سرانجام تیم پیشتازِ انتخابات (تیم اصلاحات و همگرایی) سکوت را در برابر کمیسیون‌های انتخاباتی شکست. داکتر عبدالله عبدالله و معاونش محمد محقق در همایشی که به مناسبتِ هفتم و هشتم ثور در کابل برگزار شده بود، رسماً علیه کارکرد کمیسیون‌های انتخاباتی اعتراض کرده و گفتند که سکوتِ این تیم در برابر ارقامی ‌که به عنوان نتایج ابتداییِ انتخابات اعلام شد، صرفاً به این خاطر بود که تشویشِ عمومی ‌خلق نگردد. ورنه، هیچ حرکتِ این کمیسیون‌ها، از دید مردمِ افغانستان پنهان نمانده و نمی‌ماند.
معاون دومِ داکتر عبدالله حتا با الفاظ تند گفت که برخی از افراد در کمیسیون انتخابات، کارهای ناشایسته‌یی‌ کرده‌اند که دربارۀ آن‌ها اسناد موجود است. رهبران تیمِ اصلاحات و همگرایی همچنان گفته‌اند که رفتن به دور دومِ انتخابات، یک فرضِ محال است که بر بنیاد تقلب صورت می‌گیرد؛ اما با آن هم، آنان از رفتن به دور دومِ انتخابات نمی‌هراسند.
این اظهارات و انتقادها در حالی صورت می‌گیرند که در مهلتِ داده‌شدۀ کمیسیون شکایات انتخاباتی مبنی بر درج شکایات از سوی نامزدان پیشتاز، تیم اصلاحات و همگرایی ۱۲۱ مورد شکایت را ثبتِ این کمیسیون کرده و تیم تحول و تداوم، ۴ مورد شکایت را گزارش داده است. از چنین وضعی این نتیجه به‌دست می‌آید که تیم اصلاحات و همگرایی، از کارکرد کمیسیون‌های انتخاباتی به‌شدت ناراحت و عصبانی است و گمان می‌رود که به این ساده‌گی تسلیم رفتنِ انتخابات به دور دوم نمی‌شود.
بنا بر رقمِ شکایاتی که این تیم ثبتِ کمیسیون شکایات انتخاباتی کرده و هم‌چنان بر اساسِ این گفته که آن‌ها از اعمال ناشایستِ برخی از اعضای کمیسیون انتخابات اسناد در دست دارند، گمان می‌رود که رفتن انتخابات به دور دوم، یک حرکتِ مهندسی‌شده باشد و احتمال تحققِ آن بسیار کم.
حالا اگر ادعای تیم اصلاحات و همگرایی کاملاً درست باشد، پاسخِ دست‌اندرکارانِ کمیسیون‌های انتخاباتی چه خواهد بود؟!
به یقین که مسوولانِ کمیسیون‌های انتخاباتی هیچ پاسخی به پیشگاهِ ملت نخواهند داشت، چون این کار به منزلۀ خیانت ملی است و مکافاتِ خیانت ملی هم روشن.
اما مشکل به همین جا خلاصه نمی‌شود. این رفتار کمیسیون، ده‌ها پیامد منفی را نیز در قبال خواهد داشت، چنان‌که باور مردم به دموکراسی سست خواهد شد و کمیسیون‌ها اعتبار‌شان را از دست خواهند داد.
بنابراین، کمیسیون‌ها باید شرایط حساسِ تاریخی را درک کرده و با یک روند ملی و دموکراتیک، برخوردی صادقانه و دوراندیشانه داشته باشند. بدیهی‌ست که در همۀ نهادها برخی از افراد خرابکار و شرانداز وجود دارند که نمی‌توان کارکردِ این افراد را بر همۀ کارمندان و دست‌اندرکارانِ آن نهاد تعمیم داد؛ همان‌گونه که حاجی محمد محقق اذعان داشت که «برخی از افراد» در این کمیسیون‌ها دست به تقلب و خراب‌کاری زده اند. از این‌ رو، این امیدواری وجود دارد که اگر کار افرادِ خیانت‌کار توسط دست‌اندرکارانِ صادقِ کمیسیون‌ها افشا گردد، کار به رسوایی نیانجامد. به بیان دیگر، باید سایر اعضای کمیسیون‌های انتخاباتی، مجال خراب‌کاریِ را از افراد مضر بگیرند و با افشا کردن آن‌ها، زمینۀ بروزِ یک بحران بزرگِ سیاسی را محو سازند.
اکنون سالِ ۲۰۰۹ نیست که با وجود تقلب‌های گسترده، بازهم نامزدان پیشتاز، مصلحتِ ملی را در نظر گرفته و از حق‌شان بگذرند. این بار حتا اگر نامزدان بگذرند، مردم نمی‌گذرند. رای مردم باید پاس داشته شود و نامزدانِ پیشتاز برای حرمت گذاشتن به آرای مردم، باید از کمیسیون‌ها بازخواست کننــد.