وزارت صحت عامه می‌گوید که روزانه داکتران و افراد بازاریاب شفاخانه‌های هندی و پاکستانی به‌خاطر تبلیغات منفی برضد سکتور صحی وارد افغانستان می‌شوند.
وحیدالله مایار، سخنگوی وزارت صحت عامه در مصاحبه با روزنامۀ ماندگار، یکی از عوامل مهم فرار بیماران از سکتور صحی افغانستان را به همین مسأله ربط می‎‌دهد.
آقای مایار افزود: سالانه بیش از ۳۰۰ میلیون دالر از مریضان افغانستانی در شفاخان‌های پاکستان، ایران، هند و سایر کشورها به مصرف می‌رسد.
سخنگوی وزارت صحت عامه می‌گوید: از سوی دیگر، بی اعتمادی مردم به سکتور صحی کشور باعث شده تا بیشتر مریضان در بیرون از افغانستان به تداوی بروند.
داکتر مایار افزود: در داخل افغانستان امکانات پیشرفته برای تداوی امراض سرطانی نیست؛ بناً مریضان مجبور اند که بیرون از افغانستان به تداوی بروند.
در همین حال، شماری از پزشکان ادعا دارند که افراد بلندپایه دولتی فامیل‌های شان را به‌خاطر یک ولادت به خارج از کشور برده و داکتران افغانستان را قاچاقبر و قصاب می‌خوانند.
به گفته آنها، این کار باعث بی‌اعتمادی مردم به شفاخانه‌ها و داکتران داخلی می‌شود.
سالم که به خارج از کشور به تداوی رفته چنین می‌گوید: مریضی قلبی داشتم؛ چند مرتبه پیش داکتران در کابل رفتم، ولی مریضی‌ام خوب نشد، همراه پدرم به پاکستان رفتم، داکتران در پاکستان توجه خوبی به مریضان می‌کنند. پس از معاینه، دوای دوماهه برایم دادند و گفتند که پس از ختم دواها دوباره پیش‌شان بروم، وقتی دوباره رفتم معاینه کرده گفتند: مریضی‌ات خوب شده.
او می‌گوید: در پاکستان و هند داکتران از مریضان افغانستانی درآمد خوبی دارند و روزانه‌ صدها مریض به شفاخانه‌های پاکستان و هند می‌روند.
او تصریح کرد: در افغانستان داکتران به مریض توجه نمی‌کنند و داروی بی‌کیفیت می‌دهند.
همچنان، داکتر هاشم وهاج رییس شفاخانه خصوصی وهاج می‌گوید: مردم به بخش صحی دولتی و خصوصی کشور اعتماد ندارند. به گفته او، سکتور صحی و داکتران در کشور تشویق نمی‌شوند.
داکتر وهاج نیز با تایید به گفته‌های سخنگوی وزارت صحت عامه می‌افزاید که تبلیغات منفی علیه بخش صحی‌کشور باعث شده تا مردم به داکتران در افغانستان اعتماد نکنند و حتا مریضان سطحی به خارج از کشور به تداوی بروند.
به گفته او، هر هفته داکتران و افراد بازار یاب (مارکیتنگ منیجر) پاکستانی و هندی به‌خاطر تبلیغات منفی علیه سکتور صحی وارد این کشور می‌شوند.
آقای وهاج علاوه کرد: شفاخانه‌های خصوصی کشور می‌توانند به مشکلات مریضان رسیده‌گی کنند. به‌گفته او، تشخیص امراض سرطانی ۱۰۰ درصد و تداوی آن ۷۰ درصد در شفاخانه‌های کشور امکان پذیر است.
به گفته آقای وهاج، رییس‌جمهور و وزرا، فامیل‌های‌شان را به‌خاطر یک ولادت به خارج از کشور انتقال می‌دهند که باعث می‌شود مردم به شفاخانه‌ها و داکتران ما اعتماد نکنند.
به گفته او، وزیر پشین صحت عامه در یکی از کنفرانس‌ها گفته بود: «داکتران افغانستان قاچاقبر اجزای بدن انسان هستند، و وزیر عدلیه نیز داکتران کشور را قصاب خوانده بود.»
رییس شفاخانه خصوصی وهاج می‌گوید: تبلیغاتی منفی مسوولان دولتی بر سکتور صحی‌کشور صدمه رسانده و اعتماد مردم را از ما گرفته است.
او بابیان این‌که داکتران ما در بعضی بخش‌ها خودکفا شده‌اند، افزود: در بخش نسایی ولادی، استخوان و عملیات‌های چشم، داکتران کشور توانسته اند که کارهای بهتری را انجام دهند، ولی توجه مردم به داکتران در افغانستان کم است.
به‌گفته او، اخیراً داکتران نسایی ولادی زرق تخمه بیرون رحمی را در یکی از شفاخانه‌های کشور انجام داده اند که بی‌پیشینه است.
آقای وهاج وزارت صحت‌عامه را به بی‌پروایی در قبال داکتران متهم کرده، گفت: داکترانی که دست آوردِ خوب دارند، از طرف دولت باید تقدیر شوند
اما، داکتر نقیب‌الله فایق عضو کمیسیون صحت و تربیت بدنی مجلس نمایند‌ه‌گان می‌گوید: در افغانستان هنوز شفاخانۀ میعاری که بتواند به مشکلات مریضان رسیده‌گی کنند، ساخته نشده و ارایه خدمات صحی بر اساس تکنالوژی روز نیست.
آقای فایق افزود: در شفاخانه‌های دولتی به شکل جدی از مریضان مراقبت نمی‌شود و همچنان به داکتران شفاخانه‌های شخصی مردم اعتماد ندارند و مریضان خود را بیرون از کشور به تداوی می‌برند.
به‌گفته او، یک مریض که خارج از کشور به تداوی می‌رود، بیشتر از دوهزار دالر مصرف می‌کند که هزینۀ خوبی به داکتران بیرونی است.
این عضو مجلس نماینده‌گان، با بیان این‌که تبلیغات منفی به سکتور صحی کشور ضرر می‌رساند، می‌گوید: وزارت صحت عامه کشور و داکتران باید از تبلیغات منفی که انجام می‌شود، جلوگیری کنند.
او می‌گوید:»در شفاخانه‌ها بالای مریضان تجارت صورت می‌گیرد، وسایل و فضایی که برای مریض نیاز است، در این مراکز وجود ندارد».
آقای فایق تصریح کرد: شفاخانه‌های خصوصی باید خود را با استندرد جهان برابر سازند و در عرصه خدمات صحی و مراقبت از مریضان جدی عمل کنند، تا مریضان به داکتران باورمند شده و به‌خاطر تداوی بیرون از کشور نروند.