با هفتۀ شهید و هجدهم سنبله، روز شهادت قهرمان ملی کشور و برگزاری چهاردهمین سالروزِ شهادتِ این شخصیتِ بی‌بدیل، فاصلۀ چندانی نداریم.
روزهای ملی و تاریخی و روزهایی که یادآورِ خاطره‌ها و جان‌فشانی‌هایِ بی‌دریغِ فرزندانِ صدیقِ این کشور برای پاسداری از ارزش‌های ملی و دینی‌مان است، به هیچ عنوان نباید در تقویم‌ها مهجور بمانند. مسلماً تجلیل از سالروز شهادتِ قهرمان ملی کشور و هفتۀ شهید، وظیفۀ همۀ مردمِ افغانستان و به‌خصوص دولت‌مردان است و باید دولتِ وحدتِ ملی این روز را به شکرانۀ حفظ استقلال و کیانِ کشور از تعرضاتِ پاکستان گرامی بدارد.
ما همین اکنون در مقاومتی در امتدادِ مقاومتِ گذشته در برابرِ طالبان قرار داریم و امروز هم با تهدیدهایی مواجه هستیم که دیروز به شکلِ خطرناک‌تر با آن مواجه بودیم. بنابرین اگر مقاومتِ دیروز در برابرِ تجاوز پاکستان وجود نمی‌داشت و در رأس آن، شهید احمدشاه مسعود، علم و پرچمِ کشور را برافراشته نگاه نمی‌کرد، دیگر افغانستانِ مستقلی مطرح نبود و امروزه ما جزوی از خاکِ پاکستان یا حداکثر صوبۀ پنجمِ آن بودیم و در انتخابات‌ها فقط به پاکستانی‌ها رای می‌دادیم. اما از برکتِ مقاومتی که احمدشاه مسعود راه‌اندازی کرد و فرصتی را برای جمع شدنِ همه برای دفاع از کشور مساعد ساخت، افغانستان را داریم.
امروزه هر که در این کشور سیاست می‌کند و به قدرت می‌رسد، وامدارِ این مردِ بزرگ است. انتظار می‌رود که سران دولت وحدت ملی، امسال سالروزِ شهادت قهرمان ملی را پُربارتر و باشکوه‌تر از هر سالِ دیگری تجلیل کنند تا دست‌کم نسبت به گوشه‌یی از آن جان‌فشانی‌ها و قهرمانی‌های شهید مسعود و یارانِ سفر کرده‌اش ادای دین شود.
امروز بسیار واضح است که جنگ دولتِ ما و جان‌فشانی‌های سربازان و افسرانِ ارتش و پولیس و امنیتِ ملی علیه تروریستان در تمام نقاط کشور، در امتدادِ همان مقاومتی صورت می‌گیرد که دو دهه قبل، مسعودِ شهید آن را هسته‌گذاری کرد و سپس در سرتاسرِ افغانستان گسترش داد.
مسلماً دشمن دیروز، دشمنِ امروزمان نیز هست و جنگِ امروزِ ما با دشمن دیروز، به معنای حقانیتِ آن مقاومت و نظام و کسانی است که در آن سنگرهای داغ با شکمِ گرسنه رزمیده‌اند. از طرف دیگر، نحوۀ سرنوشتِ ملاعمر و شناختی که از طالبان به وجود آمده و تجربه شده است و درکِ مشترکی که نسبت به سیاست‌های پاکستان به وجود آمده نیز تأییدی‌ست بر مقاومتِ دیروز در برابر طالبان و موضع‌گیری‌هایی که قهرمان ملی کشور در زمان حیاتش داشت.
بنا بر همۀ آن‌چه که برشمردیم، گذشتۀ ما با امروز و آیندۀ ما گره خورده است و ما تا مدتِ نامعلومِ دیگر نیز در همین مسیرِ مقاومت روان خواهیم بود. بنابراین دولت وحدت ملی به‌خصوص ریاست‌جمهوری کشور باید متوجه این امرِ مهم باشد و نیز در کنار این مسأله، باید متوجه آنانی باشد که در کنارِ پاکستان قرار گرفته‌اند و با پول و حمایتِ آی اس آی، در مذمتِ مقاومت و جان‌فشانیِ مردم سخن می‌گویند و سبب جریحه‌دار شدنِ احساساتِ مردم می‌شوند.
ما همه (دولت و ملت) وامدارِ مقاومت و رشادت‌ِ شهـدای راه آزادیِ وطن ـ به‌ویژه قافله‌سالارِ شهدا؛ شهید مسعود قهرمان ملی کشور ـ هستیم. تجلیل از هفتۀ شهید و هجدهـم سنبله، روز آسمانی شدنِ مسعود بزرگ، کمترین ادای دین نسبت به شهـدا و بازمانده‌گان‌شان است. دولت وحدت ملی وظیفه دارد که برای نکوداشتِ هرچه بیشترِ این ایام، برنامه‌ریزی کند و نیـروهای دولتی و مردمی را در این راستا به حرکت اندازد.
هجدهم سنبله روزی‌ست که ما یک بارِ دیگر با آرمان‌های شهدا، بیعت و بر ادامۀ راه آن‌ها، تأکیـد و در پرتوِ آموزه‌های‌شان، مسیر حرکت‌مان به سوی آزادی را ترسیم می‌کنیـم.