تصاویری را که تلویزیونِ یک نشان داده، حاکی از آن است که تنها در ولسوالیِ سروبیِ ولایت کابل، صدها برگۀ رای‌دهی توسط کارمندانِ کمیسیون انتخابات، طالبانِ محلی و افراد پولیس به نفعِ یک نامزدِ مشخص نشانی و تاپه و به صندوق‌ها انداخته می‌شود. این تصاویر نشان می‌دهد که یک مرد با خیالِ آسوده بر سرِ جانماز نشسته و برگه‌های رای را به نفعِ نامزد مورد نظرش، نشانی و تاپه می‌کند.
هرچنـد کمیسیون مستقلِ انتخابات گفته است که در روزِ انتخابات به‌دلیل کمبود برگه‌های رای‌دهی، مردمِ سروبی دست به اعتراض زده بودند؛ اما اسناد نشان می‌دهد که چنین ادعایی بنیـاد ندارد و همۀ برگه‌های رای‌دهی در آن‌جا توسط چند فرد مسلح و کارمندان کمیسیون، به نفعِ یک نامزدِ به‌کار رفته بوده است. اگرچه در گزارش تلویزیونِ یک گفته نشده است که این برگه‌ها به نفعِ کدام نامزد خانه‌پری و استفاده شده‌اند، اما تصاویر نشان می‌دهد که آن‌همه تقلب و پُرشدنِ صندوق‌ها، به نفع دکتر اشرف‌غنی احمدزی صورت گرفته است.
این گزارش، نمونه‌یی از تقلب‌هایی می‌تواند باشد که در سایر نقاطِ کشور نیز به نفعِ نامزد خاصی صورت گرفته است. اما چنان پیداست که کمیسیون انتخابات و کمیسیون شکایات‌، به این مسایل به گونۀ بسیار روشن نمی‌پردازند.
به یاد داریم که در روز انتخابات، پولیسِ کابل کامیونِ حاملِ یک میلیون برگۀ رای‌دهی را توقف داده بود که توسط رییس دبیرخانۀ کمیسیون انتخابات و بدون هماهنگی پولیس، به سروبی انتقال داده می‌شد. اکنون مشخص شده که اگر پولیس آن کامیون را توقف نمی‌داد، برگه‌های رایِ آن نیز با همین سرنوشت روبه‌رو می‌شدند.
حالا با توجه به انجام تقلب‌های کلان به نفعِ یکی از نامزدان آن‌هم با همسویی کمیسیونِ انتخابات و حمایتِ آقای کرزی از این روند، افغانستان به بحران بسیار نزدیک شده است. بی‌توجهیِ آقای کرزی به پیشنهاد داکتر عبدالله نامزد پیشتاز، مبنی بر برکناری رییس دارالانشای کمیسیون انتخابات ـ که از جانب پولیس متهم به تقلب شده و ادعاهای زیادی در موردِ او از جانب ستاد انتخاباتی داکتر عبدالله وجود دارد ـ سبب شده که ذهنیت‌ها در برابرِ آقای کرزی حساس شوند.
اکنون همه به این باور رسیده‌اند که آگر آقای کرزی نخواهد، هیچ‌کس در کمیسیون نمی‌تواند یک برگه رای تقلبی را به نفع نامزدِ مورد نظرش حساب کند. برداشت‌ها این است که با برکناری آقای امرخیل از سمتِ ریاست دارالانشای کمیسیون انتخابات، برنامۀ مهندسیِ آرا عملی نمی‌شود و همۀ رشته‌های تقلب‌کاران، یک‌سره پنبه خواهد شد و رای پاکِ مردم به کرسی می‌نشیند. اما به نظر می‌رسد که آقای کرزی با حمایت از این مقام کمیسیون، می‌خواهد از تحققِ ارادۀ مردم جلوگیری کند.
جدا از این مسأله، قرار بود که یک کمیسیونِ حقیقت‌یاب تشکیل شود تا اتهام‌های وارده بر رییس دارالانشای کمیسیونِ انتخابات را بررسی کند. ولی اکنون که چهار روز از برگزاری انتخابات می‌گذرد، این کمیسیون نیز تشکیل نشده است. این‌ها همه نشان می‌دهند که آقای کرزی تلاش دارد انتخابات را به بحران بکشاند تا خود در این‌میان بتواند به اهدافی که در سر دارد، دست یابد. در حالی که انتظار از آقای کرزی این است که به‌ عنوانِ رییس جمهور افغانستان، کوشش کند این کشور به سمتِ ثبات برود تا فردای پس از انتخابات، مردم او را عزیز بدارند و از وی به عنوانِ یک رهبرِ دل‌سوز یاد کنند. اما متأسفانه چنان پیداست که شیرینیِ چوکیِ ریاست‌جمهوری و ذهنیت‌ قبیله‌یی، به آقای کرزی اجازه نمی‌دهند که در این برهۀ حساس، عالمانه و دوراندیشانه تصمیم بگیرد.
به هر رو، هنوز هم فرصتِ تفکرِ عمیق برای جنابِ کرزی باقی‌ست. او باید با خود محاسبه کند و تصمیم بگیرد که: می‌خواهد افغانستان را به آرامی و آبادانی گذار دهد یا به جنگ و تباهی؛ می‌خواهد آینده‌گان او را عزیز بدارند یا خاین بخوانند!