شمارش معکوس برای برگزاری انتخابات آینده ریاست‌جمهوری آغاز شده است. بر اساس زمان تعیین شده، درست ۱۴۵ روز تا برگزاری این رویدادِ بزرگ ملی که سرنوشت سیاسی کشور را رقم خواهد زد، فاصله داریم؛ ۱۴۵ روزی که با دغدغه و امیدواری شمرده می‌شوند و انتظار می‌رود که این بار مردم افغانستان با انتخاباتی شفاف و قابل قبول روبه‌رو گردند. زیرا هر گونه سوءمدیریت و برخورد غیرقانونی با انتخابات، می‌تواند نتایج خطرناک و فاجعه‌باری را برای کشور به بار آورد؛ نتایجی که حتا دولت‌مردان فعلی تصور آن را هم کرده نمی‌توانند. این پیش‌بینی به معنای تهییج روحیه عمومی و یا ایجاد نگرانی در میان مردم نیست، بل ناشی از واقعیتی است که می‌توان آن را از حالا حس کرد.

مردم افغانستان از آغاز روند ثبت نامِ نامزدان و حتا پیش از آن، از زمان تشکیل نهادهای انتخاباتی، پروسه انتخابات را با علاقه‌مندی دنبال کرده‌اند. نگاه مردم افغانستان و انتظاراتی که از انتخابات سال آینده دارند، کاملاً با دو انتخابات گذشته متفاوت است. در دو انتخابات گذشته، هر چه شد و هر چه گذشت، با آن‌که مردم دقیقاً در جریان حوادث و رویدادها قرار داشتند، ولی به دلیل منافع و مصالح کشور نخواستند نسبت به این مسایل از خود واکنش تند نشان دهند. جریان‌های سیاسی مطرح کشور نیز در ایجاد فضای مسالمت‌آمیز به اندازه کافی تلاش ورزیدند و نخواستند جوی را به وجود آورند که دشمنان کشور از آن سوءاستفاده کنند. به همین دلیل شاهد بودیم که نتیجه انتخابات گذشته با همه آلوده‌گی‌یی که داشت، از سوی مردم به عنوان جام زهر نوشیده شد تا کشور وارد بحران ناامنی و بی‌ثباتی کامل نشود. ولی این به معنای آن نیست که کاسه صبر مردم هرگز لبریز نخواهد شد و تمامیت‌خواهان هم‌چنان خواهند توانست از شکیبایی و مدارای مردم به سود خود بهره‌برداری کنند. مردم افغانستان می‌دانند که چرا و برای کدام منافع برتر، مهر سکوت بر لب زدند و با وجود تقلب آشکار در اعلام نتایج انتخابات، نسبت به آن اعتراض چندانی از خود نشان ندادند. اما همین شکیبایی، بهای گزافی نیز داشت که مردم افغانستان آن را پرداختند و در حال حاضر هم می‌پردازند.
گسترش ناامنی‌ها، فساد اداری و مالی ، فقر و بی‌کاری و شکاف‌های اجتماعی، همه و همه محصولِ همان صبر و شکیبایی مردم در برابر نتیجه انتخابات گذشته بود. اما مردم نمی‌خواهند پس از این چنین بهای گزافی را تحمل کنند و بی‌کفایتی از کرسی به زیر کشیده شود و بی‌کفایت‌تری به حمایت و مهندسی او، زمام امور کشور را به دست گیرد.
انتخابات آینده برای مردم افغانستان، جنگ به‌خاطر سرنوشت است. مبارزه‌یی است که باید ارزش‌های دموکراتیک و مردمی را تحکیم بخشد و کشور را به سوی ثبات، شکوفایی و عدالت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی رهنمون سازد. تیم فعلی تجربه تلخ و شکست‌خورده مدیریتِ جامعه است که ادامه و یا تغییر صوری آن عملاً به یک فاجعه کلان در افغانستان و منطقه منجر خواهد شد. مردم در انتخابات آینده به تیمی رای می‌دهند که اندیشه تغییر را می‌تواند وارد فضای جامعه کند؛ تیمی که برنامه داشته باشد و از همه مهم‌تر بتواند زنده‌گی مردم را متحول سازد.
تیم شکست‌خورده فعلی در دوازده سال گذشته نشان داد که هنری جز شعار، فرصت‌سوزی و عوام‌فریبی ندارد. اگر این تیم جایش را به گونه مهندسی‌شده به تیم دیگری که از بطن آن بیرون آمده بدهد، هیچ شک نداشته باشید که افغانستان برای یک دوره طولانی دیگر به همان سرنوشت دوازده سال گذشته دچار خواهد شد؛ همان سرنوشتی که جز ادامه جنگ، بی‌ثباتی و صحنه‌های خون‌بار جنایت، چیز دیگری به همراه نخواهد نداشت.
مردم افغانستان در انتخابات سال آینده می‌خواهند بر سرنوشت سیاسی خود عملاً و به گونه واقعی حاکم شوند. در دوازده سال گذشته، حاکمیت هرچند بر اساس قانون اساسی به مردم تعلق داشت، ولی از آن‌ها دریغ شده بود. در این دوازده سال هژمونی یک گروه ویژه بر سرنوشت سیاسی کشور سبب شد که افغانستان از فرصت‌های به‌دست آمده نتواند استفاده ببرد و به همین دلیل می‌بینیم که به‌جای دست یافتن به توسعه و پیشرفت سیاسی و اقتصادی، عقب‌گردهای خطرناکی را تجربه کرده‌ایم. در این دوازده سال فرصت‌های زیادی وجود داشت تا افغانستان به سمت رفاه و تعالی گام‌های بلند بردارد، ولی افسوس که همه به بطالت گذشت.
فساد و تباهی در کارنامه حکومت‎داری آقای کرزی موج می‌زند. او طی این دوازده سال به جای این‌که از فرصت‌های لازم و موجود به نفع صلح، رفاه و توسعه افغانستان استفاده برد، این فرصت‌ها را یا به دلیل سوءمدیریت هدر داد و یا عملاً آن‌ها را در خدمت افراد معدودی از نزدیکان و خانواده‌اش گذاشت. مردم افغانستان تا ۱۴۵ روز آینده می‌خواهند به چنین حاکمیتی پایان بخشند؛ حاکمیتی که نه غم جان مردم را دارد و نه غم نان آن‌ها را. اما نگرانی جدی زمانی تبارز می‌یابد که تمامیت‌خواهان هم‌چنان برای ادامه قدرت خود، به ترفندهای تازه روی می‌آورند.
سروصـداهای زیادی وجود دارد که آقای کرزی از لویه‌جرگه قریب‌الوقوع، به نفع خود و یا نامزد مورد حمایتش استفاده می‌کند. برخی آگاهان به این نظر اند که لویه‌جرگه مشورتی بیشتر از آن‌که به هدف بررسی امضای توافق‌نامه امنیتی برگزاری شود، به برنامه‌های انتخاباتی آقای کرزی پاسخ خواهد داد. در همین حال، شواهد و قراین به‌خوبی نشان می‌دهند که آقای کرزی نسبت به انتخابات آینده، بی‌طرف نیست. او شماری از نامزدها را عملاً وارد بازی انتخابات کرده تا به وسیله آن‌ها به نتایج دل‌خواه خویش دست یابد. برخی از این نامزدها به گفته مردم چنان «تابلو» استند که حتا نیاز به گرفتن نام آن‌ها نیست و چهره‌ها و سخنان‌شان از «ارگی» بودن آن‌ها به‌روشنی خبر می‌دهد. این تعداد از نامزدهای احتمالی را طرز خرام‌شان افشا نموده است، ولی تعدادی هم هستند که به گونه پنهانی هم‌چنان در خدمت اهداف آقای کرزی قرار دارند. نسبت به این وضعیت، بسیار حساس باید بود و از هرگونه آگاهی‌دهی لازم به مردم نباید دریغ کرد.