استاد سیاف، از رهبران جهادی افغانستان به صراحت گفته است، بیانیه‌هایی‌که به نام ملاعمر رهبر گروه طالبان پخش و نشر می‌شود، در وزیر اکبر خان کابل توسط جاسوسان نوشته و ترتیب می‌گردد.
او حتا خواسته است که باید با جساسوسان برخورد جدی شود و نیز گفته بود که جاسوسان اصرار محرم را در اختیار دشمنان قرار می‌دهند.
از طرف دیگر، موضع‌گیری‌های استاد سیاف در برابر داعش و طالب نیز اهمیت دیگری دارد. او به صراحت از جابه‌جایی طالب به داعش سخن گفت و تاکید کرد که هر دو، نسخۀ یک داکتر است و در برابر آن ایستاده‌گی باید کرد؛ اما آنچه بسیار مهم است، آدرس دادن استاد سیاف است که حکومت را متوجه یک امر مهم‌وحیاتی می‌سازد.
البته این نخستین‌بار نیست که استاد سیاف از وجود جاسوسان «در زیر ریش‌ ما» می‌گوید؛ بلکه بارها و در مراسم مختلف از جمله در دوسال‌روز شهادت قهرمان ملی کشور، به گونۀ واضح چنین حرف‌هایی را برزبان رانده بود. پیش از استاد سیاف، احمدولی مسعود، رییس عمومی بیناد شهید مسعود و رییس کنفرانس‌های آجندای ملی بارها وبارها از وجود جاسوسان در حلقه‌های مختلف حکومت یادکرده بود و از شکل‌گیری ستون پنجم در دورن دستگاه‌های دولتی به خصوص نهادهای مهم خبر داده بود.
روزنامۀ ماندگار نیز به تبعیت از آن سخنان و یافته‌‍های لازم، بارها به این مسایل پرداخته است و بارها در رسانه‌های دیگر نیز از وجود جاسوسان به گونۀ آشکار و پنهان آن سخن‌هایی به میان آمده است. االبته بارها مصداق های عینی و عملی این مساله نیز بروز شده است. در واپیسن روزها، سخن‌گوی داعش در افغانستان، که از جانب امنیت ملی بازداشت شده است، از جملۀ افراد مورد اعتماد و مشاور والی ولایت غزنی از آب درامد؛ همان مشاوری که به عنوان شخصت باصلاحیت به خاطر بررسی پروژه‌های ولایت غزنی تعیین می‌شود و بعد هم به کشتن افراد در گوشه و کنار کشور می پردازد.
ابن مسأله نشان می‌دهد که واقعیت‌های فعالیت‌های جاسوسان جدی‌تر، قوی‌تر و گسترده‌تر از آن است که تاکنون گفته شده و آدرس داده شده است؛ اما مشکل این است که تا کنون هیچ توجهی به این همه گفته‌ها و صداها و هشدارها نشده است و کسی به عنوان مسوول این مورد را پیگری نکرده است.
وقتی استاد سیاف، از وجود افرادی که بیانیه‌های ملاعمر را در وزیر اکبرخان کابل می‌نویسند، خبر می‌دهد، ادارۀ امنیت ملی کشور از چنین واقعه‌یی باید خبر باشد و بداند که در کدام‌خانه در کدام کوچه وزیر اکبرخان، چنین اتفاقی افتاده و می‌افتد؛ اما چرا اقدام به بازداشت آن فعالان دشمن نمی‌کند و چرا در این باره واکنشی نشان نمی‌دهد.
اظهارات استاد سیاف، اگرچه از وجود نویسنده‌گان بیانیه‌های ملاعمر در منطقۀ مهمی در کابل خبر داد؛ اما باتوجه به حملات انتحاری و انفجارهایی که درشهر کابل صورت می گیرد، برمی‌آید که مرکز انتحاریان و حمله کننده‌گان گروهی انتحاری نیز در مناطق مختلف و حتا ساحات مهم شهر کابل است که در فاصله بسیار کوتاه زمانی به اجرای برنامه هایشان می‌پردازند.
حال، سوال این است که چرا به این همه اسناد و شواهد و ادعاها رسیده‌گی نمی‌شود و چرا غزمی برای رسیده‌گی به این همه وجود ندارد.
از طرف دیگر قرینه‌ها و اسنادی که اخیراً ارایه شده نشان می‌دهد افغانستان از حد بیش به پاکستان نزدیک شده است. شاید سیاستی که حکومت برای نزدیک شدن یا دور شدن از کشوری روی دست می‌گیرد، به زودی تغییر یابد و اصلاح شود؛ اما حضور بدون ترس و بدون نگرانی دشمنان در زیر ریش مردم در وزیر اکبرخان و یا نقاط دیگر در شهر کابل، به عنوان یک نمونه، هیچ منطق و استدلالی را برنمی‌تابد.
بنابراین، پیش از همه باید امنیت ملی کشور، در این خصوص پیش قدم شود باید ادعایی که دراین خصوص صورت می‌گیرد را پیگیری کند و مراکز جاسوسان را نابود سازد. اگر امنیت ملی به این مساله توجه نکند مردم افغانستان اعتمادشان را نسبت به دولت از دست خواهند داد و این فرصتی را برای موفق شدن سیاست‌های دشمن مساعد می‌کند. بنابراین امنیت ملی باید، وظیفۀ خود را به درستی در این خصوص انجام دهد.