«شورای همکاری احزاب و ایتلاف‌های سیاسی افغانستان» روز گذشته در کابل اعلام موجودیت کرد. این شورا که بر بنیاد اهداف و انتظارات مشترک و مشخصِ سیاسی میان احزاب و جریان‌ها شکل گرفته، در نوعِ خود بی‌سابقه و قابل ستایش است.
این حرکت در حالی صورت می‌گیرد که تب‌وتاب‌ها برای انتخابات سال ۲۰۱۴ آغاز شده و تکاپوی جریان‌های سیاسی نیز شدت گرفته است. حکومت نیز تلاش‌های جدی‌یی را برای مدیریت کردنِ انتخابات آینده به نفع نامزد مشخصی به‌راه انداخته است؛ اما تاهنوز جریان‌های مخالف حکومت که در چوکات‌های کلان مدنی شکل گرفته‌اند، آن جدیت و قاطعیتِ حکومت را برای انتخابات آینده ندارند.
در چنین اوضاعی، شکل‌گیری «شورای همکاری احزاب و ایتلاف‌های سیاسی افغانستان» که متشکل از ۲۰ حزب سیاسی است، می‌تواند نوید خوبی برای فشرده شدنِ صف‌های سیاسی به استقبال از انتخابات ریاست‌جمهوری باشد. این شورا که متشکل از احزاب اپوزیسیون و احزاب حاضر در حکومت می‌باشد، خواستار تعیین زمان برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری شده و نیز پیش‌نهادهایی در این زمینه به حکومت ارایه کرده است. توزیع شناسنامه‌های برقی برای شهروندان کشور و آغاز سرشماری جمعیت، از جمله پیش‌نهادهایی‌ست که باید جداً در نظر گرفته شود.
در حالی که نگرانی‌های جدی در رابطه با برگزاری شفاف انتخابات وجود دارد، سران احزاب سیاسی تاکید دارند که نهادهای مستقل ملی و بین‌المللی باید بر روند برگزاری انتخابات سال ۲۰۱۴، نظارت قوی داشته باشند و از دخالت جریان‌های سیاسی برای تقلب در انتخابات، جلوگیری کنند. اگر جامعه جهانی به این درخواست جریان‌های سیاسی توجه کند، شکی نیست که اعتماد مردم و جریان‌های سیاسی به انتخابات آینده جلب خواهد شد. هم‌چنین تشکیل شورایی با ترکیب احزاب اپوزیسیونی و احزابی که اکنون در حکومت سهم دارند ـ در صورتی که منسجم عمل کنند ـ می‌تواند وضعیت سیاسی کشور را به جانب مطلوبی هدایت دهد. تاکید این شورا بر استقلال کمیسیون مستقل انتخابات و کمیسیون شکایات انتخاباتی، و تعدیلات و اصلاحات بنیادی در قانون تشکیل، وظایف و صلاحیت‌های کمیسیون مستقل انتخابات و کمیسیون شکایات انتخاباتی، در واقع عمده‌ترین شرط‌های شرکت در انتخابات آینده ریاست‌جمهوری به حساب می‌آید. اما دیده شود که حکومت علاقه‌یی به عملی کردنِ این درخواست‌ها دارد یا تلاش می‌ورزد هرچه زودتر دامنِ این شورا را برچیند.
شکل‌گیری و انسجامِ این شورا که متشکل از عمده‌ترین جریان‌های سیاسی کشور است، می‌تواند روند مقابله مدنی با حکومت موجود را تسریع بخشیده و امیدهای مردم را برای رفتن به پای یک انتخابات واقعی برای شکل دادنِ آینده‌یی روشن‌تر، زنده سازد. اگرچه هنوز به نظر نمی‌رسد که اعضای این شورا بتوانند در همه موارد دیدگاه‌های متفقی داشته باشند؛ اما دست‌کم انتظار می‌رود که جریان‌های سیاسی کشور، زیر چترِ این شورا بتوانند به انسجام کلان ملی دست یابند تا به این ترتیب، روزنه امیدی برای مردم افغانستان و همین‌گونه جامعه جهانی باشند. زیرا مشکل اصلی در افغانستان به‌خصوص در سال‌های اخیر، این بوده است که ایتلاف‌ها و گردهم‌آمدن‌ها هیچ‌گاه نتوانسته است تا مقصد ادامه یابد و گاهی حتا باهم شدن‌های جریانات سیاسی، به‌دلیل نبود انسجام لازم، خود مقدمه‌یی برای انشعاب‌های کلان بوده است.
به هر رو، به نظر می‌رسد تشکیل این شورا پاسخی به تلاشِ برخی‌ها در درونِ حکومت برای برگزار نشدنِ انتخابات آینده بوده است. پیش از این، بارها گفته شده بود در صورتی که اوضاع امنیتی رو به خرابی رود، انتخابات ریاست‌جمهوری امکان برگزاری نخواهد یافت. اما حالا این امیدواری به میان آمده که جریان‌های سیاسیِ گردآمده در این شورا، بتوانند تلاش‌های این‌چنینی را خنثا کرده و برای دست یافتن به اهداف مشترک سیاسی، یک انسجام کلان سیاسی را به‌وجود آورند و مقتدرانه به پیشوازِ انتخاباتی بروند که در آن تقلب و تزویر جایی نداشته باشد.