وزارت خارجه کشور روز یک‌شنبه اعلام کرد که قرار است حامدکرزی بعد از ظهر امروز سه‌شنبه، در اجلاس شصت‌وهفتمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویارک سخنرانی کند.
هم‌چنان و بربنیاد اعلامیه، قرار بوده که دیروز دوشنبه (به وقت نیویارک) افغانستان در حاشیۀ نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد، نشست «قلب آسیا» را میزبانی کند. هدف از برگزاری نشست کشورهای «قلب آسیا»، تاکید بر تعهدات کشورهای منطقه برای تامین امنیت و ثبات در افغانستان خوانده شده است.
شاید جالب‌ترین موضع برای کشورهای شرکت کننده در سخنرانی آقای کرزی، هم در سازمان ملل و هم در حاشیه آن، راکت‌پراکنی‌های پاکستان به افغانستان باشد و نیز دیگر مشکلاتی که این دو کشور را در برابرهم به گونه‌یی قرار می‌دهد. نشست سازمان ملل در حالی برگزار می‌شود که افغانستان شکایت شفاهی‌اش را در نشست شورای امنیت این سازمان از راکت‌پراکنی‌های پاکستان ارایه کرده است. اما حالا این آقای کرزی است که چگونه ادامه مسأله را دنبال می‌کند.
امسال آقای کرزی سه تربیون مهم برای ارایه شکایت‌های رسمی و وارد کردن فشارها بر پاکستان در اختیار دارد؛ نشست سازمان ملل، میزبانی کشورهای قلیب آسیا و نشست سه‌جانبه‌یی که قررار است به تاریخ ۲۶ سپتمبر بین افغانستان، پاکستان و بریتانیا در نیویارک برگزار شود. اگرچه انتظار میرود که نگرانی افغانستان از حملات راکتی پاکستان در این نشست‌ها به عنوانی مهم‌ترین مساله، مطرح شود؛ اما این بیم نیز وجود دارد که آقای کرزی این مسأله را گونه‌یی که انتظار می‌رود مطرح نکند؛ زیرا در گذشته هرگاهی که پاکستان به گونه‌یی زیر فشار جامعه‌جهانی قرار گرفت، این حامد کرزی بوده که به نحوی توانسته است پاکستان را از آن فشارها بیرون کشد و در واقع به عنوان حامی و دافع آن درامده و مشکلات کشورش را نادیده گرفته است. مثال‌های زنده آن در این ده‌سال، در آرشیف سیاسی افغانستان وجود دارد. اگر آقای کرزی به گونه جدی در این نشست‌ها از پاکستان شکایت نکند و بر واقعیت‌ها سرپوش بگذارد، افغانستان برای سالیان دیگر فرصت طرح شکایت از پاکستان به این سازمان از دست می‌دهد.
اما پاکستان در صورت شکایت افغانستان، با ابزاری‌هایی وارد بحث خواهد شد که تصور آن برای آقای کرزی و تیم او از هم‌اکنون مایه نگرانی شده است. ساده‌ترین ابزاری را که پاکستان در برابر شکایت افغانستان به کارخواهد برد و یا به گونه‌یی مطرح خواهد شد، بحث خط دیروند به عنوان مرز افغانستان- پاکستان است که طبق توافق‌نامه‌های تاریخی مرز دوکشور خوانده شده است؛ اما از جانب حکومت افغانستان بارها رد شده و این سبب تحریک پاکستانی‌ها شده است. طرح چنین مسأله‌یی می‌تواند سیاست افزون‌خواهی حلقاتی در درون حکومت را به شدت صدمه زده و سدی در برابر حرکت‌ها و اکشن‌های غیر منطقی و مشکل‌ساز از جانب افغانستان باشد.
بنابراین پاکستان این راز را درک کرده و بعید میداند که آقای کرزی به زبان دراز از راکت پراکنی‌های آن کشور در نشست‌های نیویارک شکایت کند. دلیل دیگری که آقای کرزی را در برابر پاکستان به نرمش دعوت خواهد کرد، رابطه دیرینه و سیاسی او با جانب پاکستان است. این شاید بازدارنده‌ترین عامل برای کنترل آقای کرزی در نشست‌های نیویارک باشد که سبب می‌شود شکایت اقای کرزی از پاکستان به گونه غیر جدی و در حد یک کنایه مطرح شود. اما باید ببینم که آقای کرزی به این سطح از درک سیاسی و صلاحیت خودی رسیده است که به گونه‌یی که انتظار می‌رود از پاکستان شکایت کند؟.