امروز، دوهزارمین شمارۀ روزنامۀ ماندگار به نشر رسید و از قرار این شماره دوهزارم بادومین روز از آغاز نُهمین سال نشراتی روزنامه برابر شده‌است. ماندگار درحالی دوهزارمین شماره‌اش را رقم زد که از دو روز به این طرف، این روزنامه به بهانۀ هشت‌ساله‌گی‌اش مورد تمجید خواننده‌گانش قرار گرفته است و دست‌اندرکاران روزنامه، از همه خواننده‌گان و آنانی که ماندگار را تقدیر کرده اند، سپاس‌گذاری می‌کند.
روزنامۀ ماندگار در هشت سال نشرات خود کوشیده‌است تا با رعایت اصول روزنامه‌نگاری به پخش و نشر اطلاعات و رُخ‌دادهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی به گونه منحصرانه بپردازد و همین سبب شد که در این مدت، خواننده‌گان بی‌شماری از طیف‌های مختلف جامعه در کنار روزنامۀ ماندگار خویشتن را احساس کنند. به همین دلیل، روزنامه ماندگار مورد توجه علاقه‌مندانش قرار گرفت و در هشت ساله‌گی‌اش و با آغاز نخستین شماره از ۹ ساله‌گی، به ‌سرعت موجِ الطافِ خواننده‌گان در صفحات فیسبوک به نشانیِ ماندگار جلوه کرد و صفحاتِ فیسبوک لبریز شد از شادباش‌گویی‌های مردم و ابراز احساساتِ نیک‌شان نسبت به این روزنامه. مسلماً این واکنشِ مثبت و برق‌آسا و نکاتِ ظریفی که توسط شخصیت‌های خبره در فیسبوک به نشانی ماندگار حواله شد، منبعِ امیدواری و راهنماییِ نیکی برای ماندگار است تا با عزمی راسخ‌تر از گذشته، به رسالتِ آگاهی‌دهیِ خویش در خطِ آزادی بیان و حقوقِ شهروندان ادامه دهد.
در مجموعِ پیام‌ها و ابراز احساساتِ خواننده‌گان، چهار نکته برجسته و قابل توجه بود: نخست این‌که ماندگار برای هیچ تیم، حزب و جریانِ خاصی در قدرت کار نکرده، بلکه صـدای رسایِ تمامِ مردمِ افغانستان بوده و به‌نحوی حرف‌های دلِ آن‌ها را فریاد زده است. دوم این‌که قشرِ جوان و دانشگاهی و اهلِ مطالعۀ افغانستان، خوانندۀ پروپا قرصِ ماندگار بوده‌اند و این رسانۀ نوشتاری را منبعی موثق برای آگاهی‌یافتن از رویدادهایِ کشور تشخیص کرده‌اند. سوم این‌که ماندگار بی‌هیچ سازشی بُرنده‌ترین انتقادها را علیه کم‌کاری‌ها و نابسامانی‌های دولتی داشته و از همین رهگذر، بیشترین فشارها و تهدیدات را متحمل شده است. و چهارم این‌که همۀ نظردهنده‌گان به اتفاقِ آرا خواهانِ ادامۀ فعالیت ماندگار و مانایی و ماندگاریِ این رسانه شده‌اند!
دست‌اندرکارانِ روزنامۀ ماندگار بی‌آن‌که از این ابرازنظرها دچار غرورِ کاذب و خودشیفته‌گی شوند، خداوند را به‌خاطرِ این توفیق سپاس می‌گویند و بر ادامۀ راه و میثاق با مردم کمرِ همت می‌بندند. مسلماً ماندگار بر ضعف‌ها و کاستی‌هایِ خود واقف و معترف است و این تلاش و آرزو را دارد که روز به روز بهتر از گذشته رُخ بنماید و قناعتِ طبعِ مردمانِ پاکِ این سرزمین را حاصل کند. ولی مسلماً همراهی و همسفریِ خوشِ مردم با ماندگار و ماندگاریان، این پیروزیِ نسبی را نوید می‌دهد که ما در خطِ مردم حرکت کرده‌ایم، مطالباتِ برحقِ آن‌ها بر روحیۀ روزنامه‌نگاریِ ما تأثیر گذاشته و مبارزۀ نوشتاریِ ما نیز آگاهیِ جمعی را فربه ساخته است و این رابطه، اساسِ تغییرِ بهینۀ ملت‌ها و دولت‌هاست!
تاریخ گواهی می‌دهد که همۀ پیشرفت‌ها و تحولاتِ مثبت، با تغییرِ اذهان و توسعۀ آگاهیِ عامه کلید خورده و می‌خورد. ماندگار و به‌ویژه صاحب‌امتیازِ دانشورِ آن آقای احمدولی مسعود، این گواهیِ تاریخی را سرلوحۀ کارِ خویش قرار داده و قراینِ نیکِ آن را در مناسبت‌های گوناگون حس می‌کند. چه خوب است که دولت و حکومت نیز به منطقِ تاریخ و ریشۀ تحولاتِ مثبت در آن پی ببرند و به‌جای بُخل با آزادی بیان و رسانه‌های بیـدار، رابطۀ خویش با مردم را محکم و محکم‌تر کنند و از این رابطه، نردبانی به سوی ترقی و سعادت بسازند. روزنامۀ ماندگار طی این ۸ سال‌، بارها به جُرمِ دادگری و فریاد کردنِ آزادی و برائت جستن از ظلم و فساد، آماجِ تهمت‌ها و پرونده‌سازی‌هایِ حکومت قرار گرفته است. حال آن‌که شایسته بود که دولت و حکومتِ افغانستان همانندِ سایر کشورهای دموکراتیک جهان، در پشتِ این رسانه و همۀ رسانه‌های مردم‌محور قرار می‌گرفت و به کمکِ آن‌ها، ظرفیتِ دولت‌داری و توانایی پاسخ‌گویی به مطالباتِ جمعیِ خویش را ارتقا می‌بخشید. امید است دولت وحدتِ ملی در سالِ پیشِ رو این کم‌کاری و بی‌التفاتی به رسانه و اصحابِ آن را جبران کند.