هر بار که آقای کرزی ‌گفت در انتخابات مداخله نمی‌کنم، به‌کرات ‌نوشتیم که آقای کرزی حتماً در انتخابات پیشِ رو مداخله می‌کند. حالا با نزدیک شدن انتخابات و قرار گرفتن در جریان مبارزات، می‌بینیم که آقای کرزی تب‌وتابِ قومی و قبیله‌یی‌اش بالا گرفته و شب و روزش را صرفِ این می‌کند که چه‌گونه قدرت را در انحصارِ خود و قبیله‌اش نگه دارد و از این سنتِ نامیمون پاسداری کند؛ سنتِ شومی که مردم افغانستان را در طول تاریخ به خاکِ سیه نشانده است.
آقای کرزی می‌داند که چیزی به پایانِ کارزارهای انتخاباتی‌ باقی نمانده و اگر اندکی آرام بنشـیند، ممکن است که گوی قدرت از دستش بیرون شود و وضعیتِ موجود و باور مردم به رای‌شان، مانع تحققِ خیالات قومی و قرون‌وسطاییِ او گردد.
در حالی که جامعۀ جوان افغانستان به امید رسیدن به فردای بهتر، می‌روند تا سرنوشتِ کشور و خودشان را با مشارکت در انتخابات تعیین کنند و رییس‌جمهورشان را خودشان برگزینند و این باور را به خود تلقین کنند که افغانستان هم می‌رود به یک کشور قانون‌مند تبدیل شود که در آن رای افراد ارزش می‌داشته باشد؛ آقای کرزی حرکت‌های ناامیدکننده‌یی را روی دست گرفته است.
نشست‌های خواب‌آلودۀ حامد کرزی در پس‌خانه‌های ارگ با سه تن از نامزدان مشخص، نشان می‌دهد که او به هیچ عنوان به دموکراسی و انتخابات باور ندارد و تمامِ هم‌وغمش، ادامۀ سلطه بر مردمانی‌ست که سیزده سال پیش، با پیشانی گشاده قدرت را به وی تسلیم کرده بودند.
چنان پیداست که حامد کرزی و حلقه‌یی که در کنار او چنبر زده و در سودای زنده‌گانیِ قبیله‌یی به‌سر می‌برند، به‌شدت در این روزها سراسیمه شده‌اند که مبادا آرای مردم افغانستان، قدرت را از دستِ قبیله خارج سازد. بنابراین، آن‌ها از هیچ تلاشی برای در کنترل داشتنِ روند و در اجاره نگه‌داشتنِ اقتدار سیاسی و مصادرۀ دموکراسی به نفعِ خود دریغ نمی‌ورزند.
تلاش‌های آقای کرزی از طریق جرگه‌های قبیله‌یی که در این عصر و زمان محلی از اعراب ندارند، نشان می‌دهد که او در کنار این‌که در برابر دموکراسی و رای مردم مانع می‌تراشد، به همان پیمانه نامزد مورد نظرش را در نظر مردم خوار می‌سازد و حتا در صورت پیروزی، از هم‌اکنون مشروعیتِ او را می‌گیرد.
اکنون، اکثر مردم افغانستان به این باور شده‌اند که برخی از نامزدان فقط به امید تقلب و حمایتِ آقای کرزی و به‌کار بستن امکانات دولتی، وارد میدان شده‌اند و برخی هم به کمک یک کشور معینِ خارجی که باید تلاش کند برای آن‌ها ساز و برگی تدارک ببیـند.
این مسأله، از هم‌اکنون از محبوبیتِ برخی نامزدان، کاسته و علاقۀ مردم را نسبت به یک نامزد دیگر بیشتر کرده است.
از جانب دیگر، این تلاش‌ها به حیثیت سیاسی و اجتماعیِ آقای کرزی در فردای پس از مأموریتش نیز آسیب می‌رساند؛ زیرا وقتی آقای کرزی این‌گونه بر گرده‌های مردم پا بگذارد، بدون شک همۀ راه‌های پذیرشِ خود توسط مردم را می‌بنــدد. در آن صورت، یگانه راه برای او این خواهد بود که در خارج از کشور زنده‌گی کند و نه در میان مردم.
بنابراین به آقای کرزی پیشنهاد می‌کنیم که سیاست و دموکراسی را در افغانستان به بازی نگیرد و با سرنوشت مردم افغانستان قمار نزند، و هم‌چنان از نامزدان محترم انتخابات ریاست‌‎جمهوری می‌خواهیم که اگر برای خودشان شخصیتی قایل‌اند؛ بازیچۀ دست رییس‌جمهور نشوند و فقط به گوهر دموکراسی رو بیاورند، به آرای مردم احترام بگذارند و خود را در معرض انتخابِ آن‌ها قرار دهند. مسلماً هرگونه سازشِ نامزدان با سیاست‌های قبیله‌یی، نشانۀ روی‌گردانی از دموکراسی و از دست دادن حمایتِ مردم است!