تلاش‌ها برای رهایی ملا برادر، معاون سابق ملا عمر، از جانب حکومت افغانستان شدت گرفته است. بر بنیاد گزارش‌ها، وزیر خارجه افغانستان به پاکستان سفر کرده است تا به مقام‌های آن کشور پیشنهاد کند که شمار بیشتری از طالبانِ افغانستانی را که در زندان‌های آن کشور زندانی‌اند، آزاد کنند.
زلمی رسول دیروز جمعه به اسلام‌آباد سفر کرد تا با مقامات پاکستانی مذاکره کند. این سفر بنا بر دعوت حنا ربانی کهر، وزیر خارجه پاکستان، صورت گرفته است. مهم‌ترین بحث در این سفر، رهایی بیشتر زندانیان طالبان به‌خصوص ملا برادر است. موضوعاتی مثل موافقت‌نامه ترانزیتی بین افغانستان و پاکستان، سرنوشت مهاجران افغانی در پاکستان و نیز کنفرانس علمای دینی که قرار است در سال آینده برگزارگردد نیز، در اجندای سفر وزیر خارجه قرار دارند؛ اما به نظر می‌رسد که مهم‌ترین هدفِ این سفر، رهایی ملا برادر از زندان پاکستان باشد.
این سفر پس از آن صورت می‌گیرد که پاکستان شماری از فرماندهانِ طالبان را حین حضور هیأت شورای عالی صلح در آن کشور، آزاد کرد. حکومت افغانستان باور دارد که با رهایی طالبان از زندان‌ها، زمینه برای صلح و آشتی در کشور فراهم خواهد شد؛ چیزی که محلی از منطق ندارد.
حالا وزیر خارجه افغانستان به پاکستان رفته تا در راستای فیصله قبلی شورای عالی صلح با مقام‌های پاکستانی، شماری دیگر از زندانیان از جمله ملا برادر را آزاد سازد. شاید این‌بار تمرکز بیشتر روی رهایی ملا برادر است و به نظر می‌رسد این مهم‌ترین خواست آقای کرزی از پاکستان در مورد همکاری با طالبان باشد.
از چند سال به این‌سو تلاش‌های به اصطلاح صلح‌خواهانه حکومت افغانستان، فقط به رهایی ملا برادر محدود بوده و بیش از حد بر این مورد تأکید شده است. تحلیل‌گران نزدیک به ریاست‌جمهوری، همواره تلاش کرده‌اند که ملا برادر را یک چهره موثر در ایجاد صلح نشان دهند. ملا برادر، معاون ملا عمر، از فرماندهان سرسختِ طالبان در جنگ‌های خونینِ آن‌ها در دوران امارت‌شان بود. او تا سال ۱۳۸۸ برضد حکومت افغانستان جنگید و در عین ‌حال، روابط خاصی هم با سازمان استخباراتی پاکستان داشت. اما او به تاریخ ۲۶/۱۱/۱۳۸۸، توسط سربازان پاکستانی و به همکاری اطلاعات امریکا، از مکانی امن در شهر کراچی بازداشت شد و به زندان رفت.
اما چرا آقای کرزی پا در یک موزه کرده است تا ملا برادر را از زندان رها کند؟
حکومت استدلال دارد که ملا برادر از آن جمله طالبانی بوده است که با پاکستان میانه خوب نداشته و به حکومت افغانستان نزدیک شده بوده است. اما هیچ دلیلی بر صدقِ این ادعا وجود ندارد؛ چنان‌که جایی که وی در شهر کراچی زنده‌گی می‌کرده و در همان‌جا دستگیر شده، همانند محلِ اختفا و مرگ اسامه بن‌لادن، از امکانات خوبِ رفاهی برخوردار بوده است.
حالا چنان به نظر می‌رسد که بازداشتِ ملا برادر در آن‌زمان ریشه در برخی بازی‌های سیاسی میان پاکستان و امریکا بر سرِ طالبان داشته و اهدافِ خاصی را با خود حمل می‌کرده که در این مقال نمی‌گنجد و اکنون اصرار بیش از حد آقای کرزی بر رهاییِ او نیز ریشه در همین بازی‌ها دارد تا بحث صلح در افغانستان. در عین حال، ملا عمر نیز مایل است تا ملا برادر دوباره به صحنه به‌ویژه به صفِ طالبان برگردد. شاید یکی از خواست‌های طالبان از آقای کرزی، تلاش او برای رهایی ملا برادر باشد و آقای کرزی هم دوست دارد تا به این خواست بپردازد و در کنار راضی نگه‌داشتنِ ملاعمر، جای پایی میان قبیله‌یی که ملا غنی برادر به آن تعلق دارد نیز باز کند. بنابراین، شورای عالی صلح را وسیله ساخته و همه دستگاه‌ها را به کار انداخته تا به این آرمان شخصیِ خویش دست یابد. اما رهایی ملا برادر هیچ نتیجه‌یی به نفعِ مردم و ایجاد صلح در افغانستان ندارد؛ زیرا ملا عمر و طالبان به هیچ عنوان با رهایی ملا برادر، به مذاکره و صلح قناعت نخواهند کرد.