قرار است امروز راحیل شریف، رییس ستاد ارتشِ پاکستان وارد کابل شود و با رییس‌جمهور غنی و داکتر عبدالله ملاقات کند. این سفر درست پس از آن صورت می‎‌گیرد که نخست‌وزیر هندوستان، نارندرا مودی وارد کابل شد و طی یک سخنرانی، ساختمانِ جدیدِ پارلمانِ افغانستان را افتتاح کرد. مسلماً سخنانِ آقای مودی در آن مراسم، تب‌وتابی در میانِ سیاست‌مدارانِ پاکستانی به‌راه انداخته است. حالا شاید آمدن رییس ستاد ارتش پاکستان به کابل، از بنیاد با سفرِ اخیرِ آقای مودی رابطه نداشته باشد؛ اما بدون شک سفر مودی تأثیراتش را روی ادبیاتِ آقای شریف در ملاقات با سران دولت وحدت ملی خواهد گذاشت.
سفر آقای شریف به کابل، علی‌الظاهر به‌هدفِ از سرگیری گفت‌وگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان صورت می‌گیرد، اما احتمال می‌رود مسایلِ دیگری از جمله برخی جابه‌حایی‌ها در کابینۀ افغانستان نیز در این سفر مطرح شوند. اما این‌که دولت افغانستان در این سفرِ آقای شریف چه گپِ مهمی با جانبِ پاکستان خواهد داشت، زیاد معلوم نیست. زیرا به گمانِ غالب، این سفر نیز به‌سانِ سفرهای گذشته، فقط برای جانبِ پاکستان سودمندی دارد و با دستاوردهایی یک‌جانبه برای این کشور پایان می‌یابد.
بحث مذاکراتِ صلح با طالبان در این سفر، آن‌هم در شرایطی که رهبری طالبان دچار اختلاف شده، چندان منطقی به نظر نمی‌رسد و از طرف دیگر، زمانی که طالبان دارای رهبری واحد بودند نیز، مذاکراتِ صلح منطق نیافت و عملاً آغاز نشد. اکنون اگر دولت افغانستان واقعاً می‌خواهد پیرامونِ مذاکراتِ صلح با طالبان، با طرفِ پاکستانی رای‌زنی کند، یک چیز را باید بداند که طالبان به عنوان ابزارهای نظامی پاکستان هیچ محلی از اعراب ندارند و اگر صلح و مذاکره‌یی باید صورت گیرد، تنها طرفِ آن پاکستانی‌هاست. اما از سوی دیگر، نیک می‌دانیم که گفت‌وگو با پاکستان نیز نمی‌تواند برای ما صلح و آرامش به بار آورد. زیرا ارتش و سازمان اطلاعاتی پاکستان و در کُل حکومتِ نظامی این کشور، همچنان در افغانستان سیاست عمقِ استراتژیک را دنبال می‌کنند و در سال آینده، حتا قصد اجرای بازی‌های تازه‌تر و ایجاد ناامنی‌های بیشتر در کشور را دارند.
سفر راحیل شریف به کابل، فقط نمایشی‌ست گمراه‌کننده در این راستا که رییس ستاد ارتش پاکستان در نقشِ مجریِ آن ظاهر شده است. آقای شریف، فقط استراتژی طالبانِ خوب در افغانستان و طالبانِ بد در پاکستان را در دستور کارِ خود قرار داده و این راهبرد به ساده‌گی تغییر نمی‌خورد. اما احتمالِ قوی‌یی که در سفر آقای شریف نهفته است، این‌که: او می‌خواهد روی عملیاتِ مشترک یا جداگانۀ پاکستان در خاکِ افغانستان به‌هدف نابودی آن طالبانِ پاکستانی که ضد منافع‌شان شمرده می‌شوند، صحبت کند و به اجرایی شدنِ تفاهماتی که آقای غنی در سفر اخیرش به پاکستان با نوازشریف داشت، اقدام نماید.
پاکستان سال‌هاست که می‌گوید رهبرانِ طالبانِ کشورش در خاکِ افغانستان است و آقای غنی هم در سفر اخیرش به پاکستان این مورد را قبول کرده است. اگر آقای شریف، بحث عملیاتِ نیروهایش را در خاکِ افغانستان به هدف از بین بردن طالبان پاکستانیِ مخالفِ نظامش مطرح می‌کند، انتظار این است که آقای غنی هم به این جنرال بگوید که باید طالبانِ مخالفِ دولتِ افغانستان نیز از خاک پاکستان بیرون کشیده شوند و یا هم اجازۀ عملیاتِ مشابه به دولت افغانستان داده شود. شایسته بود که پیشتر از این، چنین تفاهمی در دیدار میان آقای غنی و نوازشریف صورت می‌گرفت. زیرا اجازۀ یافتنِ یک‌جانبۀ پاکستان برای انجام عملیات در خاک افغانستان، نشانۀ تمکینِ عاجزانۀ ما در برابرِ سلطۀ این کشور است و این کار هرگز با شأنِ آزادۀ مردمِ ما موافق و برابر نیست!