‌تری گردد.
با این حال، تنها راه چاره می‌تواند آن باشـد که حکومت دست از دخالت در امور انتخابات بردارد و بیشـتر روی برگزاری شفاف، سالم و یک‌بارۀ این پروسه تمرکز کنـد که به این‌گونه می‌توان تمام تهـدیداتی را که انتخابات با آن روبه‌روست، خنثا کرد.