با شکل‌گیری یک رویداد غم‌انگیز و مهم در کشور ریاست‌جمهوری سعی می‌کند از مسوولیت‌هایی که دارد کنار برود. یعنی اصلاح نهادهای انتخاباتی و توزیع شناسنامه‌های برقی، بر بنیاد توافق‌نامه سیاسی از وظایف اصلی حکومت وحدت ملی است و هر باری هم روی ایجاد اصلاحات انتخاباتی تأکید می‌شود، اما کار آن آغاز نمی‌گردد؛ بل به تاخیر انداخته می‌شود و مانعی هم در برابر آن قرار داده می‌شود. اگرچه در این روزها، فعالیت‌ها به‌هدفِ حمایت از توزیع شناس‌نامه‌های برقی در صفحاتِ اجتماعی و رسانه‌ها بیشتر به‌هدفِ اعتراض به تعویق و بهانه‌تراشی در این پروسه نضج گرفته‌ که همه از نوعی نگرانی در میانِ مردم حکایت دارند. از طرف دیگر، حمایت از پروسۀ اصلاحات در نهادهای انتخاباتی نیز روز به روز بالا گرفته است. بهانه‌تراشی‌هایی که روی شناسنامه‌های برقی صورت گرفته است، سبب شده تا این روند ملی به تأخیر انداخته شود.
اما حالا که بحث‌های انتخاباتی یک بارِ دیگر در کشور داغ شده، معلوم می‌شود که وضعیت آن‌گونه که فکر می‌شد، به نفع جریانِ اصلاح‌طلبی قرار ندارد. واضح است که قدرت‌هایی از کمیسیونِ انتخابات حمایت می‌کنند و این کمیسیون به‌تازه‌گی جرأت یافته و در حالِ اجرای مانور علیه کسانی‌ست که دم از اصلاحات انتخاباتی به عنوانِ یک ضرورت می‌زنند.
می‌‌دانیم که دست‌های قدرتمندی از کمیسیون‌های انتخاباتی حمایت می‌کنند؛ زیرا این کمیسیون‌ها در جریانِ نزدیک به یک سالِ گذشته چنان سکوت اختیار کرده بودند که فکر نمی‌شد به‌ساده‌گی بتوانند وضعیت را به نفعِ خود مصادره نمایند؛ ولی حالا این حس به وجود آمده که قدرت‌هایی در حمایت از کمیسیون‌های انتخاباتی قرار گرفته‌اند. در این‌که شماری از اعضای مجلس نماینده‌گان به دلایلِ مختلف از کمیسیون‌های انتخاباتی دفاع می‌کنند، شکی وجود ندارد. عده‌یی از اعضای مجلس به بهانۀ دفاع از قانون اساسی و انتخابات، می‌خواهند در یک معاملۀ سری با کمیسیون‌های انتخاباتی، آیندۀ خود را در انتخابات ضمانت کنند، اما تنها حمایتِ این عده از اعضای مجلس نماینده‌گان کافی نیست که جرأت و جسارتِ فعلیِ کمیسیون انتخابات را توجیه کند. به هر صورت حالا پس از رویداد حمله به کارمندان تلویزیون طلوع، یک بار دیگر بحث شناسنامه‌های برقی و اصلاح نهادهای انتخاباتی به فراموشی سپرده شده است. کمیتۀ گزینش هم می‌گوید، تاهنگامی که رییس جمهوری نخواهد هیچ کاری را انجام داده نمی‌توانند. این‌ها همه نشانه‌های یک سناریوی تازه برای برهم زدنِ روند اصلاحات در کمیسیون‌های انتخاباتی می‌تواند باشد؛ سناریویی که با مهارت و ظرافت تهیه شده و تلاش دارد جامعه را چنان دچار سرگیچه کند که اصلاً کسی به یاد نیاورد که اصلاحات انتخاباتی چه بود و چرا باید انجام می‌شد. بر اساس این سناریو، جامعه باید دچار فراموشی و ویرانی ذهنی شود که گذشته را دیگر به یاد نیاورد. این سناریو، نویسنده‌گان و طراحانِ زبردستی دارد که همه‌چیز را می‌خواهند محاسبه‌شده انجام دهند.
بر اساس سناریوی تازه، نخست بحث منتفی شدنِ اصلاحات انتخاباتی از مجلس نماینده‌گان باید آغاز می‌شد تا عملاً گفته شود که نماینده‌گان مردم خواهان لغو پروسۀ اصلاحات انتخاباتی ‌اند. یکی از مشاوران کمیسیون انتخابات که در یکی از رسانه‌های دیداری صحبت می‌کرد، به همین مسأله اشاره داشت و می‌گفت وقتی من و شما حرف می‌زنیم، نظراتِ خود را بیان می‌کنیم؛ ولی بر اساس تعریفی که از مجلس نماینده‌گان وجود دارد، وقتی آن‌ها حرف می‌زنند، نظرات و خواسته‌های مردم را بیان می‌کنند. به هر رو، اینکه چه معامله‌یی بر سر انتخابات و چه سنارویی در راه است، مهم نیست، مهم این است که ریاست اجرایی کشور تعهدش در برابر اصلاحات را به عمل تبدیل کند و باید همه سنگ‌ها را از پیش روی اصلاحات انتخاباتی بردارد و اعتماد مردم را به انتخابات به عنوان یک روند ملی اعاده کند.