برگرفته از فیسبوک احمدولی مسعود/
این‌ همه به هم‌اندازی‌های قومی، تنش‌آفرینی، بحران‌زایی، پرخاش‌گری و باندبازی‌های درون‌دولتی، زاییدۀ نظام نامتعادل، غیرمسوول، نامشروع و نتیجۀ آجندای شخصی مسوولانی است که تلاش دارند، به هر وسیلۀ ممکن که شده، بر مسند قدرت باقی بمانند تا چه پیش آید!
شکی نیست که بیشترین فصل سیاسی ۱۵۵ سال اخیر در کشور ما با چنین زدوبندها، رنگ‌آمیزی‌های قومی و وابسته‌گی‌های بیرونی، ضایع گردید تا کار مملکت به این‌جاها کشانیده شد. اما امروز مقولۀ معروف «وقتی تراژیدی عمیق می‌گردد، به کمیدی مبدل می‌شود» حالِ زار دولت‌مردان ما را به روشنی بیان می‌کند. تداوم این روند با فریب‌کاری، فرصت‌طلبی، فرافگنی، جعل‌کاری و حُقه‌بازی‌‌های رهبری دولت، میان مردم به فکاهۀ روز مبدل گردیده است.
علی‌رغم این وامانده‌گی‌های رهبری دولت، اصرار بر ماندن و این‌که بدیلی نیست، شاید برای بیرونی‌ها یک توجیه داشته باشد، اما برای مردم افغانستان قطعاً نسل پُرانرژی و جوان، چهره‌های جدیدِ وطن‌دوست و داعیه‌دار بدیل روشن است.
ماندیلا می‌گوید: “برای وطن‌دوستی، ضرورت نیست که آسمان و زمین را به هم بریزید، فقط خود را نفروشید”.