افغانستان در یک موقعیتی قرار دارد که به شرق و آسیانه میانه ارتباط دارد و به جنوب آسیاهم ارتباط دارد؛ این مناطق متأسفانه امروز پُر آشوب است.
ما دیدیم که بهار عربی صورت گرفت و همه این امید را داشتند تا بهار عربی کشورهای عربی را به رفاه و دموکراسی واقعی برساند.
آغاز این بهار در کشور تونس بود، آن کشور با مشکلاتی مواجه شد و در این دو سه سال پسین، دشواری‌های فراوانی را تجربه کردند؛ اما در این اواخر با استفاده از عقلانیت به راه حل دموکراتیکی که در آن همه افکار سیاسی جمع شد، رسیدند و امروز تونس مشکلی ندارد.
ما در منطقۀ خود می‌نگریم که آشوب زیاد است؛ هر روز در کشورما مردم قربانی می‌شوند و هر روز تروریستان از بیرون کشور به داخل کشور ما می‌آیند و ناهنجاری‌ها را بیشتر می‌سازند.
ما با دو نوع مشکل سردچار هستیم، یکی مشکلاتی که از بیرون می‌آید و دوم هم مشکلات داخل کشوری ما است. کنفرانس بن یک آغاز نیک بود و بعد از آن کنفرانس است که گروه‌هایی که باهم درگیر بودند در زیر یک چتر گرد آمدند و با مساعی صلح آمیز خود افغانستان را به مراحل بهتری رساندند. زمانی که در سال ۲۰۰۲من از مهاجرت آمدم هیچ چیز نداشتیم؛ اما خوشبختانه ما امروز مطبوعات وسیع و رسانه‌های متعدد داریم که نظیر آن را در طول تاریخ نداشته‌ایم. برای ما یک فُرصت میسر شد و از این فُرصت استفاده صورت گرفت؛ مگر این استفاده‌ها وسیع و علمی نبودند. در بخش‌هایی که نیاز بود تا سرمایه‌گذاری‌های وسیع می‌شد، متأسفانه توجهی صورت نگرفت و امروز یکی از موارد مهم برای نامزدان انتخابات ریاست جمهوری موضوع بیکاری‌ست که باید برای آن توجه جدی نمایند.
موضوع دیگری که وجود دارد همانا بودن خشونت است که در جریان جنگ‌ها ما باخود آوردیم اما تا هنوز آن را ترک نکرده‌ایم و هنوز فرهنگ خشونت در بین ما وجود دارد.
ما در جریان سال‌های گذشته قانون را تطبیق کرده نتوانستیم؛ از فرار سرمایه‌های دولتی جلوگیری کرده نتوانستیم و موارد کوچک دیگری که در داخل کشور امروز دامنگیر ما است.
ما در داخل کشور خود موارد کوچک را حل کرده نتوانستیم؛ روی چند واژه دو دوره است که پارلمان ما به بن بست کشیده می‌شود و این در حالی‌ست که کشورهای دیگر مشکلات بزرگ خود را حل کرده اند.
یکی از عللی که آجندای ملی تبارز کرد و خواست از سکوت بیرون آید و به فعالیت اجتماعی خود بپردازد و آن را توسعه دهد، همین بود که ما برای یک تفاهم ملی کار می‌کنیم؛ ما برای موارد کوچک و بزرگ در کشور خود راه گفتمان را پیشنهاد کردیم و از این طریق کار می‌کنیم و ما این را می‌دانیم که یک کشوری هستیم دارای نژادهای مختلف و در این کشور مذاهب، زبان‌ها و فرهنگ‌های متنوع وجود دارد.
شادروان میوندوال فرهنگ‌ها و اقوام مختلف افغانستان را به گل‌های یک باغ تشبیه کرده بود و این یک تشبیه بسیار ظریف است و ما واقعاً گل‌های یک باغ هستیم؛ اگر ما کار کنیم و فرهنگ‌های متعددی را که داریم و این‌ها فرهنگ ملی ما را تقویه می‌کند و فرهنگ ملی ما را متعهد می‌سازد.
ما دوبار دموکراسی را تجربه کرده بودیم یکی در سال ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۱که نظر به حوادثی که در کشور همسایه ما ایران صورت گرفت رژیم سلطنتی وقت تحریک شد که شاید روشنفکران و احزاب راه دکتور مصدق را در پیش گیرند و سلطنت را به سقوط مواجه سازند، بنأً آن نهضت متوقف ساخته شد و رهبرانِ شان همه زندانی شدند.
بار دوم دهۀ دموکراسی است که به ابتکار پادشاه افغانستان(ظاهرشاه) به میان آمد و ملت افغانستان ده‌سال دموکراسی را تجربه کردند و این دموکراسی هم در اثر کودتای ۲۶ سرطان از بین رفت و مردم علیه آن قیام نکرده بودند بلکه توسط کودتای نظامی از میان برداشته شد.
بار سوم امروز است که بعد از کنفرانس بن در کشور ما در کشور ما دموکراسی به وجود آمد و امروز بعد از گذشتاندن انتخابات‌ها در مرحلۀ قرار گرفته‌ایم که انتخابات پیش رو نسبت به انتخابات گذشته حساس‌تر است در این انتخابات همه مسوولیت‌ها به دست ما است و کارهای ما دشوار شده است.
اگر از این انتخابات به گونۀ سالم بیرون شویم و انتقال قدرت برای بار نخست در کشور به گونۀ مسالمت‌آمیز صورت گیرد در آن صورت بلوغ ملت ما ثابت خواهد شد.
کسانی که خود را نامزد کرده اند و با مشکلاتی که امروز وجود دارد از یک شجاعت کار گرفته اند و یک چنین روزگاری این مسوولیت را داوطلب شده اند.
در این جا سخن‌های خود را خاتمه می‌دهم و می‌گویم که آجندای ملی می‌خواهد هم دموکراسی باشد، هم رقابت و در پایان آن دولتی با مشارکت ملی تشکیل شود که همه مردم خود را در آن ببینند.