نشست دیروز مجلس، آبستن بحث‌های فراوانی بود و نماینده‌گان مجلس در ساعت امتیازی بحث‌های گوناگونی را مطرح کردند که بیشترین آماج را سخنان اخیر لطیف پدرام، رهبر حزب کنگرۀ ملی و عضو مجلس در پی داشت.
آقای پدرام چند پیش گفته بود که بحث دیورند پایانیافته و حل شده است.
شماری از اعضای مجلس با اشاره به برگزاری نشست صلح در مسکو و اختلافات امریکا و روسیه در این پیوند گفتند که نباید اجازه دهیم که افغانستان به نقطۀ تقابل بین کشورهای قدرت‌مند مبدل شود.
عبدالروف انعامی نماینده بدخشان در مجلس نماینده‌گان می‌گوید که مخالفان مسلح دولت از حضور نظامیان خارجی استفاده کرده و آن را دلیل و مشروعیت ادامه جنگ می‌دانند.
او از اعضای مجلس و علمای افغانستان خواست که در این مورد اقدامات لازم را انجام داده و اطلاع‌رسانی را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند تا مخالفان و شماری افراد که فریب چنین حرف‌ها را خورده اند، آگاه شوند.
انعامی از برگزاری نشست مسکو که قرار است در ۱۴ ماه جاری میلادی در بارۀ برقراری صلح افغانستان با حضور ۱۲ کشور برگزار شود، ابراز نگرانی کرد و گفت: امریکا با این نشست مخالف بوده و از حضور این نشست خوداری کرده است که نشان دهنده تقابل بین مسکو و آمریکا در موضوع این کشور است.
به گفتۀ آقای انعامی: نباید اجازه دهیم که افغانستان به نقطه تقابل بین کشورهای قدرت‌مند مبدل شود.
در این حال، شماری از نماینده‌گان مجلس که اکثر آنان از ولایت‌های جنوبی و مناطق مرزی با پاکستان هستند، اظهارات اخیر لطیف پدرام را غیر قابل قبول خوانده و او را «جاسوس بیگانه‌ها» خطاب کردند.
میربت خان منگل در نشست دیروز مجلس گفت که مردم افغانستان در بارۀ خط دیورند میلیون‌ها کشته داده اند و ما هرگز از آن نخواهیم گذشت.
قصه در نشست دیروز مجلس در این جا پایان نیافت و برخی نماینده‌گان مجلس واکنش‌های تندی‌تر نشان داده گفتند که آقای پدرام باید با “نعره الله اکبر” سنگسار و یا از مجلس اخراج شود!
قدرت الله سهاک یک عضو مجلس گفت: “پدرام در پیوند به این اظهارات اش باید مثل جاسوس با نعره تکبیر در داخل مجلس سنگ‌سار شود”.
هم‌زمان بااین، شماری از نماینده‌گان تاکید داشتند که روی مسایل ملی باید با منطق صحبت کرد و نباید نماینده‌گان به جان هم بیافتند.
غلام فاروق مجروح گفت: “ما نگه‌بانی ملک خود را نمی‌توانیم و ادعای خط دیورند را داریم؛ مردمان آن طرف خط دیورند با این موضوعات که در مجلس مطرح می‌شود، خنده می‌کنند.”
آقای مجروح به این باور است: ما اول باید وفاق ملی خود را درست کنیم و نباید وضعیت را شکننده تر از این بسازیم”.
عبدالروف انعامی هم گفت: ماهیت پارلمان بر مبنای منطق و استدلال استوار است؛ ما به حد کافی مشکلات داریم ولی موضوع دیورند که ده‌ها سال پیش اتفاق افتاده را بیش از حد داغ می‌کنیم.
به باور آقای انعامی: دولت افغانستان اگر در مورد خط دیورند ادعا دارد باید ادعای خود را از مجاری سازمان ملل متحد حل کند در حالی که در ۷۰ سال گذشته، هیچ کدام شکایتی در این مورد صورت نگرفته است.
خط دیورند در سال۱۸۹۳ میلادی، با امضای پیمانی میان «سرمارتیمردیورند» وزیر خارجه وقت انگلیس و «امیر عبدالرحمان خان» پادشاه وقت افغانستان، به عنوان مرز میان افغانستان و هند تحت استعمار انگلیس شناخته شد.
پس از تشکیل دولت پاکستان در سال ۱۹۴۷ میلادی خط دیورند به عنوان معضل اصلی بین دو کشور باقی ماند و افغانستان می‌گوید که زمان این قرارداد ۱۰۰ ساله به پایان رسیده، اما پاکستان بر این باور است که قرارداد دیورند با هند امضاء شده و اسلام آباد، آن را فاقد اعتبار می‌داند.
آگاهان مسایل افغانستان و پاکستان و تاریخ‌نگاران ادامۀ ادعای ارضی بر پاکستان را یکی از دلایل عمدۀ مداخلات آن کشور در امور افغانستان می‌دانند.