امیدواریم روزنامۀ ماندگار، این نامه را به دست نشر بسپارد:
شاید هیچ انسان عاقلی فکرش را هم نکند که مترجمین افغانی که سال‌های زیادی دوشادوش نظامیان ناتو و به خصوص ارتش ایتالیا در در میدان‌های نبرد بر علیه دشمنان قسم خورده وطن و در ولایات نامن کشور همه روزه با مرگ دست و پنجه نرم می‌کردند، امروز در شهرهای مختلف ایتالیا سرگردان هستند.
همین که مترجمین را به ایتالیا آوردند آنها را به سازمان‌های خیریه و مددرسان که به نام کاریتاس (مهمان خانه‌های کلیسا برای بی‌سرپناه‌ها) معرفی کرده‌اند. وزارت دفاع ایتالیا بر اساس یک توافق همه مترجمین افغانی را به وزارت داخله این کشور سپرده و وزارت داخله ایتالیا همه آنها را شامل برنامۀ حمایتی تحت نام (اسپراز) قرار داده است. برنامه اسپرا مهاجرینی را که به شکل غیر قانونی وارد این کشور می‌شوند تحت پوشش قرار می‌دهد و همین برنامه توسط کاریتاس و ارچی تطبیق می‌شود. همین دو سازمان متذکره مترجمین را به شهرها و ولسوالی‌ها در جنوب و شمال ایتالیا جاه و مسکن داده اند.
همه مترجمین افغانی به این باورند که برنامه اسپرار یک برنامه غیر موثر برایشان بوده و پاسخگوی نیازمندی‌های‌شان نیست. مترجمن قشر تحصیل یافته اند ولی متاسفانه از صبح تا شام در بازارها دنبال کار می‌گردند و حتی کارهایی‌که خود ایتالیایی‌ها هم از انجام آنها سر باز می‌زنند، برای شان میسر نیست و هیچ نهاد اجتماعی بحز کاریتاس و آرچی برای حمایت آنها وفامیل های شان وجود ندارد. وزارت دفاع ایتالیا برای هر فرد مترجم و هرفرد فامیلش هفته ۳۰ یورو پول خرچ غذا در نظر گرفته است و روزانه مبلغ دو الی دو و نیم یورو پول جیب خرچی برایشان داده می‌شود و این در حالی ست که یک پیزا ۱۰ یورو و یک گیلاس قهوه ۱ یورو قیمت دارد و مترجمین حتی ماه‌ها نمی‌توانند به قهوه خانه‌ها برای نوشیدن یک گیلاس قهوه بروند.
مترجمین به خاطر کارکردن با ارتش ایتالیا جان خود و فامیل‌های خود را به خطر مواجه ساختند و ده‌ها تن‌شان به مرگ تهدید شدند و نظر به همین مشکلات مجبور بودند وطن شان را ترک کنند تا این‌که در یک فضای آرام مثل دیگر افراد جامعه زندگی عادی داشته باشند، ولی متاسفانه همه رویاهای آنها با خاک یکسان شده است.
مشکل دیگرمسأله پیوستن اعضای باقی‌مانده خانواده‌های شان است که از افغانستان بیایند، اما کسی و یا مرجعی نیست که در مورد پاسخی بدهد. مسأله دیگری هم که باعث نگرانی شدید مترجمین شده درخواست شهروندی یا تابعیت آنهاست که مطابق به قانون بعد از ۵ سال اقامت میتوانند درخواست شهروندی کنند در حالیکه داشتن مسکن یکی از دشوارترین شرایط شهروندی است و شاید هیچ مترجمی نتواند با چنین شرایطی بدون حمایت دولت سند شهروندی یا تابعیت خود را اخذ نماید.
این مشکلات و دشواری های اقتصادی باعث گردیده است که بسیاری از مترجمین افغان یا دچار سرخورده گی های روانی شده و حتی به فکر ترک ایتالیا برای برگشت به وطن و یا هم رفتن به کشور دیگری شوند که هر دو حالت در شرایط کنونی درست به نظر نمی رسد.
عمده ترین تقاضای ما از دولت ایتالیا این است تا آنان به موارد زیر توجه کنند.
اول : پیوستن اعضای باقیمانده ما خانواده های ما را تسریع نماید.
دوم : برنامه اسپراز یک برنامه غیر مفید است و ما خواهان رسیدگی به این موضوع هستیم.
سوم: داشتن یک وظیفه در موسسات دولتی و یا هم موسسات خصوصی
چهارم: تسریع بخشیدن پروسه شهروندی یا تابعیت ترجمان‌های افغان در ایتالیا.
از طرف ترجمان‌های افغانی نظامیان ایتالوی