روز گذشته در ولایت غزنی، طالبان دو کودک را به ضربِ گلوله از پا درآوردند. کشته‌شده‌گان، دخترِ چهارساله و پسرِ چهارده‌ساله یک مامور پولیس بوده‌اند.
این مامور پولیس و دو فرزندش، شامگاه ۱۵ میزان، برای خرید به بازار رفته بودند که هدف حمله مسلحانه طالبان قرار گرفتند؛ اما مامور پولیس جانِ سالم به‌در برد ولی هر دو فرزندش کشته شدند.
این چندمین بار است که طالبان کودکان را به بهانه‌های مختلف به قتل رسانده‌اند و شاید آخرین رویداد نیز در این زمینه نباشد. کشته شدنِ کودکان به بهانه‌های جاسوسی به نیروهای امریکایی و نیروهای دولتی و استفاده از آن‌ها در حمله‌های انتحاری و جابه‌جایی ماین‌ها از مواردی هستند که توسط طالبان و القاعده بارها در افغانستان رخ داده‌اند.
هرچند حکم اسلام در مورد حفاظت از زنان، کودکان، سالخورده‌گان، زمین‌ها و درختان و غیره در صورت بروز جنگ، واضح و آشکار است؛ اما آنانی که خود را ناجیان اسلام و پیروان شریعت جا زه‌اند، هیچ‌گاهی به این آموزه‌ها و احکام اسلامی تن نداده‌اند.
از سوی دیگر، کودکان در ساحات دیگر کشور نیز از مصونیت لازم برخوردار نیستند. گروگان‌گیریِ کودکان، گماشتنِ آن‌ها به فروش مواد مخدر، استفاده‌های جنسی، تحمیل کارهای شاقه، وادار کردنِ آن‌ها به تکدی‌گری و نیز استفاده از آن‌ها در آدم‌ربایی‌ها و قتل‌ها در سراسرِ افغانستان، از دیگر مواردی هستند که کودکان کشور با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
اما در این ده سال هیچ برنامه مدون و موثری برای رهایی کودکان از این معضل‌ها جریان نداشته است. حکومت افغانستان در این زمینه اصلاً فکر هم نکرده و مجلس نیز به آن نپرداخته است. شاید کارهای جسته و گریخته‌یی توسط برخی موسسات و نهادها صورت گرفته باشد، اما در حدی موثر نبوده که بتوان از آن یاد کرد. از این‌رو ایجاب می‌کند که برای حمایت از کودکان، استراتژی‌یی از جانب حکومت افغانستان و نهادهای بین‌المللی، طرح و اجرا گردد. تلاش برای جلوگیری از کشته شدنِ کودکان در ساحات جنگی، باید در اولویت تعهداتِ طرف‌های درگیر قرار بگیرد. طالبان اگر خودشان را پابند به میثاق‌های بین‌المللی و ارزش‌های حقوق بشری نمی‌بینند و فقط ادعای دفاع از شریعت را دارند، باید طبق احکام اسلامی، از قتل کودکان، اعدام و استفاده از آن‌ها در حمله‌های انتحاری و انفجاری دست بردارند. زیرا دینِ مبین اسلام بیش از هر آیین دیگری، بر حفاظت از جانِ کودکان و زنان و بی‌گناهان در هنگامِ نبرد تاکید کرده است.
نیروهای دولتی و خارجی نیز که در طرفِ دیگرِ قضیه جنگ افغانستان قرار دارند نیز باید تلاش ورزند از تلفات غیرنظامیان به‌خصوص کودکان، جلوگیری کنند. زیرا بارها دیده شده است که کودکان در حمله‌های هوایی نیروهای بین‌المللی کشته شده‌اند.
در همین حال، به نهادهای امنیتی کشور پیشنهاد می‌کنیم تا برنامه مدونی را برای توقفِ روندِ استفاده قاچاق‌بران و باندهای تبه‌کار از کودکان روی دست گیرند. چون در حال حاضر بخش بزرگی از مواد مخدر به‌خصوص هیرویین در شهر کابل، توسط کودکان زیر سن شانزده سال انتقال یافته و به فروش می‌رسد و این زنگ خطری‌ست برای جامعه ما و آینده کشور.