اشاره: بکتاش نصرت در سال ۱۳۵۹ در یک خانوادۀ تحصیل کرده و روشن‌فکر و ورزش‌دوست در کشور بلغاریا چشم به جهان گشوده است. آقای نصرت از ولایت پنجشیر است و علاوه به زبان‌های فارسی و پشتو، به و همچنان ریس فدراسیون ملی ناشنوایان افغانستان است نصرت به ورزش‌های تکواندو، فوتبال، سطرنج دست رسی کامل دارد. خبر نگار روزنامه ماندگار مصاحبه را با او انجام داده است که تقدیم علاقه مندان عزیز می‌گردد.
چه زمان رو به ورزش آوردید و در این زمینه چه دستاوردهای دارید؟
وفتی نوجوان بودم، نخستین‌بار ورزش تکواندو و فوتبال را همزمان در کشور جمهوری تاجکستان آغاز کردم و مدت شش سال در این کشور با همکاری استادان تاجکی، چینایی و کوریایی، تمرینات خود را پیش بردم. بعداً به همکاری کشور تاجکستان، اما از آدرس افغانستان، در مسابقات کشور روسیه اشتراک ورزیدم. در این مسابقات در وزن ۶۵ کیلوگرام مقام اول را به دست آوردم و مدال طلا کسپ کردم. در کنار شرکت در مسابقات، هفت سال تیم ملی تکواندوی تاجکستان را به عنوان مربی نیز تمرین دادم. در کُل از کشور تاجکستان دستاوردهایی خوبی به کشور کسپ کردم که شامل مدال‌های ورزشی و ستایش‌نامه‌های فراوانی می‌شود.
در سال ۱۳۸۵ به کشور عزیز خود برگشتم و به تمرینات خود ادامه دادم. در سال ۱۳۸۷ فدراسیون ملی ناشنوایان را در کشور بنیاد گذاشتم و تاکنون به صفت ریس فدراسیون ناشنوایان ایفای وظیفه می‌کنم. در سال ۲۰۱۳ میلادی عضویت جامعۀ جهانی ناشنوایان را به دست آوردم. در سال ۱۳۹۳ با سعی و تلاش فراوان، در مسابقات جام زهرا مقام اول و مدال طلا را به دست‌‌آوردم. هم‌چنان در سال ۱۳۹۵ در مسابقات فوتبال پاکستان مقام اول را کسب کردم. در کل سه مدال طلا، دو نقره از مسابقات خارجی در رشتۀ تکواندو دارم و سه برنز از مسابقات داخل کشور.
هدف‌تان از ایجاد فدراسیون ناشنوایان در افغانستان چه می‌بود؟
هدفم، گام برداشتن در راستای تشویق ناشنوایان کشور به ورزش و توجه به صحت و آیندۀ این قشر جامعه بود و است. ناشنوایان کشور می‌توانند مانند هرشهروند دیگر افغانستان، ورزش کند، در مسابقات خارجی اشتراک کند و برای کشور و مردم خود افتخارآفرین باشد. من در این فدرایسون در تلاش ارتقای سطح ورزش ناشنوایان کشور هستم. گفتنی است که در فدراسیون ناشنوایان رشته‌های فوتبال، تکواندو، مشت‌زنی، پهلوانی و شطرنج را شامل می‌شود که در آن، ۱۵۰ تن ورزشکار از طبقه بانوان و پسرانِ ناشنوا مصروف تمرین می‌باشند.
دوست داریم در پیوند به آموزش و تحصیلات‌تان نیز بدانیم. لطفاً در این زمینه نیز برای ما و خواننده‌گان ما معلومت ارایه کنید؟
دورۀ آموزشِ زبان اشاری را در کشور روسیه به پایان رساندم. آموزش نقاشی را در افغانستان فرا گرفتم که در این زمینه نیز مهارت‌های لازم را دارم. به زبان‌های اشاریِ روسی، اردو، فارسی، پشتو، ترکی و چنایی نیز آشنایی دارم و فعلاً نیز در کنار کارهای فدراسیون، به عنوان استادِ زبان در لیسۀ مسلکی ناشنوایان مصروف خدمت هستم.
پیام‌تان برای جوانان چیست؟
یکی از راهای رسیدن به موفقیت، خودشناسی است، منظورم از خودشناسی، شناسایی ذوق و استعداد‌های ذاتی است. به باور من، اگر جوانان ذوق و استعداد خود را کشف کنند، می‌تواند به قله‌های بلند زنده‌گی دست پیدا کند. پیشنهاد می‌کنم جوانان ما در کنار درس و تحصیل، به ورزش نیز بپردازند و هیچ‌گاه احساس ضعف و ناتوانی نکنند.