بخش پنجم و پایانی

گلسا ماهیان
آسیب‌پذیری گوگل و یاهو
شاید فکر شود این حجم زیادِ اطلاعات ممکن است به‌دردبخور نباشد، ولی باید بدانیم که تمام این کارهایی که انجام گرفته، به صورتی هدف‌مند بوده و امریکا به‌طور کاملاً برنامه‌ریزی شده، در شبکه‌های رایانه‌یی داخلی اتحادیۀ اروپا در واشنگتن و هم‌چنین در دفتر نماینده‌گی این اتحادیه در نیویارک، تجسس می‌کرده است. علاوه بر این، به کشورهای دیگری نظیر یونان، ایتالیا، فرانسه، جاپان، کوریای جنوبی و هند هم در این زمینه تعرض شده است. اما ظاهراً ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود، بر اساس اسناد منتشر شده، سازمان امنیت ملی امریکا به مسیر انتقال داده‌های گوگل و یاهو نفوذ می‌کرده است و این کار را از طریق مجوزهای قضایی که داشته، انجام داده است. با توجه به این‌که گوگل و یاهو، میزبان حجم عمده‌یی از اطلاعات کاربران انترنتی هستند و روزانه ارتباطات فراوانی از طریق سرویس‌های این دو شرکت بزرگ برقرار می‌شود، این موضوع می‌تواند برای بسیاری از افراد یک زنگ خطر باشد تا بیشتر حواس‌شان به حریم خصوصی‌شان باشد. مسلماً اطلاعاتی که سازمان امنیت ملی امریکا به دست آورده، از حجم داده‌های انبوه گرفته تا متن، صدا یا تصویر توسط برنامه‌یی با نام Muscular، پردازش می‌شود و داده‌های به‌دردبخور از آن حجم انبوه جدا شده و به دست مرکز ارتباطات دولتی بریتانیا، سپرده می‌شده است. ظاهراً آژانس امنیت ملی امریکا در قالب همان برنامه‌یی که از آن صحبت کردیم که Prism نام دارد، با مجوز قضایی فعالیت می‌کرده است و برای دسترسی به حساب‌های کاربران گوگل و یاهو اجازۀ رسمی داشته است؛ اما نکتۀ جالبی که در این میان وجود دارد این است که نظر کاربران انترنتی در این زمینه هیچ اهمیتی نداشته است. بیشتر این اطلاعات توسط فردی به نام ادوارد اسنودن، که تحلیل‌گر سابق اطلاعاتی امریکاست، فاش شده است که اکنون امریکا به دنبال محاکمه کردن اوست. می‌توان با اطمینان گفت که هیچ فردی وجود ندارد که از امکانات و فناوری‌های مدرن خوشش نیاید و مسلماً همۀ ما دوستدار این فناوری‌های خوش آب و رنگ هستیم. اما همیشه احتیاط شرط عقل است و باید بدانیم که نباید در هر کاری بدون فکر و بدون در نظر گرفتن عوارض جانبی آن وارد شویم. اگر از فناوری های مدرن استفاده می‌کنیم، به این هم باید فکر کنیم که از چه سرویس‌هایی استفاده می‌کنیم و چه اطلاعاتی را در اختیار چه کسانی قرار می‌دهیم. باید به این موضوع هم فکر کنیم که ممکن است در حالی که در خانۀ خود نشسته‌ایم، افرادی از آن سر جهان به اطلاعات خصوصی ما به‌ساده‌گی دسترسی پیدا کنند. در چنین شرایطی بهتر است اگر این اتفاق افتاد، خیال ما آسوده باشد که چیزی برای از دست دادن نداریم و به گونه‌یی رفتار کرده‌ایم که هیچ ترسی از فاش شدن اطلاعاتِ بی‌ارزشی که در فضای مجازی قرار داده‌ایم نخواهیم داشت.