رییس‌جمهور کرزی هفتۀ گذشته طی یک اقدام بی‌سابقه، رحمت‌الله نبیل رییس امنیت ملی افغانستان را از سمتش برکنار کرد. این اقدام ناموجه رییس‌جمهور، درست زمانی صورت گرفت که قبل بر آن، مجلس نماینده‌گان افغانستان وزیران داخله و دفاع کشور را به دلیل کم‌کاری‌ها و سهل‌انگاری‌ها، سلب اعتماد کرده بود.
تا کنون روال طوری بوده که جناب رییس‌جمهور کم‌تر عضو کابینه‌اش را برکنار کرده است. معمولاً وزیران و مقامات حکومت آقای کرزی یا از سوی پارلمان رد صلاحیت شده‌اند و یا هم با یک پروندۀ مالی و جنایی، از صحنه کنار رفته‌اند. اما این اقدام کم‌سابقۀ آقای کرزی، دلیل روشنی نداشته است.
گفته می‌شود که آقای نبیل به‌دلیل آن‌که دورۀ کاری‌اش تمام شده، از سمتش برکنار گردیده است. ولی این دلیلِ منطقی‌یی به نظر نمی‌رسد؛ زیرا رییس‌جمهور که قانونی‌ترین مسایل را زیر پا کرده، به یک دستورالعمل وقعی نمی‌نهد. از سوی دیگر، تیم آقای کرزی به شدت از کمبود کادر رنج می‌برد. همین اکنون بسیاری از وزارت‌خانه‌ها، با سرپرست‌ها اداره می‌شوند و به همه‌گان معلوم است که رییس‌جمهور از روی ناچاری آن‌ها را نگاه داشته است. بنابراین، منطقی نیست که رییس‌جمهور تنها به دلیل پوره شدنِ زمان کاری آقای نبیل، تصمیم به برکناریِ او گرفته باشد.
تا آن‌جایی که معلوم است، آقای نبیل به‌رغم بی‌اعتمادی‌هایی که درباره‌اش از آغاز وجود داشت، از عهدۀ وظایفش به خوبی برآمد و حتا در برخی موارد، نیک درخشید؛ اما با وصف آن، از وظیفه‌اش برکنار شد.
تصور می‌شود که این برنامه نتیجه هیچ‌چیز غیر از ندانم‌کاری‌ها و نفهمی‌های تیم بر سر اقتدار نیست.
بر فرض اگر این برنامه نوعی محک زدنِ میزان محبوبیت برای ارزیابی انتخابات باشد – طوری که در نخستین وهله چنین به نظر می‌رسد – معلوم نیست که روی چه حسابی طراحی شده است. از یک‌سو چهرۀ تقریباً مناسبی مثل آقای نبیل را از صحنه کنار می‌زنند، و از سوی دیگر چهرۀ بسیار منفوری چون کریم خرم را به ریاست کمیسیون مستقل انتخابات پیشنهاد می‌کنند. هم‌چنان چهرۀ جنجالی‌یی مثل اسدالله خالد را برای پست ریاست امنیت ملی در نظر می‌گیرند.
گمان محک زدن از آن‌جا خلق می‌شود که چهره‌هایی چون خرم و خالد، در ده سال گذشته از همراهان جدی و راستین آقای کرزی بوده‌اند. هرچند وزن هر کدام از مهره‌های تیم رییس‌جمهور، برای شخصِ او روشن است؛ اما رییس‌جمهور در پی جایگزینِ خودش نیز می‌باشد و باید این امتحان را از همین مراحل آغاز کند. بی‌تردید که شخصیت‌هایی دیگری از همراهانش، در چنین شرایطی، برای نامزدی ریاست‌جمهوری آزمایش خواهند شد. اما به نظر می‌رسد که این برنامه با آقای خالد و خرم آغاز شده است.
دریافت بالا، تنها باوری است که در بین حلقات مخالف رییس‌جمهور زمزمه می‌شود؛ اما منطقی به نظر نمی‌رسد. زیرا چنین پروژه‌یی با چنین حرکات کودکانه‌یی، عملی نمی‌شود. بی‌تردید که رییس‌جمهور حتا محبوبیت خودش را می‌داند و نیازی نمی‌بیند که این موضوع را بسنجد.
تنها موضوعی که منطقی به نظر می‌رسد، همانا ناسنجیده عمل کردنِ آقای کرزی است که در گذشته هم از این کارها فراوان داشته است.
هرچند حامد کرزی در طول این ده سال، اهداف ویژه خود و تیمش را قاطعانه دنبال کرده؛ اما بی‌نظمی و ناسنجیده‌گی نیز شاخصه بارزِ رفتاریِ او در انجام کارها بوده است. از این‌رو، گاهی از رییس‌جمهور به گونه ناخواسته و ندانسته، کارهایی سر می‌زند که هیچ منطق و تحلیلی را برنمی‌تابد و برخی از تحلیلگرانِ نه‌چندان آشنا با خصوصیات آقای کرزی را به اشتباه اندر می‌سازد.
بنابراین به نظر می‌رسد که رییس‌جمهور اصلاً نمی‌داند چه می‌کند. همه اعمالش مثل گذشته، از روی احساسات است و این عمل آخری، غلیان بیش‌تر احساساتش را نشان می‌دهد. این عمل، هیچ‌چیز پنداشته نمی‌شود جز این‌که رییس‌جمهور با حرمتِ موقف‌ها و وظایفِ مامورین مردم، بازی می‌کند و این عمل طوری از او سر می‌زند که خودش نیز عواقبِ آن را نمی‌داند.