بخش چهل‌ودوم
«…گلبدین برای این‌که از عملی ساختن پلان‌های شورای نظار و سقوط دولت نجیب به‌دست جمعیت اسلامی به همکاری سایر نیروهای جهادی جلوگیری کند، روی استراتژی خاص و برنامه طرح‌شده از قبل، به این عمل جنایتکارانه دست زد تا از یک‌طرف افراد سرشناس و ورزیده نهضت را تصفیه کند و از جانب دیگر، با مصروف ساختن نیروهای جمعیت اسلامی افغانستان در نقاط دوردست، زمینه به قدرت رسیدنِ خود را هموار سازد و یا …
جمعیت اسلامی افغانستان با در نظرداشت این جنایت، در حالی که مسببن این جنایت بزرگ و الم‌انگیز را قابل هرگونه نفرین و لعنت می‌داند، و به همه نهضت‌های اسلامی در سطح جهان و به همه کشورهایی که از داعیه برحق جهاد اسلامی افغانستان حمایت نموده‌اند، اعلام می‌دارد که ارتکاب چنین عمل نهضت‌کشانه شاخه گلبدین، امری تازه نبوده و از همان سپیده‌دم درخشش نهضت، هم‌چو جنایاتی را مرتکب گردیده است. بناً دوستان جهاد افغانستان اگر بعد از وقوع این فاجعه، بازهم به پشتیبانی از این گروه تروریستی و نهضت‌کش ادامه می‌دهند، بدون شک بر دستاوردهای عظیم جهاد اسلامی افغانستان پا می‌گذارند.
جمعیت اسلامی افغانستان با تحلیل ابعاد همه‌جانبه این حادثه و رابطه آن با سرنوشت ملت مجاهد افغانستان، تصمیم مناسبی در زمنیه اتخاذ خواهد کرد.»
علاوه بر ابلاغیه فوق، پروفیسور برهان‌الدین ربانی به تاریخ ۲۹ جولای، بیانیه مطبوعاتی به زبان انگلیسی صادره کرد و راجع به جزییات واقعه تخار، معلومات بیشتر ارایه داد. در بیانیه مطبوعاتی پروفیسور ربانی آمده است:
«قوماندانان شورای نظار جمعیت اسلامی افغانستان، به تاریخ ۴  جولای، جلسه‌یی در ولایت تخار راجع به عملیات گسترده و هماهنگ علیه حکومت دست‌نشانده کابل داشتند. این جلسه که به دعوت احمدشاه مسعود دایر شده بود، مدت پنج روز دوام کرد و اشتراک کننده‌گان جلسه تصمیم گرفتند تا قوماندانان سایر احزاب را نیز در جریان تصامیم‌شان قرار دهند و از آن‌ها بخواهند تا در عملیات هماهنگ اشتراک کنند. به تاریخ نهم جولای، جلسه قوماندانان ختم شد و آن‌ها فرخار را ترک کرده با موترهای خویش روانه پایگاه‌های‌شان شدند. مسیر راه آن‌ها از تنگی فرخار می‌گذشت؛ جایی که یکی از قوماندانان حزب اسلامی به‌نام سیدجمال در آن ساحه نفوذ داشت و افراد مربوط حزب اسلامی همواره در این راه مزاحم اهالی منطقه بوده و اموال آن‌ها را به غارت می‌بردند. اما چندی قبل از جلسه، داکتر سیدحسین معاون امارت ولایت تخار و رییس سیاسی شورای نظار، قراردادی را با سیدجمال به امضا رسانیده بود که بر اساس آن، سیدجمال تعهد سپرده بود که در تنگی فرخار مزاحمت ایجاد نکند و بعد از آن تاریخ، تنگی فرخار در آرامش به‌سر می‌برد و با استفاده از این آرامش، کاروان قوماندانان برای اشتراک در جلسه، از همین راه عبور کردند. زمانی که قوماندانان از جلسه فارغ شده، راه تنگی فرخار را در پیش گرفتند، قوماندانان در مسیر راه متوجه شدند که تعداد زیادی افراد حزب اسلامی با سلاح‌های مختلف‌النوع از جمله راکت در کمین نشسته‌اند.
قوماندانان می‌خواستند عکس‌العمل نشان دهند، ولی داکتر سیدحسین که قبلاً با حزب اسلامی معاهده امضا کرده بود، از آن‌ها خواست تا خونسردی خویش را حفظ کرده، منتظر باشند. زمانی که قوماندانان از موترهای خویش برآمدند، ناگهان افراد حزب اسلامی بالای آن‌ها آتش گشودند و  ملا عبدالودود قوماندان عمومی جبهات مرکزی تخار و چهار تن از مجاهدین دیگر، در همان‌جا به شهادت رسیدند و باقی قوماندانان و مجاهدین که تعدادشان به سی‌ودو تن می‌رسید، اسیر گردیدند که در جمله اسیرشده‌گان داکتر سید حسین، قاضی اسلام‌الدین حامد، سرمعلم طارق، مولوی عزت‌الله و قوماندان پاینده‌محمد نیز شامل بودند. قوماندانان و مجاهدین یک شب در اسارت به‌سر می‌برند و فردای آن به صورت بسیار وحشیانه کشته شده و اجسادشان به دریاچه نزدیک تنگی پرتاب شده بود که تا حال جسد ده تن آن‌ها یافت شده است و از متباقی خبری نیست.