عبدالرشید ماشینی سیزده‌ساله بود که علاقه گرفت در راه موسیقی و به‌ویژه نواختن «سُرنده» کار کند. او در همان آوان نوجوانی، پا به دروازۀ رادیو افغانستان گذاشت تا کارهای هنری را به شکلِ حرفه‌یی دنبال نماید. او راهِ درازی را در جریان چهل‌وهشت سال همکاری با رادیو افغانستان و هنرمندان پیمود، اما هرگز نمی‌دانست که روزی روی بسترِ یک شفاخانه بدون امکانات می‌افتد و هیچ مرجعی از وی احوال نمی‌گیرد.
ماشینی از حدود پنج ماه به این طرف در بستر بیماری در شفاخانۀ وزیر اکبرخان کابل افتاده است. کسی از بیماری و بی‌چاره‌گی این هنرمند اطلاعی نداشت، تا آن‌که دوربین تلویزیون خصوصیِ طلوع با جمعی از جوانانی که تازه در زمینۀ موسیقی کار می‌کنند، به سراغ این هنرمند کهنسال رفته و یاد وی را بارِ دیگر زنده کردند.
ماشینی در وضعیتِ نابسامان، در گوشه‌یی از یک اتاق، بالای بستر بیماری قرار گرفته، اشک می‌ریخت و تقاضا داشت که وی را به خاطر تداوی به هندوستان بفرستند، اما به نظر می‌رسد که کسی تاکنون حداقل در کابل، جایی که او ده‌ها سال لحظات مردم را با نواختن آلۀ موسیقی “سُرنده” و “رباب” خوش نگه داشته بود، به دادش نرسیده است.
او از بیماری شکر و پروستات رنج می برد. با آن‌که داکترانِ افغانستان با امکاناتِ ناچیزی که در اختیار دارند از وی مراقبت می‌کنند، اما از وضعیتِ این هنرمند معلوم می‌شود که بیماری زمین‌گیرش ساخته است. او خودش نیز لب به شکایت گشوده است: “پرسانِ هنرمند را کسی نمی‌کند، وقتی بمیرد، باز یادش می‌کنند…”.
اما هزاران کیلومتر دورتر از کابل، در شهر تورانتوی کانادا، گروهی از افغانستانی‌ها، تلاش‌هایی را به‌راه انداخته‌اند تا کمکی نقدی را به این هنرمند سرهم کنند. آقای باهر فرمُلی رییس اتحادیۀ مهاجران افغانستانی در تورانتو که خودش نیز دست کمک به ماشینی دراز کرده است، به ماندگار گفت: “شماری از افغان‌های با درد و بااحساس در تورانتو به شمول تعدادی از ورزش‌کاران و مسوول بانکویت‌هال تورانکلیف (هوتل بزرگ افغانستانی‌ها) مقداری پول جمع کرده اند تا به ماشینی بفرستند”. وی همچنان گفت که تلاش‌های بیشتری صورت می‌گیرد تا به این هنرمند رسیده‌گی بهتر صورت بگیرد.
عبدالرشید ماشینی حدود شصت سال عمر دارد، او پسر دُری لوگری یکی از محلی‌خوان‌های افغانستان و از بنیان‌گذاران سبک موسیقی لوگری در افغانستان است. برادر ماشینی، سلام لوگری نیز از هنرمندان نام‌آشنای افغانستان است. عبدالرشید ماشینی از خانوادۀ خدمت‌گزاران موسیقی محلی افغانستان است. او گلایه کرده و گفته است “چهل‌وهشت سال در این راه خدمت کردم، تقریباً با همۀ هنرمندان به استثنای استاد سرآهنگ، در مجلس‌های هنری بوده‌ام”. او از زمانی نیز می‌گوید که با احمدظاهر هنرمند بی‌بدیل موسیقی افغانستان به ایران سفر کرده بود و در آن‌جا “سُرنده” نواخته بود و با هنرمندان مشهور ایرانی به شمول گوگوش، دیدارهای هنری داشته است.
درحالی‌که تلاش‌ها به هدف جمع‌آوری کمک‌های بیشتر به ماشینی ادامه دارد، نصیر خالد مسوول شبکۀ تلویزیونی “دری ۲۴ ” که از شهر تورانتوی کانادا پخش می‌شود نیز آستین بر زده است تا کمک نقدی برای زمری طبله‌نواز که وی نیز در بستر بیماری قرار دارد، جمع‌آوری کند.
کار برای جمع‌آوری کمک به هنرمندان نیازمند افغانستان در کانادا و شاید هم در برخی دیگر از کشورها در حالی صورت می‌گیرد که هنرمندان افغانستان اتحادیه‌های فعال و منسجمی در داخل افغانستان ندارند، بلکه در عوض تعدادی از نهادهایی که زیر نام حمایت از هنرمندان کار می‌کنند، در بسیاری از موارد، کمک‌های مالی و امتیازاتی را که به هنرمندان داده می‌شود، حیف‌ومیل می‌نمایند. چندین سال قبل، گروهی از هنرمندان در کابل برنامه‌یی را راه‌اندازی کردند تا بتوانند صندوق وجهی کمک به هنرمندان را ایجاد کنند، اما این تلاش‌ها در نتیجۀ بی‌توجهی مسوولین دولتی، جنبۀ عملی نیافت و هنوز هم بسیاری از هنرمندان کشور، مانند ماشینی برای برخاستن از بستر بیماری، کمک فریاد می‌زنند اما صدای‌شان در همان چهاردیواری اتاق‌های تنگ می‌پیچد و خاموش می‌شود.