کابل بامداد دیروز شاهد حمله نیرومند طالبان بر محل سکونت نیروهای خارجی بود.
حمله به مجتمع مسکونی «نورت گیت» «North Gate» با انفجار لاری بمب‌گذاری شده مقابل این ساختمان و نفوذ طالبان مسلح به داخل مجتمع آغاز شد.
انفجار به حدی نیرومند بود که صدای آنها در اکثریت نقاط پایتخت شنیده شده است.
همزمان با انفجار برق بخش‌هایی از کابل به فاصله کوتاهی پیش از انفجار قطع شد.
وزارت داخله گفته که سه مهاجم انتحاری در این حمله مشارکت داشته‌اند. صدیق صدیقی سخنگوی این وزارت گفته که پیش از حمله این مهاجمان، یک موتر مملو از مواد منفجره در کنار دیوار این شرکت منفجر شد. هنوز مشخص نشده که این موتر را یک مهاجم انتحاری منفجر کرده یا به وسیله کنترل از دور منفجر شده است، اما این موتر در کنار دیوار این شرکت پارک شده بود.
صدیقی گفت که از این سه مهاجم، تنها یکی از آن‌ها موفق به انفجار کمربند انتحاری خود شد و دو مهاجم دیگر را نیروهای امنیتی از پا درآوردند.
او تأیید کرد که در این حمله یک مامور محلی کشته و یک مامور پولیس دیگر زخمی شده و به سایر نیروهای امنیتی آسیبی نرسیده است.
در ۱۰ روز اخیر این دومین حمله بزرگ مهاجمان انتحاری در کابل است.

دلایل نا آرامی‌های کابل
سلیقه‌گرایی، تمرکز قدرت، خودخواهی فرداول و حضور گسترده افراد مزدور در درون نظام سبب بی‌اعتمادی مردم نسبت به حکومت و افزایش ناامنی‌ها در کابل شده است.
شماری از آگاهان سیاسی نظامی به این باوراند که در بسیاری از موارد تنها رییس‌جمهور و مشاور شورای امنیت صاحب صلاحیت اند و حتا وزارت دفاع و داخله نقش و هیچ صلاحیتی ندارند
آنان تاکید می‌کنند که تقرر کادرها، پیشبرد جنگ‌ها و تدویر جنگ و مدیریت افکار عمومی در بردن جنگ در شرق به عنوان داعش و به عنوان طالب در شمال افغانستان نکات قابل توجه و تمرکز است که به نام تقسیم ۵۰/۵۰ همیشه یاد می‌شود، در حالیکه تصمیم ‌گیری دراین موارد در ارگ خلاصه می‌شود.
این واکنش‌ها در پی افزایش ناامنی‌های اخیر در کابل و حمله انتحاری دوشنبه شب ابراز می‌شود.
جاوید کوهستانی آگاه نظامی می‌گوید: حکومت ما به یک حکومت واکنشی تبدیل شده و منتظر حمله‌ دشمن هستند که بعد از آن آمار کشته شده‌گان و بازپس‌گیری مناطق تصرف شده را به مردم اعلام کنند.
به گفته او: حکومت افغانستان اعتماد به نفس خود را از دست داده و به جای اینکه برای جلوگیری از حملات تروریستی برنامه‌ی داشته و و ضعیت را کنترول کنند، منتظر رویدادهاهستند تا مانند رسانه‌ها گزارش دهی کنند.
کوهستانی تاکید کرد: زمانی‌که طالبان عملیاتی ندارند، نیروهای امنیتی نیز آرام اند؛ اما زمانیکه طالبان تعرض کرده و ولسوالی را تصرف می‌کنند و سلاح و مهمات را می‌برند، آن‌وقت برای بازپس‌گیری ولسوالی هزینه‌های سنگین جان و مالی پرداخته می‌کنند.
وی افزود: پس از پرداخت هزینه سنگین جانی و مالی ولسوالی تصرف شده را پس گرفته و بعداً در رسانه‌ها ظاهر شده و خودنمایی می‌کنند، درحالیکه چرا اجازه داده می‌شود تا دشمن تعرض کند و مناطق را تصرف کنند.
به باور این آگاه سیاسی: اختلافات، سلیقه‌گرایی، تمرکز قدرت، خودخواهی فرداول و حضور گسترده افراد مزدور در درون نظام سبب شده تا ما شاهد افزایش ناامنی باشیم.
او می‌گوید: در بسیاری از موارد تنها رییس‌جمهور و رییس شورای امنیت صاحب صلاحیت اند و حتا وزارت دفاع و داخله نقش و هیچ صلاحیتی ندارند.
این آگاه سیاسی، دلیل افزایش ناامنی‌ها را خلاصه شدن بیشترین تمرکز در شورای امنیت و ریاست‌جمهوری می‌داند.
کوهستانی تصریح کرد: در تقرر کادرها، در پیشبرد جنگ‌ها و در تدویر جنگ و مدیریت افکار عمومی در بردن جنگ در شرق به عنوان داعش و به عنوان طالب در شمال افغانستان نکات قابل توجه و تمرکز است که به نام تقسیم ۵۰/۵۰ همیشه یاد می‌شود در حالیکه تمرکز قدرت در ارگ ریاست‌جمهوری خلاصه می‌شود.
با این حال، احمد سعیدی آگاه سیاسی می‌گوید: حضور فعال دشمنان افغانستان به شمول پاکستان، حضور مافیای سیاسی و اقتصادی و ضعف و ناتوانی‌های مدیریتی و منحصر کردن قدرت و صلاحیت قوای مسلح در یک فرد یعنی رییس‌جمهور و تصمیم‌گیری‌های چند بعدی عامل اصلی افزایش ناامنی‌های اخیر است.
سعیدی به این باور است که تصمیم‌گیری‌های چند بعدی عبدالله و غنی، تقسیم ۵۰ /۵۰ حکومت، دامن زدن به تعصبات قومی از سوی زمامداران و بالاخره نبود اعتماد مردم نسبت به حکومت عوامل افزایش ناامنی است.
این آگاه سیاسی تاکید کرد: چون سیاست حکومت موسمی و عکس‌العملی است؛ بنابراین مردم باورشان نسبت به حکومت را از دست دادند که این خود یکی از عوامل افزایش ناامنی می‌باشد.
در همین حال، عتیق‌الله امرخیل آگاه نظامی به این باور است که نبود اعتماد میان ارگان‌های امنیتی و عدم اعتماد مردم نسبت به حکومت سببب افزایش ناامنی‌ها در کابل گردیده.
امرخیل می‌گوید: عدم مسوولیت‌پذیری نهادهای امنیتی باعث شده تا تروریستان به راحتی در شهر کابل به بم‌گذاری‌های اقدام کنند و حتا در روز روشن جلو چشم مردم، افراد مورد نظر شان را به قتل برسانند.
وی با انتقاد از حکومت گفت: قوماندان امنیه کابل تعداد کشته و زخمی‌ها را اعلام می‌کند، معلوم نیست، درحالیکه آنان مسوول تامین امنیت کابل و جلوگیری از حملات بعدی اند.
این آگاه نظامی افزود: چون برنامه مجازات و مکافات وجود ندارد و مسوولین که در انجام وظیفه کوتاهی‌کردن، مورد بازپرس قرار نمی‌گیرند و مجرمین مجازات نمی‌شوند؛ بنابراین هرکس هرچه دلش خواست انجام می‌دهد.
به گفته او: همین اکنون ۱۴هزار پولیس در شهر کابل حضور دارند؛ اما اکثریت‌شان در خدمت زورمندان قرار دارد و از آنان نگهبانی می‌کنند.
این آگاه نظامی تأکید کرد: به جز چند سرباز بدون واسطه که در سرک‌ها مصروف بازرسی اند، بقیه نیروهای پولیس یا از خانه وزرا محافظت می‌کنند و یا در خدمت فلانی خان هستند.
وی تصریح کرد: درحالیکه ۱۴ هزار پولیس بیش از دو فرقه می‌شود و می‌توانند به خوبی از کابل دفاع کنند؛ اما اکثریت شان در خدمت خان‌ها قرار دارند و مسوولان امنیتی هم از کمبود نیروهای امنیتی شاکی اند.