محمود صیقل، نماینده افغانستان در سازمان ملل/
امروز (دیروز، جمعه، ۲۸ آبان) یک‌بار دیگر جامعۀ جهانی حمایت همه‌جانبۀ خود را از حکومت و مردم افغانستان اعلان کرد.
قطع‌نامۀ مجمع عمومی ملل متحد، پیرامون اوضاع افغانستان به اتفاق آرأ به تصویب رسید. بیش از ۶۶ کشور جهان این قطع‌نامه را سپانسر کرده بودند و در مباحثات مجمع عمومی پیرامون این قطع‌نامه، حضور نماینده‌گان جهان پُر رنگ بود. نماینده‌گان ۲۷ کشور جهان در نشست امروزی مجمع عمومی سخنرانی کردند. در آغاز بحث این‌جانب بیانیۀ مفصلی را پیرامون اوضاع سیاسی، امنیتی، اقتصادی و اجتماعی کشور ایراد کردم که اینک ترجمۀ فرازی از بخش امنیتی آن تقدیم هموطنان می‌گردد:
هفتاد سال قبل، دو روز پس از چنین روزی، پرچم افغانستان به عنوان پنجاه و دومین عضو سازمان ملل متحد در برابر تالار مجمع عمومی برافراشته شد. امروز این‌جانب مسرت دارم که به نماینده‌گی از ملت بزرگی در برابر شما ایستاده‌ام که حمایت جهانی را با تصویب قطع‌نامۀ «وضعیت در افغانستان» به اتفاق آرأ با خود دارد. علی‌رغم ادامۀ مبارزۀ ما در برابر اقدامات غیر قانونی و عقب‌گرایی، به‌ویژه مواردی که از جانب طراحان منطقه‌یی افراطیت خشون‌تبار و تروریسم شکل یافته و بالای ما تحمیل گردیده است، سرگذشت مقاومت و دست‌آوردهای افغانستان در برابر تمام مشکلات، بایستی منبعی امیدبخش و الهام‌دهنده برای آنانی باشد که از ارزش‌های مشترک یک جامعۀ دموکراتیک و آزاد، مبتنی بر حاکمیت قانون، حقوق بشر و احترام برای همه دفاع می‌کنند.
با این وصف، در صحنۀ کنونی افراطیت خشون‌تبار و تندروی که نظم جهانی ما را تهدید می‌کند، اجماع و حمایت یکپارچۀ بین‌المللی از افغانستان در نبرد با تروریسم جهانی، امری لازم است. ما امیدواریم که این قطع‌نامه کشور‌های عضو را در جهت رسیده‌گی به مسایل کلیدی که افغانستان با آن‌ها روبه‌رو است، رهنما واقع شود.
با وجود تأثیرات متحول کنندۀ دست آورد‌های ما برای کشور، ما با تهدیدات مداوم از ناحیۀ افراطیت خشون‌تبار و تروریسم روبه‌رو بوده‌ایم. در سال ۲۰۱۶ ما شاهد چالش‌های جدید امنیتی بوده‌ایم که سطوح مختلف ثبات ملی، منطقه‌یی و جهانی را مورد تهاجم قرار می‌دهد. همین اکنون ملت‌های زیادی از منازعات متعدد رنج برده و حکایات دردناکی از مصیبت، آواره‌گی و خروج پناهنده‌گان در جست‌وجوی آسایش دارند. جنگجویان تروریست خارجی در حرکت به‌سر می‌برند. آن‌ها از رقابت‌های منفی میان کشور‌ها بهره می‌گیرند و در میان مناطق مختلف فعالیت می‌کنند؛ تا پایگاه‌های تازه‌یی در کشور‌های مختلف ایجاد کنند.
در افغانستان، ما قیمت هنگفتی را در خط مقدم جنگ جهانی در برابر تروریزم پرداخته‌ایم. سال ۲۰۱۶ یکی از خونین‌ترین سال‌ها از حیث تلفات ملکی و نظامی بوده است. ما در برابر جنگی اعلام شده، با اندکی تغییر چهره قرار گرفتیم که در آن، یک کشور همسایه، در تناقض آشکار با منشور ملل متحد و اصل حسن هم‌جواری، از گروه طالبان، به شمول شبکۀ حقانی، القاعده، داعش و دیگر گروه‌های نیابتی برای طراحی و اجرای حملات به هدف سقوط دادن شماری از مراکز ولایات و شعله‌ور ساختن نفاق در میان افغانستانی‌ها استفاده کرد. کسانی که تسلی خاطر خود را در خونین نگهداشتن افغانستان جست‌وجو می‌کنند، باید به یاد داشته باشند که این اقدامات برای خودشان نیز خونین تمام خواهد شد و انزوای بین‌المللی به‌بار می‌آورد.
صدور جنگجویان تروریست خارجی، به شمول داعش به بخش‌هایی از افغانستان، هنوز هم یک تشویش جدی است. در این اواخر، این جنگجویان تلاش کرده‌اند تا حضور بی‌رحمانۀ خویش را در شمال افغانستان گسترش دهند و غالباً پهلوبه‌پهلو با طالبان و سایر گروه‌های مربوط، فعالیت می‌کنند.
با وجود این، خوش‌حالم به اطلاع برسانم که در برابر این مشکلات بزرگ، نیرو‌های ملی امنیتی ما قهرمانانه با این تعدادِ بی‌شمار گروه‌های افراطی به هم پیوسته که از بیرون شکل داده شده و به افغانستان صادر گردیده‌اند، مقابله ‌کرده‌اند. آن‌ها برنامۀ ملیشه‌های تروریست را برای تسخیر و کنترل قلمرو در نقاط مختلف کشور خنثی ساخته‌اند و حملات مکرر را در ولایات متعدد به شمول کندز و هلمند عقب زده‌اند. تلفات سنگین ملیشه‌های تروریست ادامه دارد که در برابر آن، این ملیشه‌ها به حملات مذبوحانه بالای اهداف نرم، به شمول ادارات کمک‌رسان، نهاد‌های تحصیلی و اماکن ملکی متوسل می‌شوند. هفتۀ گذشته آن‌ها بالای قونسل‌گری آلمان در شهر مزار شریف واقع شمال کشور حمله کردند که در این حمله، شش فرد ملکی کشته و بیش از صد تن دیگر مجروح گردیدند. حملات اخیر، آخرین تلاش‌های مربیان تروریست‌ها برای صدمه‌زدن به ثبات کشور ما می‌باشند.
با این وصف، به‌منظور تضمین بقای نیرو‌های امنیتی ما و فراهم آوردن هرآنچه آن‌ها برای مقابله با تاکتیک‌های تروریستی پیوسته در حال تغییر به آن نیاز دارند، ما نیازمند حمایت دوامدار جامعۀ بین‌المللی هستیم.
ما از نتایج نشست سران ناتو در وارسا که بر مبنای آن کشور‌های همکار، تعهدات جدیدی را برای آموزش، تجهیز، تمویل و ارتقای ظرفیت عملیاتی نیرو‌های امنیتی ما تا ختم سال ۲۰۲۰ متقبل گردیدند، با قدردانی یادآور می‌شویم. ما از تصمیم ادامۀ مأموریت حمایت قاطع بعد از سال ۲۰۱۶ نهایت استقبال می‌کنیم. تعهدات تجدید کمک‌ها اعتماد تازه‌یی را در میان نیرو‌های مسلح ما ایجاد کرده‌اند.
یک راهکار مشترک بین‌المللی برای مبارزه با تروریزم تنها زمانی به مؤفقیت می‌انجامد که جهان به عوامل کلیدی تروریسم رسیده‌گی کند. بدون برنامه‌ریزی خارجی، پناهگاه‌های امن، تأمین آموزش و اسلحه و حمایت لوژستیکی، گروه‌هایی مانند طالبان دارای قدرت تخریبی که اکنون دارند، نخواهند بود و خواسته‌های‌شان در چارچوب پروسۀ سیاسی دموکراتیک مورد رسیده‌گی قرار خواهند گرفت. این حقیقت که عناصر سرکش در داخل برخی ساختار‌های دولتی مشخص منطقه، فعالیت‌های افراطی خشون‌تبار را تسهیل می‌کنند، بسیار مشکل‌ساز بوده و در تناقض با قطع‌نامه‌های مربوطۀ مبارزه با تروریسم و رژیم تعزیرات ملل متحد، به‌ویژه قطع‌نامه‌های ۱۳۷۳، ۱۶۲۴، ۲۱۷۸، ۲۲۵۳ و ۲۲۵۵ قرار دارند.
یک رویکرد جدید سه لایه‌یی نسبت به استراتیژی مبارزه با تروریسم ملل متحد لازم است: در سطح گفتمان، باید تأثیر رقابت‌های منفی بین دولت‌ها و کاربرد خشونت از طرف دولت برای تعقیب اهداف سیاسی را بالای رشد تروریسم مورد بحث قرار دهیم، در سطح عملیاتی، باید قطع‌نامه‌های موجود را غنامندتر ساخته و یا قطع‌نامه‌های جدیدی را به‌منظور هدف قرار دادن عاملین این نوع پالیسی‌ها در درون ساختار‌های دولتی به تصویب برسانیم، در سطح اجرایی، تطبیق مؤثر و مساویانۀ قطع‌نامه‌های مبارزه با تروریسم و رژیم تعزیرات بالای طالبان، القاعده، داعش و کشور‌های عضو که از آن‌ها حمایت سیاسی و نظامی می‌کنند، می‌تواند تأثیر قابل ملاحظه‌یی بالای جنگ و صلح در افغانستان به‌جا بگذارد.
رییس‌جمهور غنی خواستار شامل ساختن به موقع رهبران مشخص طالبان در فهرست تعزیرات گردید. ما از بازدید اخیر کمیتۀ تعزیرات از افغانستان که طی آن موضوعات ذیربط با رهبران ارشد کشور مورد بحث قرار گرفت، استقبال می‌کنیم. ما از تمام کشور‌های عضو، به‌ویژه کشورهایی که به تروریستان پناه می‌دهند، تقاضا می‌کنیم تا میکانیزم‌های تطبیق مؤثر این قطع‌نامه‌ها را در داخل ساختار‌های دولتی، فعالانه تقویت کنند. برای همکاری بیشتر و مؤثر میان نهاد‌های مبارزه با تروریسم ملل متحد و ادارات امنیتی افغانستان ضرورت عاجل وجود دارد.
حکومت وحدت ملی تلاش‌های پیگیر برای تعقیب هدف صلح پایدار به خرج داده است. این موضوع، هم برای رییس‌جمهور اشرف غنی و هم برای رییس اجرایی دکتر عبدالله، یک امر کلیدی بوده است.
ما متعهد هستیم تا با حمایت و یا بدون حمایت کسانی‌که تا حال در پشتیبانی مؤثر از این پروسه ناکام بوده‌اند، صلح را به افغانستان بیاوریم. توافق‌نامۀ اخیر صلح میان حکومت افغانستان و رهبری حزب اسلامی نشان دهندۀ تعهد نیرومند ما به صلح و نیز بیان‌گر این حقیقت است که ما آماده‌ایم برای تحقق آن تصامیم دشوار اتخاذ کنیم. پروسۀ اجرای این توافق‌نامه از قبل آغاز گردیده و خصومت‌های جاری میان نیرو‌های ملی امنیتی ما و افراد وفادار به این گروه، در موارد ذیربط توقف یافته‌اند. ما امیدواریم این توافق‌نامه به عنوان نمونه‌یی برای طالبان آشتی‌پذیر که حاضر به ترک خشونت و پیوستن به صلح هستند، عمل کند.
ما باور داریم که گروه هماهنگی چهارجانبه (QCG) متشکل از افغانستان، پاکستان، چین و ایالات متحدۀ امریکا هنوز هم می‌تواند یک چارچوب مؤثر برای تسهیل گفت‌وگو با طالبان باشد. با این وصف، دستیابی به هرگونه پیشرفت نیازمند اقدامات روشن و قاطعانه برای انجام تعهدات صورت گرفته در چارچوب “نقشۀ راه” است.