احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکرده‌اند.
اشک کباب و طُغیان آتش
گزارشگر:صارم رحمانی/ 5 قوس 1393 - ۰۴ قوس ۱۳۹۳
اظهار عجز پیش ستم‌باره ابلهی‌ست
اشک کباب باعث طُغیان آتش است
سیاست‌های تضرع‌آمیز و پالیسی‌های ناکارآمد حکومتِ پیشین و برادر خطاب کردنِ طالبان و ادامۀ سیاستِ طالب‌پرورانه توسط حکومتِ جدید و مخالفین سیاسی خواندنِ گروه جنایت‌کارِ طالب و تضرع برای آمدنِ برادران ناراضی به زیرِ پرچم حکومت افغانستان، همه باعث رشد و تقویتِ بیشترِ فعالیت‌های انسان‌ستیزانۀ دشمنان این مرز و بوم شده است. 
در تازه‌ترین مورد، تروریستان و جنایت‌کاران طی یک حملۀ انتحاری در ولسوالی یحیاخیلِ پکتیکا، ۴۸ تن از هم‌میهنانِ ما را شهید و ۶۰ تنِ دیگر را زخمی کردند. همۀ قربانیان، افراد عادی و بی‌گناهی بودند که در یک میدان ورزشی برای بازی والیبال و یا تماشای آن گرد آمده بودند. این رویداد وحشت‌زا و دردناک، بارِ دیگر جنایت‌پیشه‌گیِ مخالفانِ مسلح و خامیِ سیاستِ برادرخوانده‌گی حکومت را به اثبات رساند.
اما پرسش اصلی این‌جاست که این وضع تا چه وقت ادامه می‌یابد و آیا گاهی هم برادران ناراضی اجازۀ نفس کشیدن به هموطنانِ بی‌گناه و معصومِ ما می‌دهند یا خیر؟ آیا حکومتِ جدید در واکنش به این عملکرد غیرانسانی و غیراسلامی مخالفین شورشی، چارۀ دیگری به‌جز جز ابراز تسلیت به خانواده‌های قربانیان دارد؟ آیا دولت پاسخی تسلی‌بخش برای گریۀ اطفال یتیم‌شده و زنان بیوه‌شدۀ این نوع حوادث دارد؟ آیا دولت‌مردانِ افغانستان گاهی خودشان را در جای خانواده‌های قربانیان قرار داده‌اند و احساس کرده‌اند که از دست دادنِ عزیزان و دلبندان چه دردِ عظیمی دارد؟
این‌ها همه سوال‌هایی‌اند که پاسخ‌شان را فقط باید از سرانِ حکومتی گرفت؛ زیرا سیاستِ تضرع‌آمیزِ آن‌ها، دشمنانِ مردمِ افغانستان را چنین جری ساخته است.
حکومت‌داران محترم، دیگر بس است!
اجازۀ به خاک‌وخون کشانیدنِ هموطنانم را به کسی ندهید!… نگذارید عفت خواهرانِ ما با سوختن لباسش و برهنه شدنِ تنش توسط آتش انتحار برباد برود!… نگذارید به تعداد یتیمان و بیوه‌هایی که هیچ توجهی هم به حال‌شان ندارید، اضافه شود!… نگذارید که این دل‌سوزی‌تان به برادران ناراضی، وطن‌دارانِ ما را محکوم به مرگ کند و نگذارید تضرع‌تان باعث تقویت دشمنانِ ما شود!
حکومت‌داران گرامی!
بیایید از گذشته درس بگیرید، سیاستِ تضرع در برابر مخالفانِ مسلح را کنار بگذارید و با ارایۀ تعریفی واضح از دوست و دشمن، زمینۀ سرکوب و نابودیِ جنایت‌کاران را فراهم سازید. بدون شک اگر مرز دوستی و دشمنی آشکار گردد، شناسایی و نابودی دشمنانِ ما بسهی سهل و ساده می‌گردد.
Comments are closed.