قسیم اخگر پژوهشگر و فعال مدنی سرشناس کشور، به دنبال یک بیماری طولانی، در خانه‌اش در کابل درگذشت و پیکر او امروز به خاک سپرده می شود.
آقای اخگر بیماری شکر داشت و در آغاز سال جاری خورشیدی به دلیل سکته مغزی، به هشت سال مدیریت خود در روزنامه هشت صبح پایان داد و به بستر بیماری افتاد.
آقای اخگر در یک سال گذشته با همکاری دولت افغانستان و دوستانش به کشورهای هند، ترکیه و لهستان برای درمان رفت، اما سلامت خود را باز نیافت.
استاد اخگر از پیشگامان مبارزه برای عدالتخواهی در کشور بود و در زمان حاکمیت کمونیستی در افغانستان از پیشگامان مبارزات جریان‌های سیاسی به حساب می آمد.
استاد اخگر عضوی از جامعه روشنفکران افغانستان بود که در سخت ترین شرایط، از آزادی، دموکراسی، حقوق بشر و عدالتخواهی حمایت کرد و در این راستا از هیچ کوششی دریغ نکرد.
او بعد از سقوط طالبان، از فعالان مدنی بود و همواره برای آزادی و عدالت اجتماعی، کار کرد؛ گفتمان‌هایی با دانشجویان در داخل افغانستان داشت و جزیی از فعالان حقوق بشر بود.
از استاد اخگر نوشته های زیادی به جا مانده که عمدتاً در دوران مهاجرت در ایران و پاکستان چاپ شده اند و مجموعه مصاحبه ها و نوشته های پراگنده یی نیز دارد که امید است دوستانش بتوانند آنها را گردآوری و چاپ کنند.
با فروپاشی رژیم طالبان در افغانستان، قسیم اخگر به افغانستان بازگشت و فعالیت‌های خود را در کابل آغاز کرد.
او به عنوان تحلیلگر در رسانه‌ها مطلب می‌نوشت و مصاحبه می‌کرد؛ در عین حال با نهادهای مدنی هم ارتباط نزدیکی داشت و در همایش آنها سخنرانی می‌کرد.
قسیم اخگر مدتی کارمند کمیسیون مستقل حقوق بشر هم بود. در سال‌هایی که مدیر مسئول هشت صبح بود، مطالب حقوق بشری این روزنامه را افزایش داد و توجه ویژه‌ای به این موضوع داشت.
آقای اخگر از منتقدان حکومت حامد کرزی شمرده می‌شد. او هم در رسانه‌ها مطالب انتقادی منتشر می‌کرد و هم گاهی در راهپیمایی‌های خیابانی شرکت می‌کرد.
در زمانی که او در بستر بیماری در خانه‌اش بود، شماری از شخصت‌های برجسته سیاسی و فرهنگی به عیادتش می رفتند و بسیاری از رسانه‌ها وضعیت سلامت او را به مخاطبان خود گزارش می‌کردند.
این پژوهشگر همواره در فقر زیست و به هیچ گروه سیاسی نپیوست.
خبر درگذشت قسیم خگر در رسانه‎های افغانستان بازتاب گسترده‌ای داشته است.