تون کوینی عکاس سرشناس هالندی به مدت سه سال از قربانیان مین در افغانستان عکس برداری کرده و این عکس‌ها فجایع چندین دهه جنگ و رنج مردم علی رغم خواسته خودشان را به تصویر می‌کشد.
به گزارش خبرگزاری اسپوتنیک، وی به مدت سه سال بدون محافظ نظامی به مناطق مختلف افغانستان سفر کرد تا با افراد عادی که در وضعیت ناامیدی زنده‌گی می‌کنند، صحبت کند. وی در گفت‌وگویی تلویزیونی اعلام کرد مردم افغانستان بسیار آسیب دیده اند و همچنان در ترس زنده‌گی می‌کنند.
عکاس هالندی تصریح کرد :«دست کم ده میلیون مین ضد نفر در سراسر خاک افغانستان وجود دارد. هر روز مردم افغانستان روی مواد منفجره راه می‌روند و هر لحظه امکان انفجار وجود دارد. زنان و کودکانی که به بازار و یا به سراغ چاه های آّ آشامیدنی می روند از اقشار آسیب پذیر هستند. حتی سال ها پس از مناقشه نیز جنگ در حال تخریب و ویرانی است. افغانستان به کشوری مین گذاری شده تبدیل شده که به مرگ هر روزه افراد عادت کرده است.»
این منبع افزود:«افراد با ناامنی کامل مواجه اند. هیچ کس از حملات احتمالی طالبان، ‌درگیری شدید و بی وقفه تروریست‌ها و نیروهای ویژه سازمان پیمان اتلانتیک شمالی ، ناتو، در امان نیست. در این میان نباید رشد فساد را نیز در این کشور فراموش کرد.»
افغانستان از فقیرترین کشورهای جهان است و عدۀ کمی از مردم آن توانایی پرداخت هزینه های بهداشتی و درمانی را دارند. سازمان های خیریه مختلف و نیز نهادهای دفاع از حقوق بشر کمک هایی را به مردم اختصاص می دهند.
یکی از این نهادها کمیته بین المللی صلیب سرخ است. کمیته بین المللی صلیب سرخ یک مرکز بازپروری جسمی برای افرادی که بر اثر انفجار مین زخمی شده اند در کابل پایتخت افغانستان ایجاد کرده و معلولان اعضای مصنوعی و نیز آموزش های لازم را برای چگونه زندگی کردن با نقص عضو دریافت می کنند.
معمولاً بسیار نادر است که ارتشی طرح دقیق از محل قرار گرفتن مین ها ارائه کند. عملیات پارکسازی مین نیز طولانی و کسل کننده است و تضمینی وجود ندارد که تمام مین های شناسایی و خنثی شوند. در مورد افغانستان عملیات ختثی سازی با تنش و حملات ادامه دارد، پیچیده تر می شود. این بدان معنی است که افراد همچنان در ترس زندگی کنند و ممکن است هر روز و در هر زمان و مکان بر روی مین ضدنفر قدم گذارند.