دور دومِ انتخاباتِ ریاست‌جمهوریِ کشور به پایان رسید و حالا یک روز پس از این رخداد بزرگ و تاریخی که مردم افغانستان امیدهای کلان به نتیجۀ آن بسته‌اند، مشخص می‌شود که چه تقلب‌های گسترده و سازمان‌یافته‌یی به نفع یک نامزدِ خاص در روند برگزاری انتخابات و پیش از آن انجام شده است. با وجود تلاش‌ها و درخواست‌های فراوانِ نهادهای ناظر برانتخابات و تیم اصلاحات و همگرایی به عنوان اصلی‌ترین محور انتخاباتی در کشور، مبنی بر ایجاد مدیریت سالمِ انتخاباتی و برکناری چهره‌های متهم و مظنون، نه رییس‌جمهوری به وعده‌های پیش از انتخاباتِ خود عمل کرد و نه هم کمیسیون انتخابات توانست مدیریت سالمِ انتخاباتی را به نمایش بگذارد.
کمیسیون و ارگِ ریاست‌جمهوری در تبانی مشترک با هم چنان فضایی را به‌وجود آوردند که بتوانند در فرایند آن به نتایجِ دل‌خواهِ خود دست پیدا کنند. اگر بحث افراد مشکوک و خاطی در کمیسیون انتخابات مطرح می‌شد، این کمیسیون با چهرۀ حق‌به‌جانب از برکناری این افراد سخن می‌گفت؛ ولی در عمل با برکناری آن‌ها، افرادی از تیم رقیب را در مراکز رای‌دهی نصب کرد. هرچند بحث برکناری مقام‌های دولتی که در کار دور اولِ انتخابات دخالتِ مستقیم داشتند مطرح شد و این‌بار کمیسیون خود از رییس‌جمهوری تقاضای برکناری این افراد نامعلوم را کرد؛ اما آقای کرزی بدون توجه به درخواست‌های کمیسیون، فرمان عزل هیچ مقامی را صادر نکرد.
گفتیم افرادِ نامعلوم چون رییس کمیسیونِ انتخابات پیش از این گفته بود که اگر رییس‌جمهوری به برکناری مقام‌های متهم به دخالت در کار انتخابات اقدام نکند، این کمیسیون از سرِ ناچاری مجبور است که نام‌های این افراد را در رسانه‌ها فاش سازد. ولی بعداً که رییس‌جمهوری تقاضاهای مکررِ کمیسیون را پشیزی ارزش قایل نشد، رییس کمیسیونِ انتخابات چند روز پیش از برگزاری دور دومِ انتخابات اعلام کرد که نام این افراد را فاش نخواهد کرد؛ چون رییس‌جمهوری آن‌ها را از وظایف‌شان سبک‌دوش نکرده، پس افشای نام‌های‌شان هم ضرورت ندارد.
این موضوع بدون شک می‌تواند شک و گمان‌های زیادی را برانگیزد. چرا در آغاز کمیسیون از افشای نام‌های افراد متهم به دخالت در مسایل انتخابات سخن می‌گفت، ولی بعدا حرفش را پس گرفت؟ آیا میان رییس‌جمهوری و کمیسیون زد و بندهایی وجود داشت به این هدف که یکی از دیگری بخواهد، ولی سرانجام هم هیچ کدام کاری انجام ندهند و به‌اصطلاح معروف، مردم را گول بزنند.
این‌که ارگ و کمیسیون دست در دست هم گذاشته بودند و به نفع نامزدی مشخص فعالیت‌های سازمان‌یافته به‌راه انداخته بودند، حالا پس از گذشتِ دو روز از برگزاری انتخابات مشخص می‌شود. هرچند پیش از آن نیز چنین زدوبندی مشخص بود، ولی نمی‌شد با اسناد و شواهد آن را نشان داد. در مورد ضیا امرالخیل رییس دبیرخانۀ کمیسیون به‌اصطلاح مستقل انتخابات، بارها و بارها پیش از برگزاری انتخابات حرف و حدیث‌هایی وجود داشت. بسیاری‌ها باور داشتند که آقای امرخیل فردی بی‌طرف در روند انتخابات نیست و می‌تواند با فعالیت‌های خود به نفع نامزدی مشخص، میسر قانونی و اصولی انتخابات را به بیراهه ببرد. در این مورد شکایاتِ پی‌هم به نهادهای مربوط فرستاده شد و حتا تیم اصلاحات و همگرایی در تماس‌های مستقیم با افراد رده‌بالای کشور و از جمله آقای کرزی، خواهان برکناری این فرد شد. اما به هیچ‌یک از درخواست‌ها نه تنها پاسخ مساعد داده نشد، بل در حمایت از آقای امرخیل، ارگ و کمیسیون مواضع مشترک از خود نشان دادند. ولی در روز انتخابات مشخص شد که این مهرۀ خطرناک چه‌قدر می‌توانسته به حال انتخابات در کشور زبان‌بار ثابت شود.
بر اساس گزارش‌های موثق، دو کامیون مملو از برگه‌های رای‌دهی که به دستور آقای امرخیل از گدام کمیسیون برای انجام تقلب بیرون ساخته شده بود، از سوی پولیس کابل توقیف شده است. به این گزارشِ یکی از رسانه‌های معتبر کشور نگاه کنید که نقاب از چهرۀ خاطیِ اصلی و به‌اصطلاح مار آستین انتخابات برمی‌دارد:
«رییس دارالانشای کمیسیون مستقل انتخابات، رسماً متهم به مشارکت در تقلب شد.
به گزارش خبرگزاری جمهور، آقای ضیاءالحق امرخیل متهم است که دو موتر مملو از مواد انتخاباتی را به سمت مکانِ نامعلومی منتقل می‌کرده است. پولیس ملی می‌گوید که این دو موتر بدون هماهنگی و اطلاع مقامات، و به هدف تقلب در انتخابات توسط آقای امرخیل منتقل می‌شده که توسط پولیس ملی توقیف شده است.
جنرال محمدظاهر ظاهر می‌گوید: جای تأسف است که یک مقام عالی‌رتبۀ کمیسیون انتخابات تا این حد در امر تقلب دست داشته باشد.
رییس‌جمهور کرزی دستور بررسی این مورد را داده است. جنرال ظاهر می‌گوید که مواد این دو موتر را در اختیار رییس کمیسیون مستقل انتخابات می‌گذارد.
اما ضیاءالحق امرخیل اتهامات وارده را رد می‌کند و می‌گوید که این مواد را به‌دلیل کمبودها به مناطق مورد نظر منتقل می‌کرده است.
قبل بر این و در انتخابات مرحلۀ اول نیز اتهامات زیادی متوجه این فرد بوده است. تیم اصلاحات و همگرایی چندی قبل خواهانِ برکناریِ امرخیل به‌دلیل مشارکت در تقلبات گستره شده بود، اما رییس‌جمهور کرزی از این کار امتناع ورزید.
رییس کمیسیون مستقل انتخابات در نشست مطبوعاتی امروز (شنبه) به رسانه‌ها گفت که هر کارمند انتخابات که در پروسۀ تقلب دست داشته باشد را به مراجع عدلی و قضایی معرفی خواهد کرد. اکنون انتظار می‌رود که این فرد خاطی توسط مراجع قانونی مورد بازخواست و محاکمه قرار گیرد.»
این از آقای امرخیل و یا بهتر است گفته شود، نور چشمِ آقای کرزی و تیم تحول و تداوم که می‌خواهد به زور و بازوی چنین تقلب‌کارانی، قدرت را از راه نامشروع تصاحب کند. زهی خیال باطل!
از طرف دیگر، گزارش‌ها و اسناد موثقی در اختیار است که در یکی از ولسوالی‌های پکتیکا، شب پیش از برگزاری انتخابات، صندوق‌ها به نفع تیم تحول و تداوم پر شده و آب از آب هم تکان نخورده است. آیا دومین مغز متفکر جهان (که شاید اولین مغز متقلب جهان باشد) می‌خواهد با چنین شیوه‌های دموکراتیکی! به قدرت برسد؟ آیا در غرب، دموکراسی را این‌گونه آموزش می‌دهند؟
این فقط مشت نمونۀ خروار بود و هزاران مورد دیگر چنین تقلب‌های کلانی در گوشه گوشۀ افغانستان به‌وقوع پیوسته که حتماً در جریان روزهای آینده افشا خواهند شد.