شکایت وزیر خارجۀ افغانستان از حملات توپخانه‌یی پاکستان برمناطق سرحدی کشور در شورای امنیت سازمان ملل متحد، به دلیل این‌که بی‌اسناد بوده است، نتیجۀ مثبی را در پی نخواهد داشت.
شماری از تحلیلگران با اظهار این مطلب می‌گویند، وزیر خارجه به صورت شفاهی خواستار قطع حملات راکتی پاکستان برخاک افغانستان شده، در حالی‌که این اقدام باید براساس اسناد معتبر صورت می‌گرفت، بنابراین امیدواری چندانی وجود ندارد که شورای امنیت سازمان ملل متحد اقدامی جدی نماید.
به باور آنان، چون پاکستان یکی از ۱۴ عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد است، بنابراین شکایت شفاهی افغانستان به دلیل ارایه نکردن اسناد و شواهد معتبر، نمی‌تواند موثر واقع شود.
در پی تداوم موشک‌پراکنی‌های نظامیان پاکستان بر بخش‌هایی شرقی افغانستان، وزارت خارجی کشور به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت کرده و خواهان توقف این حملات از سوی پاکستان شده است.
محمود صیقل آگاه مسایل بین‌الملل می‌گوید، طی یازد سال گذشته آثار و شواهد زیادی مبنی بر دخالت و تجاوز علنی پاکستان به خاک افغانستان وجود داشته و منشور سازمان ملل متحد این اجازه را به ما می‌دهد تا اسنادی را که در این خصوص وجود دارد، از طریق نماینده‌گی افغانستان در نیویارک تسلیم شورای امنیت سازمان ملل متحد کنیم.
او تاکید کرد، اما این‌که چرا در یازده سال گذشته این اسناد در اختیار سازمان ملل متحد قرار نگرفت، پرسش‌برانگیز است.
به باور صیقل، تعارضات صورت گرفته از جانب پاکستان باید به منشور سازمان ملل متحد گزارش داده می‌شد و مجموعۀ این شکایات باید کتاب بسیار بزرگی را تشکیل می‌داد تا این سازمان براساس آن عمل می‌کرد.
او همچنان گفت، یعنی شکایت ما زمانی وزن پیدا می‌کرد که متکی بر اسناد و تاریخچه می‌بود؛ ولی اکنون به دلیل نبود اسناد این شکایت تا اندازۀ بی‌مورد است.
به گفتۀ این آگاه بین‌الملل، مسالۀ مهم دیگر اینکه پاکستان یکی از ۱۴ عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد است، پس شکایت شفاهی افغانستان به دلیل ارایه نکردن اسناد معتبر، نمی‌تواند موثر واقع شود.
به باور صیقل، در این خصوص  در قدم نخست باید از دیپلوماسی آرام  کار گرفته می‌شد؛ اما حالا چون اقدام ما برعکس صورت گرفته، بنابراین رسیده‌گی به این مساله مدت زمان زیادی را در بر خواهد گرفت.
صیقل اضافه کرد، اما با آن هم جانب امریکا به ما ( اپوزیسیون) اطمینان داده که در این اواخر در این خصوص یک سلسله فشارهایی را بر پاکستان وارد کرده که کم‌شدن شدت حملات، هم ناشی از همین مساله می‌باشد.
در همین حال، استاد فیض‌الله جلال استاد دانشگاه کابل می‌گوید، بیش از سی سال است که پاکستان در امور کشور ما مداخله می‌کند؛ اما حکومت افغانستان برای اولین‌بار و آن‌هم با فشار مردم، نماینده‌گان ملت و اپوزیسیون سیاسی، جرات کرد تا از پاکستان به شورای امنیت سازمان ملل شکایت کند.
او تاکید کرد، اما مساله مهم این‌که افغانستان آیا می‌تواند اسناد محکم و معتبری را در این خصوص به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارایه کند؟
به گفتۀ این استاد دانشگاه، تجارب گذشته نشان می‌دهد که پاکستان به این شکایات اهمیتی نخواهد داد و به مداخلات خود در امور افغانستان ادامه خواهد داد و مسالۀ مهم دیگر اینکه اکثر نماینده‌گان شورای امنیت سازمان ملل متحد، مانند امریکا، فرانسه و ناتو در افغانستان حضور دارند و شاهد حملات پاکستان هستند؛ اما اهمیت چندان به آن نمی‌دهند.
میر احمد جوینده عضو جامعه مدنی افغانستان می‌گوید، وزیر خارجه با دست خالی به شورای امنیت سازمان ملل متحد رفت و به صورت شفاهی خواستار قطع حملات راکتی پاکستان برخاک افغانستان شد؛ بنابراین امیدواری وجود ندارد که شورای امنیت سازمان ملل متحد قطع نامۀ را در این خصوص ارایه کند و یا هم اقدام جدی نماید.
او افزود، در حالی‌که وزیر خارجه باید در این خصوص اسناد و مدارکی را ارایه می‌کرد تا شورای امنیت براساس آن تصمیم رسمی و نهایی را اتخاد می‌کرد، اما متاسفانه چنین نشد.
به گفتۀ جوینده، مردم ولایت کنر از خانه‌های شان آواره شدند؛ اما حکومت افغانستان اسنادی در این خصوص جمع‌آوری نکرد تا از آن در شورای امنیت سازمان ملل متحد استفاده می‌کرد.
اما فرامرز تمنا معاون سخنگوی وزارت خارجه می‌گوید، ارایه طرح و اسناد در این خصوص مرحله بعدی است که اگر مردم افغانستان و نمایند‌ه‌گان ملت تصمیم بگیرند، وزارت خارجه مکلف است که چنین اقدامی را انجام دهد.
به گفتۀ او، در بیانیه‌یی که وزیر خارجه کشور در منشور سازمان ملل متحد ارایه کرد، مراتب نگرانی‌ افغانستان را از حملات راکتی پاکستان از آن طرف خط دیورند ابراز داشت.
تمنا افزود، وزیر خارجه تاکید کرد که تداوم این حملات بر تلاش‌های مشترک ما برای مبارزه با تروریزم تاثیر منفی گذاشته و روابط سیاسی و اقتصادی هر دوکشور را خدشه‌دار خواهد ساخت.
طی یک سال گذشته، صدها موشک از پاکستان به ولایت‌های کنر و نورستان در شرق کشور شلیک شده که تلفاتی زیادی جان و خسارات مالی را نیز در پی داشته است.