فاجعۀ فلسطین در سال ۱۹۴۸ هنگامی آغاز شد که ایالات متحدۀ امریکا، بریتانیای کبیر و فرانسۀ صغیر تصمیم گرفتند برای تسلط بر شرقِ میانه و چاه‌های نفت، دولتِ اسراییل را ایجاد کنند.

یهودی‌ها که از سال‌ها پیش با خرید خانه‌ها و مزارعِ فلسطینیان، در قلبِ این سرزمین پایگاه نظامی تأسیس کرده بودند، دست به اعمال تروریستی زدند و میلیون‌ها فلسطینیِ مظلوم را از خانه و کاشانۀشان بیرون کردند. آن‌ها به‌ناچار در دشت‌های سوزانِ اردن و سایر صحراهای لم‌یزرع خیمه زدند و یا در کمپ‌های مهاجرین متوطن گشتند.
دولت به‌اصطلاح متمدن اسراییل، طی ۶۶ سال اشغال سرزمین فلسطین، از هیچ نوع جنایتی در حقِ اطفال، زنان و مردانِ بی‌گناه و بی‌دفاعِ فلسطینی دریغ نکرده و این ستم‌کاری تا کنون ادامه دارد. فلسطینی‌ها یکی از مظلوم‌ترین ملت‌ها هستند که دنیای به‌ظاهر آزادی‌خواهِ امروز، آنان را بی‌وطن ساخته، نامِ میهن‌شان را از نقشه‌های جهان حذف کرده‌ و آزادی‌خواهان و مبارزان‌شان را تروریست خوانده و به مرگ محکوم کرده است. در حال حاضر، بیش از ۵۰۰۰ از آزادی‌خواهانِ فلسطینی به‌جرم مبارزه برای آزادی، عدالت و تأمین حقوق بشر، در زندان‌های مخوف اسراییل، دور از آغوش خانواده به‌سر می‌برند. این زندانی‌های فلسطینی از ملاقات با همسر و اقاربِ خود محروم هستند و صرف، به گونۀ بسیار محدود و در فواصل زمانی، از پشت پنجره با یکدیگر دیدار می‌کنند.
تنها کودکان خُردسال می‌توانند از نزدیک با پدرانِ زندانیِ خود صحبت کنند. بنابراین، برخی از این زندانی‌ها و همسران‌شان که آرزو دارند صاحب اولاد شوند، ناچار شده‌اند که از این کودکان برای قاچاق اسپرم استفاده کنند، یعنی این کودکان می‌توانند اسپرم پدرانِ زندانی‌شان را به بیرون انتقال دهند. یکی از فلسطینیان زندانی در جنوب اسراییل “سمیر ابرفاید” نام دارد. او به ۱۸ سال حبس محکوم شده و ۱۱ سال است که از همسر و خانواده‌اش به‌دور نگه‌داشته شده است. خانمِ وی “سواد ابوناید” نام دارد و یک زن ۳۴ساله است. او می‌گوید فرزندش “حُریه” را از طریق تزریق اسپرمِ شوهرش حمل گرفته و به دنیا آورده است. او می‌افزاید که پرورش کودک در نبود پدرش، بسیار دشوار و غم‌انگیز است.
اولین کودکی که به این شیوه با تزریق نطفه (اسپرم)ی پدرش متولد شده، در آگست ۲۰۱۲ بوده و تا اکنون ۱۵ طفل به این روش تولد شده‌اند و ۱۵زنِ دیگر نیز هم‌اکنون به همین شیوه حامله هستند. داکتر “سالم ابو غیزران” رییس کلینیکِ رازان که در عمل لقاح‌ برای پیدایشِ این اطفال نقش موثر داشته است، می‌گوید که نطفۀ مرد برای ۱۲ساعت قابلیتِ بهره‌برداری دارد. همین ‌که اسپرم به کلینیک می‌رسد، بی‌درنگ در دستگاه نگه‌داری می‌شود تا این‌که به رحم انتقال یابد.
در یک کلینیکِ دیگر در نوار غزه که در آن لقاح مصنوعی صورت می‌گیرد، تا کنون یک طفل به این شیوه متولد شده و شش خانمِ دیگر در انتظار ولادت اطفال‌شان هستند.
داکتر غیزران می‌گوید: برای حفظ آبروی زنان، در هنگام سپردن نطفۀ زندانی‌ها به کلینیک، دو نفر از طرفِ شوهر دو نفر از طرفِ همسر در مورد موثق بودن نطفه شهادت کتبی می‌دهند.
پروسۀ لقاح مصنوعی در کنارۀ غربی دریای اردن، بین دو تا سه‌هزار دالر هزینه در بر دارد؛ اما داکتر غیزران این کار را برای زنان جوانِ فلسطینی‌یی که شوهران‌شان در زندان‌های اسراییل به‌سر می‌برند، به صورتِ رایگان انجام می‌دهد.
داکتر غیزران در حالی که اشک می‌ریزد می‌گوید: دنیا به رنج‌های بی‌پایانِ فلسطینی‌ها و زندانیانِ بی‎گناه‌شان هیچ توجهی ندارد. بعضی از این زندانی‌ها تازه ازدواج کرده‌اند و بعضی هم پس از این‌که بعد از سال‌ها اسارت، آزاد شده‌اند، با ناباروریِ زنان‌شان بر اثر بالا رفتنِ سن مواجه گشته‌اند.
طبق آماری که در سال ۲۰۱۲ از طرف ادارۀ خودگردان فلسطین انتشار یافته است، از سال اشغال سرزمین‌های فلسطینی‌ها در ۱۹۶۷تا کنون هشت‌صدهزار فلسطینی ـ یعنی ۲۰ درصد مردم فلسطین ـ یک هفته یا بیشتر از آن را در زندان‌های اسراییل سپری کرده‌اند. به گفتۀ اسحق کارا یکی از فلسطینی‌های زندانی، وضع روحی و جسمیِ زندانیانِ فلسطینی بسیار ناگوار است.
مقامات اسراییلی بسیار می‌کوشند تا از انتقال نطفۀ زندانیانِ فلسطینی‌ به بیرون جلوگیری کنند و این‌گونه، نگذارند مبارزانِ جدیدی از خونِ مبارزانِ کهنه و دربند به‌وجود آیند.
عروسی و اولاددار شده برای فلسطینی‌ها با غم و رنجِ بسیار همراه است. فلسطینی‌ها طی ۶۶سال حکمرانیِ جابرانۀ اسراییل، در پهلوی مصایبی مثل مهاجرت‌های اجباری و زنده‌گی در کمپ‌ها و صحراهای سوزان، از تماس و برقراری روابط خانواده‌گی و حق مسافرت نیز محروم نگه داشته شده‌اند. فلسطینی‌هایی که در دو طرفِ ارتفاعاتِ جولان زنده‌گی می‌کنند و بین خانواده‌ها و اقارب‌شان توسط دولت اشغال‌گرِ اسراییل سیم خاردار کشیده شده است، ناچار به ازدواج جوانان‌شان از راهِ دور هستند و عروس را به باروهای ارتقاعاتِ جولان می‌برند و خانواده‌ها در دو سوی سیم‌های خاردار و باروها انتظار می‌کشند؛ عروس تنها و با پای پیاده در میان سنگ و خاک و خاشاک به طرف قرارگاه نظامیِ اسراییلی‌های به‌راه می‌افتد، همه گریه می‌کنند و انتظار می‌کشند که نوعروس‌شان با چه سرنوشتی روبه‌رو می‌شود، آیا اجازه می‌یابد که به شوهرش بپیوندد و یا این‌که برگردانده می‌شود!
این‌همه در حالی‌ست که مقامات امریکایی در نظر دارند که به بهانۀ مذاکرات صلح، چند زندانی و جاسوس اسراییلیِ دربند فلسطینی‌ها را آزاد کند تا این‌گونه رژیم اسراییل به صلح تشویق شود.
اسراییلی‌ها از مذاکرات مستقیم با فلسطینی‌ها پس از آن‌که محمود عباس ادارۀ تشکیلات خودگردان را به‌عهده گرفت، ابا ورزیدند.
این است گزارش حقیقیِ حقوقِ بشر در فلسطین که از طرفِ هیچ سازمانِ حقوق بشری‌‌یی به‌دست نشر سپرده نمی‌شود. و دردمندانه باید گفت که مسلمانانِ جهان به‌ویژه حکمرانانِ جهان اسلام، چشم‌شان را بر رنج‌ها و دردهای بی‌شمارِ مردم فلسطین و جنایت‌های هر روزۀ دولتِ اسراییل بسته‌اند و هیچ کارِ درخوری برای نجاتِ فلسطینیان انجام نمی‌‌دهنـد.