پایگاه خبری روسیا الیوم /

این روزها منطقه عربی روی اقیانوسی از فجایع مختلف شناور است، در این منطقه جنگ‌های متعددی به راه افتاده است که مشکلاتی چون حضور مزدوران، کشتارهای دسته جمعی مردم بی‌گناه، آدم‌کشی، بحران پناهجویان و نابودی اقتصاد از پیامدهای آنها است.
هر بار که مرگ قربانیان جدیدی در این منطقه از جهان یا هر نقطه دیگری را شاهدیم آقای دبیرکل سازمان ملل تنها نگران می‌شوند و البته بی‌تحرکی و ناکامی فرستاده‌هایش نیز ادامه می‌یابد. اکنون باید پرسید پس از چندین دهه‌ کشور فلسطین کجاست؟ چه چیزی قطعنامه‌های بین‌المللی ضامن حقوق مردم فلسطین را بی‌اثر کرد؟ باید بگوییم در واقع این خود سازمان ملل است که حقوق بشر را نقض می‌کند.
در ظاهر به نظر می‌رسد سازمان ملل ابعاد مختلف این بحران‌ها چه در عراق، چه سوریه، چه در یمن، چه در لیبی و یا فلسطین را از نزدیک دنبال می‌کند و پیگیر تحولات آنهاست.
دبیرکل سازمان ملل برای این بحران‌ها دو فرستاده بین‌المللی اختصاص داده که مرتبا به این منطقه آمد و شد دارند و با طرف‌های درگیر دیدار می‌کنند و بعد درحالی که پرونده‌های قطور کاغذی را به زیر بغل زده‌اند از این نشست‌ها خارج می‌شوند و همواره از طرح‌ها و راه‌های سازش سخن می‌گویند.
اما این پیگیری‌ها تا اکنون هنوز بی‌نتیجه، ناکارآمد و تنها در حد حرف بوده و هیچ تاثیر و قدرتی نداشته است. این پیگیری‌ها حتی با وجود نشانه‌هایی از کاهش تنش‌ها در میادین جنگ بی‌نتیجه بوده و به باد فنا رفته‌اند.
نکته قابل توجه و ظریف در این موضوع این است که بان کی مون ، پدر دیپلماسی بین‌المللی هنوز از حضور در افکار عمومی پس از خبرها و داستان‌های مستمر مرگ و کشتار در سراسر جهان و اکتفا به این سخن که نگران است، خسته نشده و چه بسا این ابراز نگرانی‌ها برای توجیه حضورش است. گویا او از «رنه دکارت»، ریاضی‌دان بزرگ جهان اصل شک را به عاریه گرفته و این شک مبتنی بر این است که انسان به طور شک دستوری و سیستماتیک در همه چیز شک کند اما با فلسفه‌ای علت و معلولی و توخالی، به این ترتیب هر بار که قربانیان جدیدی در این منطقه از جهان و یا هر نقطه دیگری به کام مرگ می‌روند، آقای دبیرکل تنها نگران می‌شوند و البته بی‌تحرکی و ناکامی فرستاده‌هایش نیز ادامه دارد.
از زمانی که آشوب به جهان عرب زده و در این کشورها کشتارهای عجیب رخ می‌دهد و گرگ‌های درنده در میان بره‌ها پنهان شده‌اند، هیچ یک از فرستادگان بین‌المللی موفق نشدند با طرحی عملی از این منطقه خارج شوند تا نام آنها به عنوان یک قهرمان صلح در تاریخ ثبت شود.
گرچه فرستادگان بین‌المللی به سوریه، یمن و لیبی تغییر کردند اما رویکرد سازمان ملل بدون تغییر بوده و این سازمان همچنان به تعلیق‌ها و توقف‌های خود ادامه داد.
در مورد بحران‌های کشورهای عربی خوب می‌توان ناکارآمدی سازمان ملل را با تازه و غیرمنتظره بودن این وقایع توجیه کرد اما مساله فلسطین لکه ننگ بزرگی برای سازمان ملل است.
پس از گذشت دهه‌ها کشور فلسطین الان کجاست؟ چه چیزی قطعنامه‌های بین‌المللی ضامن حقوق مردم فلسطین را بی‌اثر کرد؟ باید بگوییم در واقع این خود سازمان ملل است که حقوق بشر را نقض می‌کند.
گهگاهی آژانس امدادرسانی و کار پناهجویان فلسطینی (آنروا) به شکلی ناگهانی خدماتی که تا پیش از این به جوامع فلسطینی در اردوگاه‌های داخلی و خارجی مختلف ارائه می‌کرد را کاهش داده و موجب وقوع لرزه‌های شدیدی در این جوامع شده که می‌توان آن را در تحصن‌های باز پیدا کرد.
در حالی که تعداد پناهجویان به دلیل سبک‌های زندگی رو به افزایش است اما منابع مالی آنروا برعکس این امر درحال کاهش بوده و کم کم همزمان با تولد کودکان جدید فلسطینی خشک می‌شود.
نقش کند سازمان ملل در غزه نیز همین گونه بوده است. در چند سال گذشته اسرائیل جنگ‌های متعددی از جمله «الرصاص المصبوب»، «عامود السما» و « الجرف الصامد» را آغاز کرد که همه آنها مقابل دیدگان بان کی مون و فرستادگان بین‌المللی‌اش که به ابراز نگرانی عادت دارند، غزه را نابود ساخته‌اند.
نیازی به گفتن نیست که غزه‌ای که اسرائیل آن را دشمن تلقی می‌کند منبع درآمدش بر صادرات گُل استوار است، تولیدی که اسرائیل آن را تحریم کرده و به انواع راه‌ها مانع از صادرات آن شده است.
اما نکته تکان‌دهنده این است که اسرائیل با تمام مفاهیمی که با این اسم به ذهن می‌آید، رییس کمیته امور حقوقی سازمان ملل که مسئول رسیدگی به موارد نقض قوانین بین‌المللی است، شده است.
تصور کنید مثلا دنی دانون، وزیر تندروی کابینه بنیامین نتانیاهو رییس این کمیته و مسئول رسیدگی به پرونده‌های نقض قوانین بین‌المللی علیه فلسطینی‌ها شده است.
من به شخصه تردید دارم که در این صورت دانون به عنوان رییس این کمیته به صورت خاص یک فلسطینی و به طور کل یک عرب را انسان بداند و برایش تمامی حقوقی را که در قوانین بین‌المللی آمده، قائل باشد. این است سازمان ملل ناظر قوانین بین‌المللی در جهان و این بان کی مون است رابین هود مستضعفان و فقرا که تنها نگران می‌شود.