برج جوزا بود که از تهدید فروپاشی سیاسی گفته بودیم و تآکید به راه اندازی هرچه عاجل تر لویه جرگه بخاطر عملی ساختن توافقنامۀ سیاسی داشتیم. امروز پس از ۱۷ ماه از عمر حکومت ائتلافی تحت عنوان «حکومت وحدت ملی» متآسفانه مفهوم اصلی دولت وحدت ملی قبل از تشکیل با قاعدهء آن، در اذهان عامه بشدت ضربه دیده است که دو تا عامل مهم دارد.
۱- عدم صداقت و ارادۀ سیاسی، پیچیده گی مدیریت وضعف رهبری حکومت توأم با تفسیر های متضاد ومتفاوت از دولت وحدت ملی.
۲- تلاش سیاسی دو طیف افراطی ویک جمع بزرگ نا آشنای حق بجانب، از دولت وحدت ملی؛ در بدنام سازی هرچه گسترده تر این مفهوم. اولی با تفکر سنتی از سیاست، خواهان انحصار قدرت در محور نظام ریاستی بوده و دولت وحدت ملی را «دوسره وناکاره» تبلیغ مینماید. دومی با استدلال به دوره های بحران زآ و ناکامی های تاریخی افغانستان، از ریشه با واژۀ وحدت ملی مخالف است و جمع بزرگ ناآشنای ما بخاطر نمایش ناکام یکسالۀ حکومت و سیاست های ضد ونقیض وگمراه کنندۀ آن بشدت نگران آیندۀ خود می باشند. اما برای همۀ نیروهایی که به پیشتازی کشور، به وفاق اجتماعی، به ثبات ملی، به عقلانیت سیاسی، به عدالت اجتماعی و بسا از پدیده های جدید و انسانی امروزی معتقدند، هشدار باید داد که تشکیل با قاعدۀ دولت وحدت ملی یگانه فرصت تاریخی برای افغانستان است که نباید از دست داد. و در غیر آن همان آش است و همان کاسه وخدا میداند که در گردآب سیاست های بی رویۀ رهبری حکومت موجود و بازی های کلان منطقه یی فروپاشی سیاسی فقط آغاز تراژیدی بزرگ خواهد بود. به رهبری حکومت است تا صادقانه وبا ارادۀ هر چه فوری‌تر تذکرۀ الکترونیکی را توزیع نماید اصلاح نظام انتخاباتی را جدی بگیرد، کمیسیونی جهت آماده سازی طرح تعدیل قانون اساسی معرفی نماید و لویه جرگه را به بمنظور تعدیل نظام سیاسی راه اندازی کند تا با ایجاد دولت وحدت ملی با قاعدۀ، افغانستان از فروپاشى سیاسى، انحصار قدرت و آجنداهای شخصی و قومى برای همیش بیرون شده، به همۀ شهروندان کشور تعلق گیرد و کشور به وفاق و ثبات برسد.

برگرفته از صفحه فیس‌بوک احمد ولی مسعود