یک راه برای تحت تأثیر قرار دادنِ دیگران این است که از آن‌ها پرسش‌هایی بپرسیم که تعمداً برای سوق دادنِ فکرِ آن‌ها به سمتی خاص طراحی شده است. پرسش‌های سوق‌دهنده یا شاملِ پاسخ است یا این‌که ذهنِ شنونده را به سمت خاصی می‌کشاند.
توجه کنید که نه تنها کلمات باعث سوق‌دهنده‌گی می‌شود، بلکه زبان بدن و تُنِ صدا نیز چنین تأثیراتی را دارند.

پرسش‌های فرضیه‌دار
این پرسش‌ها دارای یک فرضیه است. مثلاً : «در سال آینده قیمت‌ها چه‌قدر افزایش خواهد یافت؟» شاملِ این فرض است که سال آینده قیمت‌ها حتماً افزایش خواهد یافت. البته سخت است که هیچ فرضی نداشت، حتا اگر پرسش به این صورت مطرح شود که : «آیا فکر می‌کنی که قیمت‌ها در سال آینده افزایش پیدا کند؟» بازهم مخاطب را در این ذهنیت می‌گذارد که قیمت‌ها افزایش خواهد یافت زیرا اگر مخاطب به این پرسش پاسخِ منفی بدهد، به معنی ثابت بودنِ قیمت خواهد بود در صورتی که ممکن است قیمت کاهش بیابد

عبارات به هم مرتبط
شکل دیگرِ پرسش‌های سوق‌دهنده این است که شما مطلبی را به مخاطب می‌گویید که منجر به ذهنیتی در او می‌شود. سپس او را مورد پرسش قرار دهید. مثلاً: «من از شغلم متنفرم. نظر تو در مورد شغلت چیست؟»
هم‌چنین شما می‌توانید در پرسش خود، اطلاعات سوق‌دهنده‌یی بگذارید. مثلاً: «نظرت در مورد فلانی چیست؟ بسیاری از مردم با او مخالف‌اند». در این عبارت، فشار اجتماعی دیده می‌شود که فرد نمی‌تواند خود را در مقابلِ آن قرار دهد.
هم‌چنین می‌توانید مشوقی را در پرسش‌تان بگذارید که شنونده را به سوی خاصی سوق دهد. مثلاً: «آیا دوست داری در ایتالیا زنده‌گی کنی یا کانادا که آمار جرم در آن‌جا خیلی پایین است؟». توجه کنید که آمار جرم در ایتالیا ذکر نشده، اما ذکر آمار پایین جرم در کانادا، آن را دل‌پذیرتر می‌کند.

پرسش‌های دلالتی
پرسش‌هایی که باعث می‌شوند شنونده، حوادثِ گذشته را به آینده مرتبط کند و زنجیری از علت و معلول در ذهنش ایجاد شود، پرسش‌های دلالتی هستند. به عنوان مثال: «اگر امشب به مهمانی بروی، امتحانِ فردای تو چه خواهد شد؟»

پرسش برای گرفتن تأیید
یکی از انواع پرسش‌های سوق‌دهنده، پرسش‌های بسته‌یی هستند که به صورت واضح برای گرفتنِ موافقت به کار می‌روند و شنونده را سوق می‌دهد که به آن پاسخِ بله بدهد. مثلاً: «آیا موافقی که نیاز داریم که وال‌ها را نجات دهیم؟» «آیا درست است که الان خوشحال‌تر هستی؟»

پرسش‌های کوتاه پایانی
پرسش‌های کوتاه پایانی، در آخر عبارات به کار می‌رود و معمولاً به صورت منفی است مانند : «مگر نه؟». این‌ها بیشتر یک دستور هستند تا یک پرسش. مثلاً: «این کار خوبی است، مگر نه؟» «امشب شما به میهمانی می‌آیی، مگر نه؟»

پرسش‌های مجبور کننده
برخی از پرسش‌ها، مخاطب را به صورت مستقیم یا غیر مستقیم مجبور می‌کند که پاسخِ خاصی بدهد. مثلاً: «تو امشب می‌آیی، مگر نه؟ اگر نیایی به مشکل برمی‌خوری» «تو مرا دوست داری، مگر نه؟»

منبع:
http://changingminds.org/techniques/questioning/leading_questions.htm