دولت وحدت ملی با گلبدین حکمتیار روز پنجشنبۀ هفتۀ گذشته توافق‌نامۀ صلح را امضا کرد که بدون شک این خبر مورد استقبالِ همۀ صلح‌دوستان قرار می‌گیرد.
حکمتیار از یک مکانِ نامعلوم با فرستادنِ یک نوار تصویریِ حاویِ سخنرانی و امضای موافقت‌نامه میانِ وی و داکتر غنی، رسماً وارد برنامۀ صلحِ افغانستان شد و قرار است که نیروهایِ او سلاح بر زمین بگذارند و وارد دولت شوند و نیز حکمتیار رابطه‌اش با تروریستان را قطع کند و در کنارِ دولت و مردم افغانستان بایسـتد.
چنین انتظاری، نهایت خوشایند و قابل استقبال است؛ اما از آن‌جایی که هنوز حکمتیار آفتابی نشده و سخنرانیِ تصویری و سانسورشدۀ او در چند مورد نشان می‌دهد که او هنوز هم در برابرِ حریفانِ دیروزی و امروزی‌اش منتقمانه حرف می‌زند و همۀ گذشتۀ خویش را به‌صراحت «جهاد» می‌خواند، نگرانیِ مردم در برابرِ آیندۀ صلح پابرجا و استوار است. ولی در عین حال، آقای حکمتیار در نوار تصویری با برشمردنِ نواقصِ جنگ و برخورد برخی گروه‌ها، نقد و نقبی هم به خویشتن زد و اعترافاتِ سنیگنی به شکلِ ناخواسته و غیرمستقیم صورت داد.
ما ضمن آن‌که از امضای توافق‌نامۀ صلح، ولو از طریقِ یک نوار تصویری، قدردانی می‌کنیم، این نکته را نیز قابل یاددهانی می‌دانیم که صلح میان حکمتیار و آقای غنی، بیشتر جنبۀ قومی داشت تا ملی، و نظر و نگاهِ حکمتیار در سخنرانی تصویری‌اش و نیز بیانیۀ آقای غنی، درستیِ این نکته را به‌خوبی به نمایش گذاشت. ولی با آن‌هم انتظار داریم که این توافق در سطحِ ملی مورد قبولِ همه قرار گیرد و آقای حکمتیار این‌بار در عمل به توافق‌نامۀ صلح، صادق باشد و در کنار مردم و دولتِ افغانستان به گونۀ مسالمت‌آمیز بقیۀ عمرش را بگذراند. همچنین امیدواریم که حکمتیار خود را از گروِ اهداف و بازی‌های استخباراتیِ بیگانه‌گان برهاند و فقط به تحققِ صلح و ثبات در کشور بیندیشد.
اگرچه آقای حکمتیار بسیار ناوقت به روندِ صلح پیوسته و خیلی دیر از جا جنبیده؛ اما اگر صداقتی وجود داشته باشد، می‌تواند گامِ بزرگی را به‌هدفِ استقرارِ آشتی و آرامش در کشور بردارد. حکمتیار باید نشان بدهد که می‌تواند خلافِ روش و رویۀ گذشته، مهرۀ مثبتی برای مردم و کشور باشد. زیرا مردم با امضای توافق‌نامه، با حکمتیارِ تاریخی وداع می‌کنند و در انتظارِ یک حکمتیارِ جدید اند که می‌خواهد به وعده‌ها و تعهداتش عمل نماید. حکمتیارِ جدید باید فارغ از تأثیر و فشارِ کدام حلقه و سازمان داخلی یا خارجی، در کنار مردم افغانستان قرار ‌گیرد و برای تحققِ آرزوهای برحقِ آن‌ها در تعاملاتِ افغانستان نقش ایفا ‌کند. حکمتیارِ جدید می‌باید با رویه‌های دمکراتیکِ قدرت و سیاست آشنا باشد و نگاهش به آینده، نگاهی عاری از نفرت و خشونت باشد. مسلماً چنین حکمتیاری حضورش در افغانستان، مثبت و مایۀ خیر پنداشته می‌شود. اما اگر خدای نکرده غیر از این باشد، صلح با حکمتیار آتشِ زیر خاکستری خواهد بود که دیر یا زود شعله می‌افـروزد و مشکلاتِ تازه‌یی را برای خود و کشور می‌آفریند.
اینک که آقای حکمتیار در سنِ کهولت و در یک وضعیتِ تازه وارد تعاملاتِ افغانستان می‌شود، باید همۀ تلاش و همتِ خویش را به‌کار بندد تا به مردم ثابت کنـد که انسانی تغییرپذیر، صلح‌جو و لایقِ عفوِ ملت و دولت است و می‌خواهد در باقی‌ماندۀ عمر خویش نهالِ دوستی بنشاند تا نسل‌های پس از وی از ثمرۀ آن بهره‌مند گردند.
امیــد چنین باشد!