احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکرده‌اند.





در جشن ارغوان در پروان تأکید شد: نیاز به ایجاد موزیم جهاد و مقاومت در پروان

گزارشگر:روح‌الله بهزاد/ شنبه 14 حمل 1395 - ۱۳ حمل ۱۳۹۵

با آمدن بهار و سبز شدنِ دوبارۀ طبیعت همه ساله در نقاط مختلف کشور جشن‌های بهاری برگزار می‌شود.
جشن گل سرخ در بلخ، گل نارنج در ننگرهار، جشن توت در پنجشیر، گل بادام در دایکندی، گل انگور در هرات، گل زرد در کاپیسا، گل انار در کندهار و گل ارغوان در ولایت پروان، از جملۀ جشن‌هایی است که با راه اندازی برنامه‌های مختلف فرهنگی از آنها تجلیل صورت می‌گیرد.
mandegar-3در این میان، روز پنجشنبۀ هفتۀ گذشته، تپۀ ارغوان ولایت پروان شاهد پربایی جشن گل ارغوان بود. در این برنامه، شمار زیادی از فرهنگیان، نویسنده‌گان، شاعران و شهروندان از ولایت‌های مختلف کشور شرکت کرده بودند.
روزنامۀ ماندگار، تلویزیون میترا، دانشگاه خورشید، رادیو پل، انجمن خراسانیان، خبرگزاری بخدی و شماری دیگر از نهادهای فرهنگی و اجتماعی برگزار کنندۀ جشن‌وارۀ امسال ارغوان بودند.
شعرخوانی، موسیقی و کاغدپران‌بازی از بخش‌های رسمی این جشن‌واره بود.
در این برنامه، مهندس محمد عاصم والی ولایت پروان با خوش‌آمدگویی مهمانانِ آمده از ولایت‌های مختلف کشور گفت: افغانستان سرزمین سنت‌ها و رسم و رواج‌های ملی است که هر کدام از این جشن‌ها، بالنده‌گی خودشان را دارند و همین تنوع و تفاوت‌ها زیبایی و کیفیت جامعه و کشور ما را تشکیل و افزایش می‌دهد.
آقای عاصم با بیان این‌که در روزها و هفته‌های گذشته کشور شاهد تجلیل جشن‌واره‌های مختلف همچو گل سرخ در بلخ، گل نارنج در ننگرهار، گل بادام در دایکندی و به تعقیب آن گل انار در کندهار و گل انگور در هرات بود، اظهار کرد: این‌ها جشن‌ها همه ریشه‌ها، تارها و روابطی است که پیوندهای ما را مستحکم، رسم و رواج‌ها و روایات بارور و غنی ما را زنده نگه می‌دارد.
به باور آقای عاصم، بزرگ‌داشت از این جشن‌ها یکی از وسیله‌های بسیار مفید و مهم است تا ما بتوانیم عنعنات، فرهنگ و ادب خود را برجسته، بالنده و درخشنده نگه بداریم و نسل جوان را از نسل گذشتۀ‌شان با خبر سازیم.
والی پروان همچنان تصریح کرد: “یکی از اساسات اتحاد، برادری و وحدت میان ملت‌ها و اقوام ساکن در این جغرافیا، همین زیربناهای علمی و ادبی است که یک منطقه را به منطقۀ دیگر و یک قوم را به قوم دیگر پیوند می‌دهد و روابط میان ما را مستحکم و نا گسستنی می‌سازد.”
آقای عاصم با ابراز سپاس از برگزار کننده‌های این برنامه، بیان کرد: شما با این‌ کارتان برجسته‌گی‌ها و محورهای رمز و راز وحدت ملی و عواطف و احساسات مردم ما را که می‌تواند ما را با هم معرفی و گره بزند را به نمایش گذاشتید.
والی پروان افزود: اگر زیبایی و درخشنده‌گی در کشور ما وجود دارد همه مدیون روایات،رسم و رواج‌ها و فرهنگ‌های متفاوت و مختلف ما است که در گوشه و کنار مختلف این جغرافیا لمیده است، به آن زیبایی بخشیدهاست و این جشن‌ها همه نشان‌گر چهرۀ واقعی این سرزمین است.
در سوی دیگر، حشمت‌الله رادفر، مشاور رسانه‌یی ریاست اجرایی نیز با مبارک و خجسته خواندن تجلیل از جشن‌های بهاری در کشور، به ویژه جشن ارغون در پروان خاطرنشان کرد: این جشن‌ها در درون یک متن اجتماعی فرهنگی-تمدنی شکل گرفته است که ما به دلایل و اشکال مختلف حداقل در چهار دهۀ گذشته یا از آن فاصله گرفته‌ایم و یا هم مجبور شده‌ایم برای هر یک از این جشن‌ها رنگ و بوهای مختلف بدهیم که در اکثر موارد باعث مسخ این ارزش‌ها در یک مرحله شده است.
آقای رادفر افزود: “آن‌چه که مایه خوش‌بینی است این‌که امروز نسل تازۀ در افغانستان ظهور کرده که نوع نگاه‌شان به سیاسیت، قدرت، فرهنگ و مناسبات اجتماعی و ارزش‌های اجتماعی متفاوت است، نگاه این نسل به این است که بتوانیم تغییرات و تحولاتی را به وجود بیاوریم که از تمامی ارزش‌های اجتماعی برای خلق بسترهاو زمینه‌های هم‌دیگرپذیری، صلح، زنده‌گی مسالمت‌آمیز، و بسترهای که در آن برتری‌طلبی و خود برتربینی تحت هرنامی و عنوانی مردود باشد.”
مشاور رسانه‌یی ریاست اجرایی افزود: از هفت ماه است که جنگ تبلیغاتی و روانی به‌خاطر این‌که بهار امسال خونین‌تر از سال‌های گذشته خواهد بود، در افغانستان آغاز شده و به شدت بالای آنکار می‌کنند، اما ما نوروز نود پنج را با شکوه‌تر از سال‌های گذشته در بلخ برگزار کردیم و تلاش ما این است تا با مراجعه این‌گونه مناسبت‌ها امید برای مردم تزریق کنیم و ساحت این جشن‌ها را به سطح تمام افغانستان کسترده بسازیم.
به باور او: نام‌های گل انار، گل ارغوان گل نارنج و… اگر از یک جهتبه ما زیبایی خلق می‌کنند و شعر می‌گویم و شعر می‌خوانیم، جهت دیگرش این است که این سرزمین از گذشته‌های دور با طبیعت، با کشت و زراعت و زاینده‌گی پیوند داشته است.
او با تأکید بر ضرورت پرداختن به مسایل و ارزش‌های فرهنگی اظهار داشت:ارزش‌های که در سه دهۀ گذشته در این سرزمین خلق شد، نیاز به بازسازی دارد و ما آنرا باید به گونۀ بازسازی کنیم که نسل‌های آینده پیام آن را بگیرد و همین گونه انتقالش بدهند به نسل بعد از خود.
آقای رادفر با ابراز نگرانی از عملی نشدن وعدۀ وزارت اطلاعات و فرهنگ برای ساختن موزیم جهاد و مقاومت در ولایت پروان ابراز داشت: ده سال قبل وزارت اطلاعات و فرهنگ برای مردم پروان وعده سپرده بود که موزیم جهاد و مقاومت را در این ولایت می‌سازد، اما ما چیزی بالاتر از مجلسی که به همین مناسبت برگزرا شد، کدام تحرک دیگری در این راستا مشاهده نکردیم.
آقای رادفر گفت: اگر جمعی از نهادهای فرهنگی و مدنی گردهم می‌آینده و یک ارزش را در گوشۀ از این کشور پاس‌داشت می‌کنند، مسوولیت شهروندی‌شان است، ولی پرداختن به این مسایل وظیفۀ دولت به ویژه وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان است و پاس‌داشتِ ارزش‌های فرهنگی و جهادی و مقاومت برای مردم افغانستان خیلی اهمیت دارد.
تپۀ ارغوان که معروف به گلغندی است در غرب شهر چاریکار مرکز ولایت پروان در سال ۱۳۲۴خورشیدی از سوی بهایی جان یکی از شاعران افغانستان نام‌گذاری شد.
این جشن در کنار سایر جشن‌ها در کشور مانند جشن نورز، جشن دهقان، چشن گل نارج و…، از میراث‌های فرهنگی کشور به شمار می‌رود.
گفته شده است که دولت تلاش دارد تا این جشن‌ها را ثبت سازمان یونیسکو نیز کند.

اشتراک گذاري با دوستان :

Comments are closed.