فرار جوانان از افغانستان نگرانی‌های جدیی را به وجود آورده است. هزاران جوان در سال جاری افغانستان را برای رسیدن به کشورهای اروپایی ترک کرده‌اند، اما حکومت هیچ طرحی برای جلوگیری از فرار جوانان ندارد.
مجلس نماینده‎گان روز دوشنبه وزیران مهاجرین و کار و امور اجتماعی را استجواب کرد تا برنامه‌های این دو وزارت را برای جلوگیری از فرار جوانان بشنود. بسیاری نماینده‎گان گفتند در صورتی که جلو مهاجرت‌های کتله‌یی از افغانستان گرفته نشود، این کشور از وجود جوانان و تحصیل کرده‌گان خالی خواهد شد.
نماینده‎گان گفتند از یک سو ناامنی و بیکاری سبب فرار جوانان شده است و از سوی دیگر تروریسم و اعتیاد از آن‌ها قربانی می‌گیرد. آن‌ها از حکومت وحدت ملی خواستند تا راهکارهای عملی را برای جلوگیری از فرار جوانان و زمینه اشتغال آنان در داخل این کشور فراهم کند.
این در حالیست که حکومت افغانستان راه‌حل فوری برای جلوگیری از فرار جوانان ندارد. وزارت کار می‌گوید تا زمانی که امنیت تامین نشود و سرمایه‌داران جذب نشوند، حکومت به تنهایی قادر به جذب جوانان نیست.
وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان می‌گوید کاهش فعالیت سکتور ساختمانی، خروج نیروهای خارجی و کاهش کمک‌ها به افزایش بیکاری کمک کرده است. نسرین اوریاخیل، وزیر کار و امور اجتماعی روز دوشنبه در جلسه عمومی مجلس گفت: «خروج نظامیان خارجی و توقف هزاران قرارداد انکشافی سبب شده تا هزاران جوان بیکار شوند. متاسفانه زمانی که نیروهای خارجی از افغانستان رفتند جوانانی که با آن‌ها کار می‌کردند بیکار شدند. یکی از دلایل عمده بیکاری همین موضوع است.»
دروازه‌های باز اروپا برای پذیرش مهاجران سبب شده است تا رسیدن به کشورهای اروپایی به ویژه آلمان به یکی از رویاهای اصلی جوانان تبدیل شود. اما نماینده‎گان پارلمان گفتند که جوانان نیروی کار هستند و نباید به آسانی به کشورهای دیگر بروند.
وزیر کار و امور اجتماعی گفت پیشنهادی را برای سفیر آلمان ارایه کرده که براساس آن جوانان برای فراگیری مهارت‌ها به آن کشور بروند و پس از برگشت، جوانان دیگری به جای آن‌ها به آلمان اعزام شوند: «کارگر ما پنج سال به آلمان برود و شغل و تجربه خوبی یاد بگیرد. سپس این مقدار جوانان دوباره بر گردند و به همین تعداد از جوانان دیگر راهی آلمان شوند. در غیرآن خروج نیروی جوان ما برای ما ضرر کلان خواهد بود.»
این در حالیست که مهارت‌های کاری یکی از اساسی ترین مسایل در دنیای کار است. در داخل افغانستان فرصت آموزش مهارت‌های کاری بسیار محدود است و اکثر جوانان از چنین مهارت‌هایی محرومند. به همین دلیل شرکت‌های ساختمانی ترجیح می‌دهند به جای جوانان افغان، کارگران پاکستانی را استخدام کنند زیرا آن‌ها مهارت‌های خوبی در عرصه ساختمان‌سازی دارند.
«افغانستان پیر و معتاد»
برخی از نماینده‎گان گفتند در صورت تداوم وضعیت کنونی، آینده افغانستان وخیم خواهد بود زیرا با ادامه مهاجرت‌های دسته‌جمعی این کشور تنها جایی برای آنانی خواهد بود که توان رفتن به کشورهای صنعتی و پیشرفته را ندارند.
محمد صالح سلجوقی یکی از نماینده‎گان گفت: «افغانستان در آینده یک افغانستان خالی خواهد بود. نسل جوان ما عملاً از این کشور خارج می‌شوند. بیست سال بعد این کشور یک کشور پیر و معتاد خواهد بود.»
تحصن بیکاران
نگرانی از فرار جوانان در حالی مطرح می‌شود که ده‌ها جوان تحصیل کرده و بیکار این روزها در برابر دروازه پارلمان تحصن کرده و از بیکاری شکایت دارند. شاه گل رضایی یکی از نماینده‎گان گفت تبعیض در استخدام باید از بین برود: «در بعضی از ادارات یک تعداد افراد معاشات دوگانه و چندگانه می‌گیرند در حالی که داکتران و ماستران در پس کوچه‌های کابل و در زیر خیمه‌های تحصن به سر می‌برند. به این ترتیب حق کار از افغان‌های تحصیل کرده گرفته شده است.»