جنرال محمد عظیم مجاهد
اردوی افغانستان در چهار دهۀ اخیر ضربات پیهم و خورد کننده‌یی را توسط کشورهای تسلط‌جو و مزدوران داخلی‌شان متحمل شده است.
فروپاشی اردوی منظم حکومت دکتور نجیب‌الله، تخریب تانک‌ها و تجهیزات پیشرفته زمینی و هوایی و تاراج سامان آلات حربی اردو و نیازهای امنیتی، توسط ایادی بیگانه به‌دستور باداران خارجی‌شان و به تعقیب آن عملی‌کردن پروسۀ ذلت‌بار و نابه هنگام DDR یعنی خلع سلاح ملت مجاهد و سرافرازی که هم ستون فقرات ابرقدرت متجاوز شرق را شکسته بود و هم مزدوران زرخرید غرب و بچه خوانده‌های بی‌نظیر بوتو و نصیرالله بابر را به زانو در آورده بودند، ضربه دیگری بود بر پیکر خون چکان اردو که جبرانش سالیان درازی را در بر خواهد گرفت.
اما ضربه سومی به تقاعد سوق‌دادن کتلوی و یک‌باره‌گی ۷۷ تن جنرالان وطن دوست، تحصیل کرده، مسلکی، صاحب اندیشه و تجربه در شرایط حساس کنونی که مردم در هر گوشه و کنار کشور از شدت جنگ و حملات انتحاری هرآن به‌مرگ تهدید می‌شوند و اردوی ما شب و روز در کوه‌پایه‌های صعب‌العبور با دشمنان انسانیت در نبرد، ضربه مهلک، و خطرناکی است که از آن بوی خون می‌آید و این خون در تاریخ افغانستان به مثابۀ لکه سیاهی خواهد بود بر جبین حکومت وحدت ملی که جز پرویز مشرف این قاتل ملت و دشمن سوگند خورده افغانستان و حامیان تفکرش هیچ کس از این عمل راضی نخواهد بود.
در شرایطی‌که قوای خارجی افغانستان را ترک گفته، گرگان آدم‌گون طالب و داعش با جمع باندها و گروه‌های تبه‌کار افراطی در همه شهرها و دهکده‌های کشور ما- از خوشی مانور می‌زنند و زمام‌داران به‌خواب رفته از بیم جان و حفظ دارایی‌های باد آوردۀ خویش، دو دسته از پای اجنبی‌ها گرفته تا چند سال دیگر به حضور سربازان شان در افغانستان بیافزایند و این‌که هیچ روزنۀ عملی رسیدن به صلح و ختم جنگ و جود ندارد- هم‌چنان فریاد منسوبین فداکار و قهرمانان اردوی ملی از نبودن سلاح ثقیل و تجهیزات مدرن، فقدان طیارات جنگی و کمبود مواد لوژستیکی از زمین تا آسمان رسیده و زورق طوفان زده اردو جدا به ترمیم و بازسازی و انرژی نیاز دارد- به تقاعد سوق دادن جنرالان و پاک‌سازی اردو به‌یک باره‌گی از وجود جنرالان وفادار به نظام و حاکمیت که عمرش را با تقوای و پاک نفسی در راه خدمت به وطن مردم و حراست از استقلال، آزادی و تمامیت ارضی سپری کرده اند، یک رویداد و یک حادثه در تاریخ یک‌ صد ساله اردوی کشور ما نه، بلکه به‌ مثابۀ یک لکه سیاه در کشور و یک عاشورای غم انگیز ملی برای اردو و ملت سرافرازی‌ست که هیچ‌گاه و به هیچ قیمت به غلامی تن نداده و سر در آستان اجنبی‌ها و قدرت‌های تاراج‌گر خم نکرده اند.
ای‌کاش محمد اشرف غنی رییس جمهور و سرقوماندان اعلی قوای مسلح کشور قبل از آنکه این پیشنهاد عجولانه و پُر از تبعیض را وزارت دفاع ملی منظور می‌کردند، یک‌بار هیأت با وجدان و دل‌سوز به‌حال اردو و کشور غرق در خون را به وزارت دفاع ملی می‌فرستاد، تا دیده می‌شد که از جمله شاملان در لیست سیاه متقاعدین چه کسی مستحق تقاعد و چه کسی سزاوار دوام خدمت است و با کدام زورمند و فرسوده جسمی و فکری از تقاعد معاف گردیده و کدام منسوب با وجدان، وطن دوست و شایسته با جود توانایی فزیکی و سن کم به علت عدم وابستگی به تقاعد سوق شده است.
آرزو مندیم تا محترم رییس جمهور فرزندان برومند اردوی جوان کشور را بدون سران مدبر و بدون رهبری سالم در میدان محاربه رها نکرده در ارتباط به موضوع صمیمانه تجدید نظر کنند.