سخن‌گوی رییس جمهور به روزنامه ماندگار گفته است که امضای سند امنیتی با ایالات متحده ناممکن شده است. چون ایالات متحده وعده‌هایش را در راستای تامین امنیت سراسری افغانستان عملی نکرده است. ایالات متحده هیچ کاری در برابر استخبارات پاکستان که یگانه منبع تمویل تروریسم در منطقه است، نکرده و همواره از خشکاندن ریشه‌های تروریسم طفره رفته است. بنابراین، پیمان امنیتی با ایالات متحده امضا نخواهد شد.
تحلیل‌ها می‌نمایاند که این پیام ظاهراً خوب و ملی، ارایه شده اما در واقع غیر از تامین منافع گروهی تیم حاکم، چیزی دیگری را در پی ندارد.
جدا از این‌که آیا امضای پیمان امنیتی با ایالات متحده سودی برای مردم افغانستان دارد یا نه، این پرسش مطرح است که چرا آقای کرزی از امضای پیمان انکار کرده است؟ او بارها خودش از ایالات متحده به عنوان کشور قدرتمند جهان یاد کرده و پیمان‌بستن با آن کشور را لازمی ‌خوانده است؛ اما چرا اکنون موضعش تغییر کرده است؟
به نظر می‌رسد که امضای پیمان امنیتی با ایالات متحده، برای آقای کرزی نوعی آلۀ فشار است که تا کنون خواسته حمایت امریکا را به سوی خود جلب کند. به گونه‌یی که جناب کرزی امضای این پیمان را، مشروط بر حمایت ایالات متحده از تیم حاکم، در انتخابات پیش‌رو کرده است.
گفته می‌شود که لابی‌های آقای کرزی بارها پیشنهاد این معامله را برای امریکایی‌ها داده اند اما ایالات متحده بنابر معاذیری از قبول آن انکار کرده اند. یکی از این عذرها، دریافت امریکایی‌ها از میزان محبوبیت آقای کرزی در میان مردم است که دیگر ایالات متحده متیقن شده؛ آقای کرزی صاحب شهرت نیکی در میان مردم افغانستان نیست و بنابراین، نمی‌تواند بالای او سرمایه‌گذاری کند. هم‌چنان، ایالات متحده می‌داند که حکومت آقای کرزی از امضای پیمان امنیتی عاجز است و بهتر است که این پیمان را با تیم بعدی حاکم امضا کند که بی‌تردید، آن حکومت به مراتب مشروع‌تر از حاکمیت کنونی افغانستان است.
اما جناب کرزی در برابر این دریافت و تصمیم ایالات متحده، سنگ مبارزه با تروریسم را به سینه می‌زند و با نوعی خودشیرینی، از عمل‌کرد نادرست ایالات متحده در پیکار با هراس‌افگنی یاد می‌کند.
در حالی که به همه‌گان معلوم است؛ این آقای کرزی بود که برای نخستین بار طرح سیاست مذاکره با طالبان را برای ایالات متحده پیشنهاد داد. این حکومت فاسد آقای کرزی بود که به جای مبارزه با طالبان در پی یک رویکرد نهایت قومی، با آن گروه از برادری و برابری حرف زد و آنان را در واقع مشروعیت بخشید.
حتا به جای ایجاد فشار بر پاکستان، با آن کشور از در دوستی وارد شد و حتا در مجامع بین‌المللی از برادری با پاکستان حرف زد.
ایالات متحده و جامعۀ جهانی بارها از ادامۀ کمک‌های مشروط بر تحکیم دموکراسی و برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه یاد کرده اند که اکنون آقای کرزی و همراهانش از آن طفره می‌روند.
زمزمه‌های مبنی بر ادامۀ کار آقای کرزی و نیز تعدیل قانون اساسی، از سوی نزدیکان شخص او در قندهار،این روزها از چشم ایالات متحده نیز پوشیده نمانده و می‌داند که تلاشی است بر مصادرۀ انتخابات و دموکراسی.
ایالات متحده این را می‌داند که اگر احیاناً پیمان امنیتی را با چنین حکومتی به امضا برساند، در آینده برای مردم افغانستان پاسخ‌گو خواهد بود و نیز مشروعیت آن پیمان زیر سوال خواهد رفت.
بنابراین، آگاهانه از خواسته‌های تیم حاکم خود را برحذر داشته و حتا نشان نمی‌دهد که امضای این پیمان برایش مهم است یا نه؟
اما در مقابل آقای کرزی طوری نشان می‌دهد که گویا این حکومت اوست که نمی‌خواهد این پیمان را امضا کند، چون به سود مردم افغانستان نیست و نیز ایالات متحده وعده‌هایش را عملی نکرده است. غافل از این‌که مردم افغانستان پشت خط دا می خواند.