وزارت خارجه تأیید کرده که جمهوری تاجیکستان کنسول‌گری‌های خود در شهرهای قندوز و فیض‌آباد را به دلیلِ نگرانی‌های امنیتی بسته است.
دولت تاجیکستان با فرستادن اعلامیه‌یی به وزارت خارجۀ افغانستان، از این اقدامِ خود خبر داده و گفته است که در صورت بازگشتِ امنیت به آن مناطق، کنسول‌گری‌های‌شان را در این دو شهر بازگشایی می‌کنند.
این درحالی است که پیش از این، شماری از مراکز دیپلماتیکِ مربوط به هند و پاکستان در ننگرهار و بلخ مورد حملات انتحاری قرار گرفتند و پیش از این‌ها نیز، از حمله به کنسول‌گری هند در هرات جلوگیری شده بود. اما قطع شدنِ فعالیت دو دفترِ کنسول‌گری تاجیکستان در دو ولایت شمالی کشور، نشان از آن دارد که ناامنی و بی‌توجهی به مصونیتِ عمومی به‌خصوص مصونیتِ نهادهای خاص دیپلماتیک، نگرانیِ کشورها را نسبت به نماینده‌گی‌های‌شان در افغانستان بالا ‌برده و در صورتی که ناامنی‌ها افزایش یابند، به‌خصوص حمله به نهادهای دیپلماتیک ادامه یابد، بیمِ آن می‌رود که برخی کشورهای دیگر نیز در ولایت‌های مختلف، عینِ تصمیمِ دولتِ تاجیکستان را عملی کنند.
ادامۀ این وضع به‌شدت به حیثیتِ دولتِ افغانستان صدمه می‌رساند و این کشور را به کشوری کاملاً ناامن و غیرقابلِ اعتماد تنزیل می‌دهـد. بستن دروازه‌های کنسول‌گری‌های تاجیکستان در حالِ حاضر دلایل زیادی می‌تواند داشته باشد، از جمله این‌که وضعیت امنیتی در ولایت‌های شمالیِ کشور وخیم شده و دیپلمات‌های این همسایۀ شمالیِ ما نمی‌توانند در چنین فضایی فعالیت کننـد. دلیل احتمالیِ دوم اما این است که تاجیکستان به اطلاعاتی دست یافته که دو کنسول‌گری‌اش مورد هدف قرار می‌گیرد و بنابران پیش از آن‌که اتفاقی بیفتد، آن را بسته است. مسالۀ سوم هم این می‌تواند باشد که توشیح و تصویبِ قانونی در تاجیکستان که بر بنیاد آن، گذاشتن نام‌های عربی بر سرِ نوزادان جُرم است و نام‌های عربیِ گذشته نیز باید به «تاجیکی» اصلاح شوند، مقاماتِ این کشور را از واکنش‌ِ تنـدروها و تبعاتِ احتمالیِ قضیه نگران کرده است. زیرا مخالفان دولتِ تاجیکستان این اقدام را اسلام‌ستیزیِ محض می‌دانند و در شرایط کنونی، در ولایت‌های تخار و قندوز در کنار طالبان، حضور جنگ‌جویانِ تاجیکستانی و دیگر جنگ‌جویان آسیای میانه نیز سنگین می‌کند. بنابرین، احتمال می‌رود که دولت تاجیکستان از ترسِ انتقام‌جوییِ این جنگ‌جویانِ بهانه‌جو و تروریست‌، نماینده‌گی‌های‌ سیاسی‌‎شان در افغانستان را بسته‌ باشند.
از طرف دیگر، دولت تاجیکستان به دلایلِ فراوان یکی از اهدافِ مورد نظرِ گروه‌های افراطی تاجیکستان، داعش و دیگر گروه‌های مخالفِ دولت‌های کشورهای آسیای میانه محسوب می‌شود و از این لحاظ، نگرانی‌های آن کشور قابل درک است. گزارش‌ها می‌رسانند که در حال حاضر، هزاران جنگ‌جوی تاجیکستانی زیر لوای داعش فعالیت دارند و برخی از آنان طی یک سال گذشته در ولایت‌های شمالیِ افغانستان جابه‌جا شده اند. مسلماً هدف قرار دادنِ نماینده‌گی‌های تاجیکستان نسبت به هر هدفِ دیگر، می‌تواند در دستور کارِ این عده قرار گیرد.
اما مسوولیتِ دولتِ افغانستان این است که در کنار مبارزه با تروریسم و جا ندادنِ بنیادگرایانِ کشورهای همسایه در خاک خود، باید به تأمینِ امنیتِ نهادهای اداری و دیپلماتیکِ کشورهای خارجی در قلمروِ خود همت گمارد. شاید مشکل ویزای شهروندی که می‌خواهد از شهرهای فیض‌آباد و قندوز به تاجیکستان سفر کنـد، از شهرهای مزار و کابل رفع گردد؛ اما بسته شدنِ دو کنسول‌گریِ یک کشورِ همسایه در خاکِ ما، معنای تلخ‌تر و سهمگین‌تر از دشواری در تهیۀ ویزا را به اذهانِ سلیم متبادر می‌کنـد. بنابراین، دولت افغانستان می‌باید نسبت به این موضوع، بی‌تفاوتی اختیار نکنـد و با تأمینِ هرچه بهترِ امنیتِ نهادهای دیپلماتیک و اداریِ کشورها در خاک خود، زمینۀ بازگشاییِ دو کنسول‌گریِ تاجیکستان را مهیا سازد.