اوضاع افغانستان در ماه های اخیر به صورت سرسام آوری به سوی خرابی گراییده و این موضوع نه تنها نگرانی ها را در داخل به وجود آورده، که سبب نگرانی های فروانی در میان متحدان بین المللی آن شده است. شورای امنیت سازمان ملل در تازه ترین نشست خود اوضاع افغانستان را مورد ارزیابی قرار داد. نماینده ویژه سازمان ملل در افغانستان در این نشست گفت که تحرکات نیروهای مخالف افزایش یافته و احتمال این که این کشور شاهد درگیری های بیشتری در ماه های آینده باشد، زیاد است. با این حال نماینده ویژه سازمان ملل از توانایی های نیروهای امنیتی کشور، با تحسین یادآوری کرد و گفت که با وجود تلاش های مخالفان برای تسخیرشهرها، اما موفق به این کار نشده اند. نماینده ویژه سازمان ملل یکی از دلایل افزایش ناامنی ها در کشور را موجودیت اختلاف در میان سران دولت دانست. به گفته او این اختلاف ها سبب شده که ثبات سیاسی و امنیتی با چالش های جدی رو به رو شوند. در همین حال محمود صیقل نماینده دایمی افغانستان در سازمان ملل در نشست شورای امنیت با توجه به وضعیت موجود امنیتی در افغانستان، از این شورا خواست که در قبال نقش پاکستان در ناآرامی های کشور بی تفاوت نباشد. به گفتۀ آقای صیقل مخالفان مسلح با حمایت استخبارات منطقه تلاش های زیادی به خرچ دادند که شورای کویته و شبکۀ تروریستی حقانی را به داخل کشور منتقل کنند. او گفت که هرچند تا به حال نیروهای مخالف در این تصمیم خود به موفقیتی دست نیافته اند، ولی تلاش های آن ها برای تحقق چنین هدفی ادامه دارد. در همین حال شماری از نظامیان و سیاست مداران امریکا نیز در نشستی برادامۀ حمایت دولت آینده این کشور از افغانستان تاکید کرده اند. زلمی خلیل زاد سفیر پیشین امریکا در افغانستان از رییس جمهوری آینده امریکا خواسته است که دست از حمایت افغانستان برندارد. به گفته این دیپلومات امریکایی، افغانستان هنوز چنان امن نشده است که خطری برای امنیت جهان و به ویژه امریکا محسوب نشود. او هم چنین به سیاست های پاکستان مداخله جویانه این کشور در قبال افغانستان اشاره کرده و از رییس جمهوری آینده امریکا خواسته است که کمک های تسحلیاتی و مالی امریکا برای این کشور را متوقف سازد. در همین حال در سفر دو روزۀ رییس جمهوری افغانستان به هند که به گفتۀ بسیاری از تحلیل گران سفر پردستاوردی بوده است، بر مبارزه با تروریسم در منطقه تاکید صورت گرفت. در دیدار ها و سخنرانی های که محمد اشرف غنی رییس جمهوری کشور در هند داشت، هرچند به گونۀ غیرمستقیم به نقش مخرب پاکستان اشاره کرد. پیام روشن سفر رییس جمهوری به هند، حداقل برای پاکستان می تواند این باشد که افغانستان این توانایی را دارد که مسیر سیاست خود را تغییر دهد. هرچند که برخی تحلیل گران سیاسی سفر رییس جمهوری به هند را در ادامۀ تقابل های افغانستان با پاکستان می دانند ولی آن را مهم ترین اقدام برای مهار مداخلات این کشور توصیف می کنند. به گفته این تحلیل گران، احتمال دارد که نزدیکی افغانستان با هند، در کوتاه مدت باعث عصبانیت پاکستان را فراهم کند که بدون شک تاثیر مستقیم بر امنیت کشور خواهد داشت، ولی در طولانی مدت بدون شک می تواند در امنیت و اقتصاد کشور تغییرات مثبتی را رونما سازد. عصانیت پاکستان از این سیاست را از همین حالا می توان  به خوبی احساس کرد. این کشور افزون براین که تلاش های کم سابقۀ را برای مختل کردن امنیت افغانستان آغاز کرده از کانال های دیپلوماتیک و سیاسی نیز می کوشد که به تضعیف موقف افغانستان بپردازد. نماینده ویژۀ این کشور در سازمان ملل به تازه گی گفته است که کشورش در برابر سیاست های افغانستان به اندازه کافی ” صبوری” به خرچ داده است. پاکستانی ها متاسفانه هنوز در خواب خرگوشی زمان جنگ سرد به سر می برند و فکر می کنند که هنوز در موقعیتی قرار دارند که می توانند توازن جهانی را مختل کنند. این توهم که بدون شک با سیاست های توسعه طالبانه نیز توام شده، از این کشور هیولای ساخته که می تواند خطری جدی برای همۀ کشورهای منطقه و حتا جهان تبدیل شود. لانه ها و پایگاه های تروریستی که در پاکستان ماوا گرفته اند، هرآن ممکن است که حادثۀ به بزرگی  فاجعۀ ۱۱ سپتامبر خلق کنند. این خطر را حالا حداقل جهان احساس می کند و متوجه شده است که روی خوش نشان دادن به چنین کشوری چه عواقبی می تواند به دنبال داشته باشد. با توجه به این شرایط می توان گفت که افغانستان فرصت های تازه و خوبی را در اختیار دارد ولی به همان اندازه چالش هایی نیز در برابرآن موجود است. فرصت های مهمی که در برابر افغانستان پس از دولت وحدت ملی به وجود آمده عمدتا در سیاست های جدید در قبال پاکستان می توانند شناسایی شوند. دولت افغانستان حداقل توانست که رابطه خود با این کشور را بازنگری و تعریف کند، به دنبال آن تلاش های را آغاز کرد که بتواند از وابسته گی اقتصادی به این کشور به دلیل راه ترانزیتی رهایی یابد. حالا با وجود این که تغییرات زیادی در عرصه اقتصاد و امنیت در افغانستان رونما نشده اند، اما هیچ تردیدی وجود ندارد که این سیاست می تواند دورنمای روشنی را ارایه دهد. اما در مورد چالش ها باید گفت که پاکستانی ها هم چنان تلاش خواهند کرد که به جنگ شان در افغانستان از طریق گروه های افراطی ادامه دهند و در عین حال از راه های سیاسی و اقتصادی نیز براین فشار بیفزایند. همین حالا پاکستان از پناهجویان افغانستان که کاملا یک بحث انسانی است، استفادۀ ابزاری می برد. این کشور ضمن بدرفتاری با پناهجویان افغانستان در این کشور، هزاران خانوادۀ پناهجو را دوباره به افغانستان واپس فرستاده است. از نفوذ پاکستان در درون ساختارها و نهاد ها نیز نباید غافل بود. این کشور طی چهاردهه گذشته به اندازه کافی برای خود افراد نفوذی در داخل نظام به وجود آورده که می توانند به گونه های منافع آن را تامین کنند.