ناتو در نشست سران این سازمان در ویلز تعهد کرده که نیروهای هوایی افغان ۱۸۵ بال طیاره جنگی، اکتشافی، ترانسپورتی و هلیکوپتر داشته باشد. ده‌ها تن از منسوبین این وزارت خارج از افغانستان در حال آموزش نظامی برای نیروی هوایی هستند.
وزارت دفاع افغانستان می‌گوید اردوی ملی اش برای تامین امنیت و دفاع از تمامیت ارضی کشور شدیداً به قوای هوایی قوی ضرورت دارد. در حال حاضر این کشور به جز طیاره‌ها و هلیکوپترهای ترانسپورتی، تجهیزات لازم برای پشتیبانی هوایی از نیروهای زمینی را در اختیار ندارد.
جنرال دولت وزیری، معاون سخنگوی وزارت دفاع افغانستان می‌گوید که بسم الله محمدی وزیر دفاع، در نشست سران کشورهای عضو ناتو در ویلز به ضرورت قوای هوایی برای مبارزه با تروریزم و تامین امنیت سراسری کشور تاکید کرده و ناتو تعهد نموده تا آخر سال ۲۰۱۷ میلادی قوای هوایی افغانستان را تقویت کند.
وی در یک مصاحبه اختصاصی به دویچه وله گفت: «قوای ناتو یا ممالکی که عضویت ناتو را دارند و با ما دوست هستند، تعهد کردند که تا آخر سال ۲۰۱۷، طیاره های جنگی، کشفی، ترانسپورت و هلیکوپتر را باید به تعداد ۱۸۵ بال داشته باشیم».
ادامه کمک‌ها
وی می‌گوید این بخشی از کمک‌های ناتو به قوای هوایی افغانستان است و پس از آن نیز برای نیرومندتر شدن قوای هوایی اردوی ملی افغانستان کار خواهد شد. آقای وزیری می افزاید به منظور تقویت نیروی انسانی در قوای هوایی این کشور در حال حاضر ده ها تن از منسوبان اردوی افغانستان در کشورهای امریکا، انگلستان، ایتالیا، هندوستان و امارات متحده در حال فراگیری آموزش های نظامی برای انجام عملیات های هوایی هستند.
افغانستان در حال حاضر یک پوهنتون هوایی در کابل و یک مکتب هوایی در هرات دارد. نیروهای ناتو در سال های اخیر در آموزش منسوبان قوای هوایی افغانستان در این مراکز آموزشی نیز نقش مهمی داشته و این مراکز را به امکانات مدرنی مجهز کرده اند. از جمله برای مکتب هوایی هرات اطاق های «تریناژور» را ساخته اند که پیلوت ها می توانند همزمان با فراگیری تئوری به صورت عملی با انواع طیاره های ترانسپورتی و جنگی عملیات هایی مجازی و حقیقت مانند را انجام دهند.
وزارت دفاع افغانستان سه بخش قوای زمینی، قوای کماندو و قوای هوایی دارد. به گفته وزیری دو بخش زمینی و کماندو تقریبا روی پای خودشان ایستاده اند و در دو سال اخیر همه عملیات های شان را مستقلانه رهبری کرده اند؛ اما چالش عمده ای که فراروی این نیروها قرار دارد، نداشتن حمایت هوایی است.
آقای وزیری در این زمینه افزود: «قوای هوایی ما مشکلات جدی دارد. ما باید قوای هوایی را طوری ایجاب می کند به پا ایستاده کنیم. کار بسیاری زیادی در قوای هوایی مان در بخش های تشکیل، ساختن قشله ها و پایگاه ها و همچنان ترانسپورت و هلیکوپتر شده است».
انتقال مسوولیت حریم هوایی
اما چیزی که برای اردوی یک کشور بسیار ضروری است و بخشی از مسوولیت های آنان را تشکیل می‌دهد حفاظت از حریم هوایی کشور می‌باشد. تاکنون حریم هوایی افغانستان از سوی نیروهای ناتو تحت کنترول است. اما شورای وزیران افغانستان به رهبری حامدکرزی اخیراً به ادارات دولتی افغانستان دستور داده است که طرح انتقال مسوولیت حریم هوایی کشور را نیز از نیروهای آیساف به رهبری ناتو به دولت و نیروهای افغان عملی سازند.
جنرال وزیری می‌گوید برای این منظور افغانستان نیاز به سیستم‌های رادار پیشرفته و دفاعی دارد: «قوای رادار نداریم، قوای توپچی دافع هوا را نداریم. قوای راکت دافع هوا را در قوای هوایی نداریم. طیاره‌های کشفی، بمباردمان و طیاره های دفع و طرد را نداریم. منظورمان از ضعیف بودن قوای هوایی افغانستان این است که باید قوای هوایی مان آنچنان که برای اردوی یک کشور ضروری است ساخته شود».
افغانستان در حال حاضر حدود ۳۵۰ هزار نیروی امنیتی در اردو، پولیس و امنیت ملی دارد که هنوز هم از کمک‌های جامعه جهانی تامین می‌شوند. اما برخی از امکاناتی که آنها در اختیار دارند در منطقه نظیر ندارد. سران ناتو در نشست ویلز همچنان وعده سپردند که علاوه بر ۴٫۱ میلیارد دالری که در نشست شیکاگو برای حمایت متداوم از نیروهای افغان وعده سپرده بودند، سالانه یک میلیارد دالر دیگر، یعنی ۵٫۱ میلیارد دالر را برای حمایت از این نیروها کمک کنند.