شهروندان ولایت غور: دولت در قبال غور سیاستِ عقب‌مانی را دنبال می‌کند

گزارشگر:حمید فرهادی- ماندگار/ دوشنبه 18 دلو 1395 - ۱۷ دلو ۱۳۹۵

شماری از دانشجویان و جوانان ولایت غور در یک نشست مطبوعاتی به کاهش سهم این ولایت در بودجه سال ۱۳۹۶ اعتراض نمودند.
آنان می‌گویند که سهم مردم ولایت غور در بودجه مالی انکشافی سال جدید ۳۰ درصد نسبت به سال مالی گذشته کاهش یافته است.
mandegar-3جوانان ولایت غور این کار حکومت را ادامه سیاست نرم عقب نگه‌داشتن ولایت غور می‌خوانند و می‌گویند: مردم غور به عنوان شهروندان ولایتی‌که در تمام امور با حکومت مرکزی سخت هم‌کار و هم پاست، در طی سال‌های گذشته در برابر سیاست نرم عقب‌مانی نگداشته شده است.
آنان در ادامه می‌افزایند که در بودجه مالی کشور به هیچ عنوان به نیازهای جدی و اولیه مردم غور که همانا معارف، راه‌سازی، امنیت، بهداشت و برق توجه نگردیده است. به گفتۀ آنان، از شمار محدود مکاتب که در این ولایت وجود دارند، شمار زیاد آن از ساختمان معیاری محروم بوده و در تمام این ولایت ۱۴ کیلومتر جادۀ اسفالت شده وجود ندارد و به دلیل نبود راه های مناسب و دشوارگذر؛ راه رفت و آمد دست کم هفت ولسوالی به شهر فیروز کوه در موسوم زمستان بسته می‌گردد.
ضیاوالحق مبین، رییس انجمن دانشجویان و جوانان ولایت غور در هرات می‌گوید: بودجه در نظر گرفته شده باتوجه به مشکلات موجود در ولایت غور عادلانه نبوده و به مشکلات آنان خواهد افزود. وی ادامه می‌دهد: «در حالیکه بودجه مالی سال قبل تا ۹۰ درصد در این ولایت به مصرف رسید، اما متاسفانه ولایتی که نیازمند بودجه بیشتر است، قربانی بی‌کفایتی‌ها و بی‌مسوولیتی شخص وزیر شده است».
آقای مبین در صحبت با ماندگار هم‌چنان به نبود سرک اسفالت شده کافی در این ولایت تأکید نموده و می‌گوید: بودجه مالی سال جدید در حالی ۳۰ درصد کاهش داشته است که شاهراه غور- هرات و غور-کابل که نیاز اصلی باشندگان این ولایت است هنوز اسفالت نشده است.
وی‌ می‌افزاید هفت ولسوالی‌ این ولایت که به دلیل خرابی جاده‌ها مسدود شده‌اند برای باشندگان این ولسوالی‌ها به مثل «زندان» شده است.
رییس شورای جوانان غور در هرات هم‌چنان در ادامه می‌افزاید: جاده‌های ولایت غور در حالی مسدود‌اند که شرکت‌های هوایی نیز در هفته فقط یک پرواز از غور به کابل دارند که شهروندان غور اکثراً توان پرداخت پول آن ندارند و این امر به چالش‌های آنان افزوده است.
جلال الدین جلال شهروند غور می‌گوید: تیکه‌داران قدرت در مرکز سیاست عقب‌زدن را در قابل غور پیش گرفته‌اند و همواره به بدامنی‌ها، خشونت علیه زنان و نقص حقوق بشر در این ولایت دامن می‌زنند.
وی می‌گوید: آقای غنی قبلاً در سفری که به این ولایت داشت وعده سپرده بود که در این ولایت دانشگاه و چندین مکتب تاسیس، جاده‌های این ولایت را اسفالت نموده و گروه‌های مسلح غیر مسئول و گروه داعش را از این ولایت ریشه‌کن می‌کند که نه تنها این وعده‌ها جامه عمل نپوشیده، بلکه چالش‌های آنان چندبرابر شده است.
آقای جلال هم‌چنان می‌افزاید: تا زمانی‌که به خواست آنان رسیدگی نشود، آنان به حرکات مدنی خود ادامه می‌دهند و اگر این خواست‌های مدنی به ثمر نرسد، برخلاف سیزده‌سال حکومت گذشته و دوسال حکومت وحدت ملی که غوریان از سیاست‌های دولت پیروی نمودند، دیگر پیروی نخواهند کرد.
ضیاء رفاه فعال مدنی غور در این پیوند می‌گوید: کاهش ۳۰ درصدی بودجه ملی انکشافی ولایت غور نشان دهندۀ این است که دولت به شکل سیستماتیک می‌خواهد این ولایت را در محرومیت نگه‌دارد. وی می‌افزاید: کاهش بودجه پیامدهای بسیار نامطلوبی به دنبال خواهد داشت و برای مردمی که نیاز مبرم به بخش‌های صحی، آموزش و پرورش و امنیت دارند؛ این بودجه زمانی که کاهش پیدا می کند، بحران سختی را به دنبال خواهد داشت.
این فعال مدنی غور در ادامه می‌افزاید: حداقل اگر بودجه وزارت مالیه کشور کاهش یافته، دولت باید نهادهای امداد‌رسان مانند موسسات خارجی را ترغیب نماید تا به این ولایت توجه صورت بگیرد.
آقای رفاه می‌افزاید: هم‌اکنون به دنبال بارش شدید برف و مسدود شدن شماری از جاده‌ها در غور، مردم این ولایت با چالش جدی‌ای دست و پنجه نرم می‌کنند.
این باشندگان ولایت غور در پایان نشست از ارگ ریاست جمهوری، جامعه جهانی و نهادهای کمک کننده بین المللی خواستند تا بیش از این مردم غور را به یک جبر جغرافیایی رها نکنند و به نیازمندی های آنان توجه صورت بگیرد.
آنان در ادامه افزودند در صورتی که به خواست‌های مشروع آنان رسیدگی شود، این ولایت به عنوان یک ولایت زراعتی نه تنها به حکومت داری خوب سهم خواهد گرفت، بلکه به اقتصاد ملی نیز کمک چشم گیر خواهد کرد و از سوی هم، فرصت مساعد می گردد تا شرکت های بین المللی، ملی و خصوصی فرصت را مناسب ببیند تا معدن های جون زغال سنگ، سیماب سرخ، نمک، آهن، طلا و غیره را استخراج کنند.
ولایت غور از جمله ولایات مرکزی کشور است که همواره به دلیل ناامنی‌ها، خشونت علیه زنان، قاچاق آثار تاریخی و معادن گاه ناگاه بر سرزبان ها افتاده، اما از بازسازی و نوسازی در این ولایت کمتر سخن گفته شده است.

اشتراک گذاري با دوستان :

Comments are closed.