دو شنبه ۲۲ سرطان ۱۳۹۴

تجاوز گروهی به یک پسرِ سه‌ساله در کابل و بعد قتل و مثله کردنِِ او و شکستنِ دندان‌هایش، نشانی آشکار از اوجِ توحش و فساد در کابل پایتختِ افغانستان است. دیروز اگر بر کودکی در گوشه‌یی از کشور چنین ظلمی می‌رفت، می‌گفتیم که قانون در کلِ کشور تطبیق نمی‌شود و کسانی دور از چشم قانون، چنین می‌کنند. اما مسلماً تجاوز بر یک کودک و قتلِ وحشیانۀ آن در پایتخت، به هیچ عنوان قابل قبول نیست!
افغانستان کشوری‌ست که در آن کودکان در کنارِ سایر اقشار جامعه، حال و روزِ مناسبی ندارند. این کشور به دلیل پشت سر گذاشتنِ جنگ‌های متعدد، به مکانی خطرناک برای کودکان بدل شده و حادثۀ اخیر نیز به نوبۀ خویش این نکته را ثابت می‌کنـد. این اتفاق در حالی صورت می‌گیرد که سازمان ملل در پایان سال ۲۰۱۴، گزارشی را از وضعیتِ بدرفتاری‌ها در برابر کودکان در افغانستان منتشر کرده است. بر بنیاد این گزارش، در جریان ۴ سال، تنها در این کشور ۴۳۰۲ طفل زنده‌گی خود را از دست داده‌اند. این تراژیدی، بدون شک حاصلِ جنگ‌های جاری در کشوری می‌باشد که ۳۰ میلیون جمعیت دارد.
بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، نظر به واپسین گزارش‌ها دربارۀ کودکان و جنگ‌های دوامدار در افغانستان گفته است که بیشترین کودکان در سال ۲۰۱۴ میلادی کشته شده‌اند.
همچنین بر اساس گزارش سازمان ملل، از سپتمبر سال ۲۰۱۰ میلادی تا ۳۱ دسمبر سال ۲۰۱۴ میلادی، حدود ۵۰۴۷ نوجوان به‌صورت وحشتناک زخمی و معیوب شده‌اند. نظر به گزارش ارایه شده، کار و مشغلۀ کودکان، نخستین عاملِ مرگِ آن‌ها بوده است. در سال ۲۰۱۴ میلادی، ۳۳۱ طفل از جمعِ اطفالی که کشور را ترک نموده، کشته شده‌اند. همچنان، ۹۲۰ تن از آنان زخمی شده‌اند. این آمار، افزایشِ دو برابری نسبت به سالِ ۲۰۱۳ را نشان می‌دهد.
گزارش سازمان ملل همچنان خاطرنشان می‌سازد «مواد انفجاری باقی‌مانده از جنگ‌های گذشته، ۳۲۸ طفل را کشته و معلول نموده است». برعلاوه، حملات هواییِ نظامیانِ بین‌المللی نیز ۳۸ طفل را کشته و زخمی کرده است، و تنها ۸ کودک در یک حملۀ هوایی از بین رفته‌اند.
در رابطه با تراژیدی اسف‌بارِ قتل کودکان، بزرگ‌ترین انگشتِ اتهام متوجه گروه تروریستی طالبان و حزب اسلامی است؛ گروه‌هایی که تحت تعقیبِ نیروهای امنیت ملیِ افغانستان قرار دارند. این دو گروه تروریستی، مسوول کشته شدنِ ۱۲۶ کودک و زخمی شدنِ ۲۷۰ کودکِ دیگر می‌باشند. البته یک بخش از این تلفات، مربوط به کشور همسایه ـ پاکستان ـ نیز است. تنها در حملات پاکستان در امتداد مرزهای افغانستان، ۵ طفل کشته و ۵۲ طفل دیگر زخمی شده‌اند.
مسلماً سازمان ملل نتوانسته است تمام قضایا را تحتِ پوشش و بررسی قرار دهد. اما در بخش دیگر از گزارشِ سال ۲۰۱۴، به وضعیت کودکانی اشاره شده که مورد آزار و اذیتِ جنسی قرار گرفته‌اند. این موضوع بارها از طریق رسانه‌های کشور نیز به نشر رسیده است.
به گزارش سازمان ملل متحد، کودکان در افغانستان همواره در خطرِ تجاوز جنسی قرار دارند. چنان‌که در مدت زمانی که محققینِ این سازمان روی این گزارش کار می‌کرده‌اند، ۸ پسر و ۶ دخترِ دیگر نیز قربانیِ خشونت‌های جنسی قرار گرفته‌اند.
به هر صورت، در گزارش سازمان ملل، وقایع مثل رویدادِ کابل به‌درستی وضاحت نیافته‌اند؛ ولی اتفاقِ اخیر نشان می‌دهد که تجاوز بر کودکان به یک امرِ عادی در این کشور تبدیل شده و بسیاری از رویدادها اصلاً گزارش نمی‌شوند. اکنـون انتظارِ ما این است که دولت وحدتِ ملی در خصوصِ رویداد اخیر در کابل دخالت کند و مجرمان را به پنجۀ قانون بسپارد و باید مجلس نماینده‌گان نیز روی قانونی کار کند که بر اساس آن، برای تجاوزکاران به کودکان و قاتلان آن‌ها، سخت‌ترین و سنگین‌ترین مجازات پیش‌بینی شود.