بخش دوم و پایانی

نویسنده: دونا.م. هوگز
با تبدیل روسپی‌گری به یکی از انواع گردش‌گری ویژۀ مردان، این فعالیت‌ها به یکی از عوامل توسعۀ اقتصادی کشورهای فقیر بدل شده است. «صنعت گردش‌گری» همواره از سوی سازمان ملل متحد، بانک جهانی و گروه‌های مشاوره‌یی ایالات متحده به عنوان یکی از راه‌های ایجاد درآمد و بازپرداخت بدهی‌های خارجی کشورهای فقیر معرفی شده است. کشورها با تعیین سیاست‌های گردش‌گری خود، می‌توانند در صورت تمایل از گسترش روسپی‌گری به عنوان یک جنبۀ گردشگری حمایت نموده و یا از شکل‌گیری آن جلوگیری نمایند. البته تعدادی از کشورها با اتکا به فروش اندام‌های زنان، به کسب درآمد روی آورده‌اند.
با رشد صنعت سکس، زنان و دختران بیشتری در یک شهر و یا کشور به این سو کشیده می‌شوند تا به گردش‌گران خارجی فروخته شوند. در «بارهای بانکوک» زنان و دختران اسم ندارند، بلکه شماره‌هایی بر لباس‌های تنگ و کوتاه آنان نصب شده است. مردان آنان را با شماره‌های‌شان انتخاب می‌کنند. آن‌ها کالاهایی سکسی و قابل تعویض به معنای کامل کلمه هستند. در یک تخمین گفته شده است که ۱۰ درصد جمعیت مؤنث تایلند در صنعت سکس فعال‌اند. در مراکز توریسم جنسی، نظیر بانکوک تقاضا برای زنان مورد استفاده در مراکز روسپی‌گری، از ظرفیت جمعیت بومی آن فراتر رفته و آنان قادر به تأمین زنان کافی جهت انجام تقاضاهای گردش‌گری خارجی نیستند، لذا دلالان محبت و پااندازها به سایر کشورها به ویژه آن‌هایی که بحران‌های سیاسی، زنان را آسیب‌پذیر و نیازمند نموده، روی آورده‌اند.
مقامات تایلندی تخمین می‌زنند که هم‌اکنون ۲۰۰۰۰ زن برمه‌یی در فاحشه‌خانه‌ها فعال‌اند که همه ساله به تعداد آن‌ها افزوده می‌گردد. هم‌چنین ۱۰۰۰۰ زن از کشورهای مستقل مشترک‌المنافع و ۵۰۰۰ زن چینایی نیز همه‌ساله به تایلند آورده می‌شوند. مردانی که از این سایت‌های انترنتی استفاده می‌کنند، در یادداشت‌های خود به یکدیگر، گردش‌گران را به بازدید از کشورهایی که به سختی از فقر صدمه دیده‌اند، دعوت می‌کنند. با کاهش درآمد سالانه، زنان مستأصل‌تر گردیده و در برابر روسپی‌گری، مقاومت کم‌تری نشان می‌دهند و همچنین قیمت‌ها برای سکس با زنان روسپی هم پایین‌تر می‌آید.
مردان در اکثر موارد، درآمد میانگین مناطق را به عنوان بخشی از اطلاعات عمومی در مورد هر کشور یا شهر خاطرنشان می‌کنند. این اطلاعات جهت توضیح و توجیه این‌که چرا زنان را می‌توان به بهایی اندک در مقایسه با درآمد مردان کشورهای صنعتی خریداری کرد، به کار می‌آید.
با رشد توریسم جنسی، شهرها و کشورها بر اساس روسپی‌گری در سطح جهانی با بدنامی روبه‌رو می‌شوند. هنگامی که محیط سرشار از خودفروشی و قوادی گردد، همۀ زنان حاضر در محیط‌های بیرونی به عنوان «روسپی» و همۀ مردان به شکل «قواد» دیده می‌شوند. در یکی از تبلیغات انترنتی، از کیوبا به عنوان مکانی جدید جهت خوش‌گذرانی مردان اروپایی در منطقۀ کارائیب نام برده می‌شود. یک مرد در گزارش خود از کیوبا می‌نویسد: «شما هر دختری که بخواهید می‌توانید داشته باشید. فقط در برابر او در خیابان بایستید و از آن زن بپرسید که آیا تمایل دارید با من بیایید و او خواهد آمد… هدایای کوچکی نظیر لباس‌های زنانه یا عطر به همراه داشته باشید تا با شما نظیر یک سلطان برخورد شود».
یک توریست دیگر در مورد کیوبا می‌نویسد: «هر دختر غیر مجرد کوبایی را می‌توانید داشته باشید. اکثر آن‌ها در مورد روسپی‌گری چیزی نمی‌دانند تا این‌که با یک توریست آشنا می‌شوند». هم‌چنین مرد دیگری در مورد این‌که چه‌گونه یک دختر کمتر از ۱۲ ساله را برای سکس در بانکوک بیابید، چنین می‌نویسد: «به دنبال مردان قواد باشید تا دختر مورد نظر خود را بیابید. حتا اگر آن مرد نتواند به شما کمکی کند، مرد مناسبی را به شما نشان خواهد داد».
تبدیل جنسیت زن به کالا جهت فروش به هر مردی، نجابت روحی و پاکی جسمانیِ او را که جزوِ حقوق پایۀ هر انسانی است، از بین می‌برد. روسپی‌گری، پایمال نمودن حقوق انسانیِ زنان است. کلیۀ مقالات ارایه شده در گردهمایی سازمان‌های غیردولتی و چهارمین کنفرانس جهانی زن در پکن، به این مورد اشاره نموده‌اند که یک نیاز اساسی جهت پایان دادن به استثمار جهانی زنان و گردش‌گری جنسی احساس می‌شود. در قطع‌نامۀ کنفرانس می‌خوانیم: «ما خواهان پایان دادن به تجاوزات جنسی و همۀ انواع استثمار جنسی و خشونت و آزار جنسی زنان و کودکان هستیم. ما هم‌چنین خواهان پایان دادن به قاچاق زنان و کودکان به ویژه گردش‌گری جنسی هستیم».
تبلیغات انترنتی در مورد زنان روسپی در تورهای گردش‌گری جنسی، باعث افزایش رفتارهای این‌چنینی مردان و هم‌چنین برخورد روزافزون مردان با زنان به عنوان یک کالای جنسی می‌گردد. انترنت، شبکه‌یی ارتباطی با سریع‌ترین رشد و فاقد قانون‌مندی است. این یک رسانۀ ارتباطی سریع است که می‌تواند مخاطبانش را در هر نقطۀ دنیا و در عرض چند دقیقه بیابد.
این عوامل، شبکۀ انترنت را به مکانی پُررونق جهت قاچاق بین‌المللی زنان تبدیل نموده است که موجب توسعۀ تجارت جهانی سکس گردیده است. هنوز هم وارد شدن و توسعۀ صنعت سکس در انترنت، به عنوان آسیب‌هایی قلمداد می‌شود که بر زنان وارد می‌گردد. اولین آسیب این است که با استثمار جنسی زنان، حقوق انسانی آنان، پایمال می‌شود. کسانی که خواهان توقف این خشونت‌ها علیه زنان و کودکان هستند، باید در همۀ جنبه‌ها نظیر حوزه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، محلی، ملی و بین‌المللی فعالیت نمایند تا دنیایی بسازند که به مردان اجازۀ استثمار زنان و کودکان را ندهد.
منبع: ماهنامۀ سیاحت غرب